Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Η οδός Μαραθώνος στην όμορφη πόλη μας, είναι ένα μικρό κομμάτι δρόμου που ενώνει την πλατεία Σαινόπουλου με το παλιό Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης.

Τη δεκαετία του 60, στα σχολικά μου χρόνια, για να πάω από την οδό Μαραθώνος που βρίσκεται το σπίτι μου, στο Γ΄ Δημοτικό και κατόπιν στο Γυμνάσιο Θηλέων, διέσχιζα το άδειο οικόπεδο απέναντι και με μιας βρισκόμουνα στον περίφημο φούρνο του Τσαμπούκα, διαχρονικό σημείο αναφοράς. Και από εκεί ένα οικοδομικό τετράγωνο και έφτανα στο σχολείο. Υπόθεση πέντε-έξη λεπτών αν δεν υπήρχε παρέα.

Σήμερα για να πάει κάποιος από την οδό Μαραθώνος στο παλιό μου σχολείο χρειάζεται λίγο χρόνο παραπάνω μια και στο οικόπεδο έχει κτιστεί σπίτι και πρέπει να πάει γύρω –γύρω από την πλατεία και εννοώ πάντα με τα πόδια. Το ίδιο ισχύει και για να κάνει αντίστροφα τη διαδρομή. Πάντα όμως με το Τραμ2 όπως λέγαμε τον ποδαρόδρομο όταν ήμασταν παιδιά.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου και δεν έχεις άλλη επιλογή από το να πάς οδηγώντας; Εδώ ταιριάζει ταμάμ το <δεν ήξερες, δεν ρώταγες;>. Θέλει κουράγιο, ψυχική δύναμη και μπόλικη υπομονή για να φτάσεις στον προορισμό σου, την δική σου Ιθάκη, την οδό Μαραθώνος.

Σαν ξεκινήσεις από το συγκρότημα των σχολείων έχεις δύο επιλογές και γιαυτό δεν πρέπει να παραπονιέσαι μια και ο Οδυσσέας πάλεψε με μία και μοναδική εκδοχή για να επιστρέψει στη δική του την Ιθάκη.

Πρώτη εκδοχή.
Βρίσκεσαι επί της Λεωφόρου Κ. Παλαιολόγου. Στη διασταύρωση με την Λεωφόρο Όθωνος και Αμαλίας, βάζεις φλας (προαιρετικό όπως αποδεικνύει η συνεχής μη χρήση του από τα προπορευόμενα οχήματα) και κόβεις προς τα δεξιά. Στην πρώτη διασταύρωση που συναντάς δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα μια και αντικρίζεις δυο δρόμους που βγαίνουν σφιχταγκαλιασμένοι προς την Όθωνος και Αμαλίας. Το αφήνεις ασχολίαστο για να μην χαλάσεις τη διάθεση σου, εστιάζεις στον προορισμό σου και προχωράς. Στην επόμενη διασταύρωση βάζεις πάλι φλάς και το παίρνεις όλο δεξιά προς την οδό Αναπαύσεως και αμέσως πάλι λίγο πιο δεξιά στην Χαμαρέτου. Αντικρίζεις την Πλατεία Σαινόπουλου και αναφωνείς <Θάλαττα-θάλαττα> και νοιώθεις σαν ένας από τους μύριους του Ξενοφώντα όταν αντίκρισαν τον Εύξεινο Πόντο. Σαν φτάσεις στην Πλατεία, χωρίς να βάλεις φλάς τούτη τη φορά μια και το επιτάσσει ο Κ.Ο.Κ. , οδηγείς κυκλικά. Διασταυρώνεσαι πρώτα με την Αχιλλέως, μετά με την Ομήρου και επιτέλους αντικρίζεις την Μαραθώνος. Δεν μετράς το χρόνο μια και δεν προκαλείς τη δυστυχία σου.

