Γράφει ο Τάσος Καραμήτσος/protothema.gr

Μερικές (ακόμα) σκέψεις για το θέμα που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τη φύλαξη και την καθαριότητα του μνημείου του «Αγνωστου Στρατιώτη».

Στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας αναφερθήκαμε στο τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, πολύ απλά τα μνημεία αυτά, λόγω του αντικειμένου τους υπάγονται στα αντίστοιχα υπουργεία Αμυνας ή, εν πάση περιπτώσει, σε στρατιωτικές υπηρεσίες, ασχέτως αν εντέλει φυλάσσονται -στις περισσότερες περιπτώσεις- από τις αστυνομικές αρχές, μιας και βρίσκονται εντός πόλεων.

Αυτονόητο είναι ότι όλη η συζήτηση γίνεται και εστιάζει στο να διατηρείται καθαρό και σε τάξη το μνημείο του «Αγνωστου Στρατιώτη» και όχι, φυσικά, να αμφισβητείται το δικαίωμα των συγκεντρώσεων στην πλατεία Συντάγματος, όπως σκοπίμως το «μπερδεύει» η αντιπολίτευση.

Πάμε, όμως, τώρα στην ουσία του θέματος, από την προηγούμενη Πέμπτη ο δήμαρχος Αθηναίων, Δούκας, και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Δένδιας, ανταλλάσσουν ανακοινώσεις για την (μη) αρμοδιότητα της καθαριότητας του μνημείου. Στον δήμαρχο δεν θα σταθώ ιδιαίτερα γιατί, απλούστατα, ο Δούκας είναι Αριστερός σε όλα του, αυτό το γνωρίζουμε από την πρώτη μέρα που ανέλαβε με διάφορες αφορμές, οπότε του «ήρθε γάντι» η όλη υπόθεση και βρήκε μια καλή δικαιολογία να ισχυριστεί ότι δεν είναι αρμόδιος για την καθαριότητα του μνημείου. Οπου και να ψάξεις… στη Γη, την καθαριότητα της πόλης του την αναλαμβάνει σε δημόσιους χώρους ο δήμος, άρα κάπως έτσι, φαντάζομαι, είναι και στην Ελλάδα, ή έτσι πρέπει να είναι.

Αλλά γιατί να «τα βάλουμε» με τον Δούκα που, ξαναλέω, ο άνθρωπος είναι ιδεολογικά από το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και πιο αριστερά, όταν ο ίδιος ο Δένδιας χρειάστηκε τρεις ανακοινώσεις-πινγκ πονγκ με τον Δούκα για να πει στο τέλος ότι παρότι είναι δουλειά του δήμου η καθαριότητα, θα την αναλάβει το υπουργείο και μάλιστα, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, θα την αναθέσει σε μια ιδιωτική εταιρεία καθαριότητος. Αν το συνδυάσει κανείς με το γεγονός ότι ο υπουργός δεν πήγε καν στη Βουλή να υπερασπιστεί την τροπολογία που ο ίδιος υπόγραψε για την ανάθεση της ευθύνης του μνημείου στο υπουργείο του, καταλαβαίνει ότι πρώτον το έκανε μάλλον καταναγκαστικά ή έστω με βαριά καρδιά και δεύτερον ότι πιθανώς θεώρησε ότι του κάνει κακό στο προφίλ του.

Η αλήθεια είναι ότι το να διώχνεις από έναν χώρο άτομα που συνδέονται, έστω και εμμέσως, με ένα τόσο τραγικό δυστύχημα, δεν είναι πολιτικά εύκολο, αν και, αναρωτιέμαι, πόσοι από όσους βρίσκονται εκεί, μονίμως, στον «Αγνωστο Στρατιώτη», είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τις οικογένειες των θυμάτων και πόσοι απλώς είναι κομματικοί παρατρεχάμενοι, κυρίως της άκρας Αριστεράς.

Αναρωτιέμαι, επίσης, τι θα γίνει αν πάνε συγγενείς από το Μάτι και γράψουν ονόματα νεκρών τους, αλλά και από τη Μάνδρα, από τη Marfin ή από τα θύματα της «17 Νοέμβρη». Προφανώς όμως και δεν θα πάνε, όπως δεν πάνε και τόσοι συγγενείς από τα Τέμπη για να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Τέλος πάντων, όταν ένας πολιτικός θέλει να πρωταγωνιστήσει και έχει απόλυτο δικαίωμα να έχει και φιλοδοξίες να ηγηθεί του κόμματός του μετά τον Μητσοτάκη, είτε είναι ο Δένδιας είτε όποιος άλλος, θα πρέπει με τη στάση, τις απόψεις και τις θέσεις του να βγει μπροστά. Στο «πολιτικό ξέφωτο» που λένε, το οποίο δεν είναι πάντοτε ασφαλές και εύκολο, αλλά συνήθως δύσκολο, έχει γωνίες, πολλές φορές συγκρούσεις και ξεκάθαρες επιλογές.

Εδώ, λοιπόν, νομίζω ότι το προφίλ του Δένδια δεν ταιριάζει με τις «σκηνές στον “Αγνωστο Στρατιώτη”», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι την ευθύνη για την απαράδεκτη εικόνα τόσο καιρό εκεί δεν την έχει η ίδια η κυβέρνηση.

Η τακτική και η στρατηγική με όλους και με όλα καλά, είτε πρόκειται για πρόσωπα είτε για καταστάσεις που προκύπτουν στην καθημερινότητα της διακυβέρνησης, ποτέ δεν λειτούργησε στο τέλος καλά. Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο για τον υπουργό Αμύνης, αλλά και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό που το πληρώνει ακριβά.