Άλλος φταίει και άλλος πληρώνει

Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη, potoula_paschalidi@hotmail.com

Σε αυτό το μπάχαλο που ακούει στο όνομα <Ελληνικό Κράτος> τις πιο πολλές φορές, άλλος φταίει και άλλος πληρώνει. Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Απλά, τώρα που η ζωή δυσκόλεψε συμβαίνει και στις πιο απίθανες υποθέσεις.

Πριν από κάμποσα χρόνια, μπορεί και περισσότερα από είκοσι, ένα φορτηγό φορτωμένο με αμμοχάλικο, προσπαθούσε να διασχίσει ένα κατακαημένο γεφύρι σε κάποιο χωριό των Βορείων Δήμων. Δεν έχει σημασία ποιο χωριό. Από την αντίθετη κατεύθυνση ερχότανε ένα άλλο μεγάλο φορτηγό. Φτάνοντας στο γεφύρι, από αντίθετες κατευθύνσεις ο καθένας, φρενάρισαν και οι δύο οδηγοί για να κόψουν ταχύτητα και να μην συγκρουσθούν. Το πεζούλι από τη μεριά του πρώτου αυτοκινήτου, χωρίς να το ακουμπήσει το όχημα, από την ταλάντωση και μόνο, υποχώρησε ( λόγω εξαιρετικής κατασκευής και τακτικής συντήρησης) και τα μπάζα του έπεσαν κάτω από το γεφύρι.

Η λογική λέει πως το γεφύρι είχε χτιστεί για να περνάνε από πάνω του οχήματα και από κάτω του νερά από κάποιο ρέμα. Έλα όμως που μια γιαγιά είχε αντίθετη γνώμη. Το είχε μπαζώσει και είχε φυτέψει ζαρζαβατικά και με το πέσιμο τα μπάζα της τα καταστρέψανε.

Αν επικαλεσθούμε πάλι την λογική, εδώ έπρεπε να ζητηθούν ευθύνες από την καταπατήτρια αλλά και από τον μηχανικό που είχε την ευθύνη της σωστής στατικής μελέτης του έργου(γεφυριού). Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη μια και η λογική είχε πάει διακοπές. Η γιαγιά λοιπόν πήγε σε δικηγόρο γιατί της κατέστρεψαν το λαχανόκηπο της. Ο δικηγόρος, αντί να αναφέρει την καταπάτηση, για να μην χάσει την πελάτισσα ανέλαβε την παράλογη υπόθεση. Και επειδή , όσο και αν προσπάθησε(εάν προσπάθησε δηλαδή) δεν βρήκε άκρη για το ποιος ήταν υπεύθυνος για το συγκεκριμένο γεφύρι, έκανε μήνυση και αγωγή στον οδηγό του φορτηγού που φρενάρισε.

Την έκβαση της συγκεκριμένης υπόθεσης δεν την έμαθα ποτέ μια και πελαγοδρόμησε στα σκοτεινά μονοπάτια της αναβολής της έφεσης και των σχετικών συμπαρομαρτούντων. Την ίδια την υπόθεση όμως την έφερε στο νου μου η κατάπτυστη περιπέτεια του Μητροπολίτη μας. Την πάτησε με λίγα λόγια σαν τον οδηγό του φορτηγού.

Έπεσε θύμα της αναισθησίας , της ανευθυνότητας, της αναξιοπρέπειας, της αναλγησίας, της γαϊδουριάς και του ωχαδερφισμού του συστήματος. Οι αρμόδιοι παραγγέλνανε, κανονίζανε, διαλέγανε με την άδεια τσέπη του ταμείου τους. Είναι σίγουρο πως δεν ελέγχανε τιμές, γιατί άραγε, από την τσέπη τους θα βγαίνανε τα χρήματα; Όχι βέβαια. Για να μην πάει το μυαλό και στη λέξη του συρμού <μίζα>. Και στο τέλος όταν ήρθε ο λογαριασμός, γύρισαν την πλάτη, αδιαφόρησαν. Δεν τους ένοιαξε αν θα την πληρώσει κάποιος που δεν φταίει.

Και οι εργολάβοι μαζί με τους δικηγόρους τους που ήξεραν πως άμα τα βάλουν με το Δημόσιο δεν πρόκειται να βγάλουν άκρη, βρήκαν μπροστά τους το εύκολο θύμα στο πρόσωπο του σεβαστού ιεράρχη μας, που αν συγκεντρώσουμε τα καλά που έχει προσφέρει σε τούτο τον τόπο δεν πρόκειται να βρούμε ζυγαριά να τα χωρέσει για να τα ζυγίσει. Με αυτή την άνανδρη πράξη εκφράστηκε το ευχαριστώ μας στο πρόσωπο του .

Αν ήθελαν οι αρμόδιοι να σκύψουν πάνω του και να ασχοληθούν με το σοβαρότατο τούτο θέμα που προέκυψε στη μικρή μας κοινωνία, κάτι θα είχαν βρει. Με το να ακολουθήσουν πιστά το γράμμα του νόμου και να μην ασχοληθούν περεταίρω φέρθηκαν σαν τον Πόντιο Πιλάτο και <ένιψαν τας χείρας τους>.

Σεβασμιότατε,

Κάποτε, σε μια δύσκολη διαμάχη μεταξύ κληρικού και πολίτη, χρειάστηκε η μεσολάβηση σας για να δώσετε την πρέπουσα λύση. Ο κληρικός επικαλείτο το τυπικόν της εκκλησίας σε κάτι αυστηρά μοναχικό και άγνωστο στους περισσότερους απλούς πιστούς. Ο πολίτης πάλι τεκμηρίωνε το δίκιο του και η διαμάχη είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Τότε εσείς σαν σωστός και σοφός ποιμενάρχης πήρατε την απόφαση < κατ’ οικονομίαν> όπως αναφέρατε και όχι <κατ’ ακρίβειαν>. Δεν ήταν άδικη η απόφαση σας επειδή δεν τηρούσε το γράμμα του νόμου στο έπακρο. Ίσα-ίσα ήταν δίκαιη και σωστή όπως η συνέχεια έδειξε.

Δεν έχουν πολλοί το σθένος, την ικανότητα και την λεβεντιά να πάρουν αποφάσεις <κατ’ οικονομίαν>. Γραπώνονται στο νόμο τον αρχικό, δεν ασχολούνται καθόλου με τις υποπεριπτώσεις του, εξασφαλίζουν τα νώτα τους και άσε τους άλλους να χτυπιούνται.

Δικαστές <κατ’ ακρίβειαν> αποφάσισαν να ποτίσουν κώνειο τον Σωκράτη. Δικαστές <κατ’ ακρίβειαν> κάρφωσαν τον Χριστό στον Σταυρό του Μαρτυρίου. Και δικαστές ήταν εκείνοι που φυλάκισαν <κατ’ ακρίβειαν> και πάλι στο Παλαμήδι τον μπροστάρη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Εσείς όμως, Σεβασμιότατε, έχετε όλους εμάς, το ποίμνιο σας, που δεν θα σας αφήσουμε μόνο και έκθετο. Θα φροντίσουμε να περάσετε το κακό ρέμα που βρέθηκε στο διάβα σας χωρίς να βρέξετε τα πόδια σας. Γιατί εμείς σαν καλοί μαθητές της αξιοσύνης σας, σας έχουμε κρίνει <κατ’ οικονομίαν>.