Εκδοχή δεύτερη.
Σημείο εκκίνησης και πάλι η Λεωφόρος Κ. Παλαιολόγου στο ύψος των σχολείων. Ξεκινάς. Δεν έχεις προλάβει να βάλεις δεύτερη ταχύτητα και πρέπει να στρίψεις αριστερά πριν από τη γέφυρα της Μαγουλίτσας (του αρχαίου Κνακίωνα). Το φλάς εδώ απαραίτητο όπως και ο χρόνος αναμονής για να περάσουν τα βαρέα οχήματα που έρχονται από τον περιφερειακό δρόμο απέναντι. Σαν μπεις στο δρόμο που εφάπτεται του μαντρότοιχου του Σχολείου δεν σε τρομάζει τίποτα πια. Όταν και εφ’ όσον σε αφήσει να περάσεις η νταλίκα που καταφθάνει από τον Περιφερειακό και που ο οδηγός της εκτός από το φλάς αγνοεί και το στοπ, προχωράς ντουγρού και στο τέλος του δρομάκου στρίβεις αριστερά στην Αγίου Νίκωνος. Περνάς τη διασταύρωση με την Οδό Νίκης και δυο σπίτια μετά βρίσκεσαι στο τρίστρατο. Εδώ σε θέλω μάστορα! Ακόμη και του Ηρακλή, του αρχαίου, πιο εύκολα του ήρθαν τα πράγματα. Είχε να διαλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους, της Αρετής και της Κακίας. Εσύ εδώ έχεις να κάνεις με τρείς και σαν εντοπίσεις επιτέλους την οδό Μαραθώνος, τον προορισμό σου, πέφτεις πάνω σε ένα τεράστιο, καταστρόγγυλο και κατακόκκινο απαγορευτικό. Και ενώ το σημείο του προορισμού σου είναι 4 σπίτια πιο κάτω εσύ, με δεξί φλάς, ακολουθείς την οδό Παυσανίου. Σιχτιρίζεις, από μέσα σου όμως, μια και σε διακρίνει η ευγένεια και προχωράς. Στην Πρώτη διασταύρωση κόβεις αριστερά και συναντάς τη Χαμαρέτου και στο βάθος διακρίνεις την πλατεία. Σαν φτάσεις στην πλατεία ξεκινάς από τα δεξιά (χωρίς φλάς μην ξεχνιόμαστε) τον γύρω της με τις οκτώ ακτινωτές διασταυρώσεις και με την παγκόσμια, υποθέτω πρωτοτυπία να υπάρχουν δύο μόνο είσοδοι προς την πλατεία έναντι τεσσάρων εξόδων. Οι δύο δρόμοι που περισσεύουν καταλήγουν σε χωράφια. Και αφού κάνεις μια πλήρη περιστροφή γύρω από την πλατεία αντικρίζεις επιτέλους την οδό Μαραθώνος, την Ιθάκη σου.

Τι σου είναι ρε παιδί μου ο Έλληνας. Μια διαδρομή πέντε λεπτών ποδαρόδρομου να την κάνει ένα τέταρτο εποχούμενος.

Ένα είναι σίγουρο. Εκείνος ή εκείνοι οι εμπνευσμένοι <συγκοινωνιολόγοι> που ασχολήθηκαν πριν από λίγα χρόνια με την τροποποίηση των κατευθύνσεων των δρόμων της περιοχής, αν μη τι άλλο πρέπει να ήταν φανατικοί μελετητές της Ιθάκης, του περίφημου ποιήματος του Αλεξανδρινού ποιητή μας του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Παραφράζοντας λοιπόν κάποιους από τους στίχους ή μάλλον προσαρμόζοντας τους στην σημερινή πραγματικότητα μπορούμε να πούμε.

Σαν πας στον πηγαιμό για την Μαραθώνος
Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος
Γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. (….)
Πάντα στο νου σου να έχεις τη Μαραθώνος
Το φθάσιμον εκεί να είναι ο προορισμός σου
Αλλά μην βιάζεις το ταξίδι διόλου
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
Και γέρος πια να αράξεις στη Μαραθώνος
Πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο

Σημείωση Νο1 αλλά και απορία συνάμα. Στην συγκεκριμένη περιοχή κατοικούν και επομένως μετακινούνται προς και από, τρείς δημοτικοί σύμβουλοι και η κυρία Αντιπεριφερειάρχης. Την καταβρίσκουν με τούτο το γύρω-γύρω όλοι;

Σημείωση Νο2. Μην ξεχνιόμαστε. Φέτος γιορτάζουμε το έτος Καβάφη. Συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μας ποιητή το 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.