Θύματα του Νεοφιλελευθερισμού

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Αναγκαία προϋπόθεση για να αντιδράσει μια κοινωνία σε πολιτικές που τη θίγουν είναι , να κατανοήσει τις αιτίες και τη φύση αυτών των πολιτικών .

Ίσως , η έλλειψη αυτής της κατανόησης να είναι μια από τις αιτίες που ο ελληνικός λαός επιδεικνύει μια τέτοια προκλητική κι ανεξήγητη απάθεια και μοιρολατρεία απέναντι στις πολιτικές των μνημονίων που τον έχουν οδηγήσει στα έσχατα όρια της φτώχειας και της δυστυχίας .

Εκείνο που πρέπει να κατανοηθεί είναι , πως βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα επεξεργασμένο σχέδιο για την ολοκληρωτική εκποίηση της Ελλάδας (μαζί κι άλλων χωρών) στα πλαίσια της κυρίαρχης σήμερα στον κόσμο ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού , ο οποίος στηρίζεται σε μια και μόνη ιδεολογική αρχή :
Ελάχιστο κράτος και παντοδύναμη ελεύθερη αγορά .

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο τα πάντα , ακόμα και τα κοινωνικά αγαθά , πρέπει να περάσουν στα χέρια της ιδιωτικής οικονομίας , του μεγάλου , δηλαδή , κεφαλαίου .

Επειδή αυτό το ιδεολόγημα σε πρώτη εφαρμογή θα προκαλούσε σοκ και ίσως ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις εφαρμόστηκε από τους εμπνευστές του (ΔΝΤ , Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ) δοκιμαστικά (;) σε δικτατορικά ή ανελεύθερα καθεστώτα όπως στη Χιλή του Πινοσέτ , στην Τουρκία του Εβρέν , στη Ρωσία του Γέλτσιν και αλλού .

Στη συνέχεια το σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού άπλωσε τα μαύρα φτερά του σ’ όλον τον κόσμο και όταν μπήκε στο παιχνίδι και η ΕΕ δια των κυρίαρχων δυνάμεων του βορρά με πρώτη τη Γερμανία , το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού έβαλε πόδι στην Ευρώπη και πρώτα στην Αγγλία της Θάτσερ , η οποία προκειμένου να το εφαρμόσει απαρέγκλιτα εξαπέλυσε εσωτερικό πόλεμο κατά της κοινωνίας διαλύοντας μεταξύ άλλων το πανίσχυρο συνδικάτο των Ανθρακωρύχων , αποδιοργανώνοντας το εργατικό δίκαιο που ίσχυε , καταργώντας τα κατακτημένα εργατικά δικαιώματα κι απαιτώντας την ολική παράδοση των δικαιωμάτων των πολιτών , σε μια κατεύθυνση επιβολής των ιδιωτικοποιήσεων. Παράλληλα εφάρμοσε και το χρυσό κανόνα του νεοφιλελευθερισμού ο οποίος απαιτεί έναν πανίσχυρο κρατικό μηχανισμό προκειμένου να περάσουν οι αντιλαϊκές του πολιτικές .

Με κατακτημένη πλέον πείρα σε βάρος των Λαών το ΔΝΤ , ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η ΕΕ στράφηκαν στη διεύρυνση του κύκλου των υποψηφίων θυμάτων τους που στην Ευρώπη δεν ήταν άλλοι από τους αδύναμους κρίκους της ευρωπαϊκής αλυσίδας , τις χώρες του νότου .

Προκειμένου να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες ώστε τα υποψήφια θύματά τους να παραδοθούν άνευ όρων , χρησιμοποίησαν ως μοχλό πίεσης το πανίσχυρο όπλο του Χρέους . Με όργανα τις κυβερνήσεις των χωρών εκτόξευσαν με τρόπο καθοδηγούμενο τα χρέη των χωρών στα ύψη και στη συνέχεια τα έσυραν για σφαγή στον «πάγκο του χασάπη» μέσω των μνημονίων , χρησιμοποιώντας παράλληλα , αυταρχισμό , καταστολή και συνταγματικές παρεκκλίσεις για να τα επιβάλλουν . Στη συνέχεια όρισαν δικούς τους ανθρώπους (εξωπολιτικά πρόσωπα , στελέχη τραπεζών κλπ) σε καίρια πόστα , επέβαλαν συμμαχίες όταν δεν υπήρχε κυβερνητική αυτοδυναμία κι έτσι ολοκλήρωσαν την εκχώρηση της εξουσίας στους ξένους τοποτηρητές με αποικιακού τύπου συμβάσεις , μετατρέποντας χώρες περήφανες με ιστορικό , πολιτικό , κοινωνικό και δημοκρατικό παρελθόν , σε προτεκτοράτα .

Πολύτιμοι συνεργάτες της Τρόικας στην προσπάθεια αυτή του ξεπουλήματος των χωρών στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο υπήρξαν τα μεγάλα ΜΜΕ , τα οποία νυχθημερόν κάνουν πλύση εγκεφάλου στους πολίτες , τρομοκρατώντας τους ότι υπάρχουν και χειρότερα , διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και την πραγματικότητα , καθιστώντας τους πολίτες συνυπεύθυνους για την καταστροφή των χωρών τους , επιχειρηματολογώντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση , κλπ , κλπ .

Με καταλυμένη τη δημοκρατία , με τις χώρες απόλυτα εξαρτημένες μέσω των δανειακών συμβάσεων , με τους δικούς τους ανθρώπους στις θέσεις κλειδιά , με κυβερνήσεις πρόθυμες να ψηφίσουν οτιδήποτε χρειαστεί , προχωρούν στη συνέχεια , στην αποθέωση του νεοφιλελευθερισμού , στο ξεπούλημα , δηλαδή , του εθνικού πλούτου των χωρών .

