Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας/protothema.gr

Τι συμπτώσεις! Τι ομοιότητες!

Τι γαλάζιο, πράσινο, ροζ! Τι πολυχρωμία είναι αυτή!

Όλα ξεκίνησαν χτες το μεσημέρι. Σε μικρή παρέα. Όταν κάποιος, με αφορμή την σεισμική καταστροφή, βιβλικών διαστάσεων, σε κάποιο «σημείο» της αχανούς Ρωσίας, αναφέρθηκε στον Εγκέλαδο που όρμησε στην Αττική, τον Σεπτέμβριο του 1999. Με πρωθυπουργό τον μακαρίτη Κώστα Σημίτη. Και όλοι θυμήθηκαν το «χάρτινο» εργοστάσιο της Ρικομέξ. Οπου στα συντρίμμια του ενταφιάστηκαν τριάντα εννέα αθώες ψυχές

Διαβάζω λοιπόν. Στο χρονικό της εξαιρετικής σειράς ντοκιμαντέρ «Μηχανή του χρόνου»: Στο χάρτινο κτίριο παραβιάστηκαν όλοι οι κανόνες της οικοδομικής και της νομιμότητας, αλλά κανείς δεν μπήκε στη φυλακή! Οι ποινές στο τέλος μετατράπηκαν σε πλημμέλημα και οι 39 νεκροί δεν δικαιώθηκαν ποτέ. Οι μηχανικοί της υπόθεσης συνέχιζαν να κτίζουν κτίρια αφού ούτε οι συνάδελφοί τους αισθάνθηκαν την ανάγκη να αναστείλουν-έστω για λίγο-την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος!

Φρίκη στο δρόμο προς την ατιμωρησία. Να σε πιάνει ανατριχίλα. Σαν θρίλερ τρόμου. Μερικά περιστατικά αποκαλύπτουν το απύθμενο βάθος μιας απέραντης συνενοχής. Ακόμα και εργαζομένων

Επί πέντε ίσως και έξι χρόνια, από δικαστήριο σε δικαστήριο. Ολων των βαθμίδων. Η Εταιρεία, επιχειρεί να την κοπανήσει με την δικαιολογία της πτώχευσης. Οι αποφάσεις της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης από τον έναν στον άλλον.

Στο μεταξύ οι εργαζόμενοι έτερου εργοστασίου της ίδιας εταιρείας, να διαδηλώνουν υπέρ των αφεντικών. Προφανώς για να μην χάσουν τη δουλειά τους. Ολοι να καμώνονται τους άσχετους και τους αθώους. Η αρχική αποζημίωση των δύο εκατομμυρίων euro θεωρείται «υπερβολική» από κάποιους «ανεξάρτητους» δικαστές. Ο πρωθυπουργός να δηλώνει, εμφαντικά, ότι το έγκλημα θα τιμωρηθεί. Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές

Οι αρμόδιοι της πολεοδομίας σε ασυλία. Οι αρμόδιοι που εποπτεύουν την τήρηση των όρων οικοδόμησης του εργοστασίου, άφαντοι κι αυτοί. Διαπλοκή άνευ ορίων. Οι συγγενείς να διαδηλώνουν. Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Τελικά μετά από πέντε χρόνια και μετά από τόσα μα τόσα δικαστήρια και τόσες αναθεωρήσεις, το κατηγορητήριο από «κακούργημα» μετασχηματίστηκε σε «πλημμέλημα». Οι μηχανικοί με πέντε χρόνια αλλά με αναστολή. Σα να μην έγινε τίποτα. Η Υβρις εκτινάχθηκε στο διάστημα. Η Νέμεσις τσαλαπατήθηκε. Η συλλογική μνήμη εκτροχιάστηκε προς άλλες κατευθύνσεις. Ελα μωρέ πως κάνεις έτσι! Ελα μωρέ πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι!

Η ίδια παράσταση ανατριχιαστικής διαπλοκής και στο Μάτι. Οπου «τηγανίστηκαν», «ξεροψήθηκαν» και «καρβουνιάστηκαν» τόσες μα τόσες ψυχές. Η Ρικομέξ της πράσινης αλλαγής. Ψάξτε να βρείτε το όνομα του αρμόδιου υπουργού και θα τα χάσετε. Το Μάτι της ροζ εκδοχής. Τα Τέμπη της γαλάζιας, αλλά και της ροζ με αρμόδιο υπουργό τον άφαντο Χρήστο Σπίρτζη. Αραγε ποια ήταν η άποψή του τότε με τους μηχανικούς που συνέχιζαν να κτίζουν;

Γι αυτό η κοινωνία πορεύεται με την πεποίθηση πως «όλοι το ίδιο είναι». Αλλά και μεγάλο μερίδιο της κοινωνίας όχι μόνο δεν τιμωρεί, αλλά από πάνω στο τέλος λέει «περασμένα ξεχασμένα». Αγαπητοί μου φταίμε κι εμείς. Ο Καραμανλής των Τεμπών όχι μόνο κατέβηκε ως πρίγκιπας των Σερρών, αλλά και υπερ-ψηφίστηκε!

Να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. Αν μας έχουν απομείνει ίχνη συνειδήσεως!