Για να γίνει όμως αυτό , πρέπει να στοχοποιηθεί , να συκοφαντηθεί , να ενοχοποιηθεί και να απαξιωθεί ο δημόσιος τομέας , ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την ιδιωτικοποίηση των πάντων , πάνω στην ισοπεδωτική λογική ότι , αφού το δημόσιο και κάθε τι δημόσιο , είναι ζημιογόνο , ανάξιο και σάπιο και αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι επίορκοι , αεριτζήδες , κοπανατζήδες , τεμπέληδες , άχρηστοι , αμόρφωτοι , κ.ο.κ ., δώστε όλη τη δημόσια περιουσία στο ιδιωτικό κεφάλαιο , δηλαδή δε μας , για να την «αξιοποιήσουμε» .

Στο τέλος , αφού έχουν ωριμάσει οι συνθήκες , εισβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο , ντόπιο και ξένο , για να ασελγήσει πάνω στο πτώμα των χωρών , να εξαγοράσει τα πάντα αντί πινακίου φακής και να στήσει το μεγάλο φαγοπότι με «επενδύσεις» στις οποίες θα εργάζονται σκλάβοι με μεροκάματα πείνας και εργασιακό καθεστώς του 1800 .

Στην Ελλάδα ζούμε πλέον αυτήν την τελική φάση του δράματος , το ξεπούλημα , δηλαδή , όσο – όσο του πλούτου της χώρας και της περιουσίας του κράτους και της εγκατάστασης στη χώρα των σύγχρονων επενδυτικών κάτεργων . Ό,τι δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές με κόπους και θυσίες , ξεπουλιέται αδιάντροπα , με συνοπτικές διαδικασίες , έναντι εξευτελιστικού τιμήματος κι όποιο δικαίωμα κατέκτησαν με αγώνες , θυσίες και αίμα οι εργαζόμενοι , κείτεται κουρέλι στα πόδια των αφεντικών .

Με το χρέος εκτοξευμένο στο 160% του ΑΕΠ , με τον 1 στους 2 νέους και τον 1 στους 3 εργαζόμενους άνεργο , με χιλιάδες νέους να μεταναστεύουν κι άλλους να προσπαθούν να ζήσουν με ψίχουλα , με τα μεροκάματα και τις συντάξεις να έχουν γίνει φτωχο-επιδόματα , με τις αυτοκτονίες να έχουν αυξηθεί κατά 20% , με τους αστέγους στην Αθήνα μόνο να έχουν ξεπεράσει τις 20.000 , με τα λουκέτα να μπαίνουν το ένα μετά το άλλο στις επιχειρήσεις , με την υγεία , την εκπ/ση και την πρόνοια διαλυμένη , με την παραγωγική βάση της χώρας εξαρθρωμένη , με το Σύνταγμα καταστρατηγημένο , με τον κρατικό μηχανισμό φρουρό και τοποτηρητή των ξένων συμφερόντων , με τη βουλή των Ελλήνων να ψηφίζει ξανά και ξανά αυτά που υπαγορεύουν οι αφεντάδες …καταφθάνουν ήδη ο ένας μετά τον άλλο οι αγοραστές-όρνια στο παζάρι που έστησαν οι κυβερνώντες με σύνθημα «πάρε κόσμε , όσο -όσο».

Η Ιστορία θα καταγράψει για τις μέλλουσες γενιές αν οι σημερινοί Έλληνες θα θελήσουν , έστω και την ύστατη ώρα , να διασώσουν τη χώρα . Βρισκόμαστε πραγματικά σε μια στιγμή τεράστιας ιστορικής ευθύνης , που θα καθορίσει τη μοίρα όχι μόνο τη δική μας αλλά και τη μοίρα των μελλοντικών γενεών .

Χωρίς να προσμένουμε σωτήρες εξ ουρανού και από μηχανής θεούς , οφείλουμε να συγκροτήσουμε ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης , το οποίο όμως θα ξέρει «ΤΙ απορρίπτει» , θα έχει ξεκαθαρίσει «ΤΙ θέλει» και θα έχει αποφασίσει «με ΠΟΙΕΣ κοινωνικές δυνάμεις» , «με ΠΟΙΟΝ τρόπο» και «με ΠΟΙΑ στρατηγική» θα φτάσει στο στόχο του . Κυρίως , επειδή ένας αγώνας απαιτεί θυσίες , θα πρέπει να έχει αποφασίσει ξεκάθαρα «ΤΙ είναι διατεθειμένο να θυσιάσει» σ’ αυτήν την πορεία για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και περήφανη , για μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες όχι συνθηματολογικά αλλά ουσιαστικά .

Η βαριά ευθύνη που βάζει η ιστορική συγκυρία στους ώμους μας επιβάλλει να αγωνιστούμε για την ήττα όλων των πολιτικών που φτωχαίνουν το λαό , τη νεολαία και τη χώρα μας , να παλαίψουμε ενεργητικά κατά των μνημονίων της εξάρτησης και της υποταγής και να αντισταθούμε στους εκμεταλλευτές . Να γίνουμε , όλοι εμείς , θεματοφύλακες μεγάλων συμφερόντων όπως είναι η προκοπή και η αξιοπρέπεια του κόσμου της εργασίας .

«Πλάστρες φωτιές» ν’ ανάψουν σ’ όλη τη χώρα , ώστε τα σκοτάδια να γίνουν λάμψη .