Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Δόξα τω θεώ, εμείς που κατοικούμε σε τούτη εδώ την πόλη, την όμορφη τη Σπάρτη είμαστε τυχεροί άνθρωποι. Οι αιρετοί μας (όλων των βαθμίδων) που να μας κόβει ο θεός χρόνια για πάρτη τους, φροντίζουν ολημερίς και ολονυκτίς, για μας πριν από μας. Υπηρετούν σχολαστικά τον σκοπό για τον οποίο τους έδωσε την ψήφο του το πόπολο. Δηλαδή να κάνουν ανθρώπινη τη διαβίωση τους φροντίζοντας για τα μικρά και τα μεγάλα της μικρής τους κοινωνίας.

Δεν βλέπετε πόσα έργα ξεκινάνε και τελειώνουν στο <πιτς φυτίλι> για να κάνουν εύκολη τη ζωή μας; Όπου και να περάσεις ΤΣΟΥΠ, νάτο και ένα έργο <εν εξελίξει>.
Οι λακκούβες έχουν γίνει πλέον μουσειακό κομμάτι, να τις δείχνουμε στα παιδιά μας και να έρχονται σε επαφή με το παρελθόν του τόπου.

Καινούργια οδοστρώματα παντού. Όχι μπαλώματα.

Τα πάρκα απ’ άκρη σ’ άκρη πεντακάθαρα και λειτουργικά. Ούτε γόπα δεν κυκλοφορεί στο ορίζοντα. Όσο για τα χορτάρια; Ανύπαρκτα.

Οι πλατείες, κεντρική και συνοικιακές, φροντισμένες με τον καλλίτερο τρόπο.

Τα μουσεία μας όλα (όσα υπάρχουν) επισκέψιμα.

Το κτήριο του παλιού δικαστηρίου, το πρώτο δημόσιο κτήριο που εγκαινίασε ο Όθωνας στην Νέα Σπάρτη, αναπαλαιωμένο πανέμορφο να συμπληρώνει το τοπίο στην Μητρόπολη και να φιλοξενεί τα Γενικά Αρχεία Του Κράτους.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο! Αυτό και αν αγγίζει το θαύμα! Αυτό βρίσκεται στα τελειώματα. Σε λίγο (βδομάδες μετράει, μήνες μετράει!) θα είναι έτοιμο να δεχτεί στην αγκάλη του τους αμύθητους αρχαιολογικούς θησαυρούς που αραχνιάζουν σε μέρη που δεν τους πρέπει.

Η σιδερένια γέφυρα του Ευρώτα αξιοποιημένη.

Ο Ευρώτας, Άρχοντας αδιαμφισβήτητος του τόπου, καθαρός-πεντακάθαρος, με την κοίτη του οριοθετημένη, να είναι από τα σημαντικά σημεία επίσκεψης αυτών που αγαπούν τη Σπάρτη.

Το Ξενία απαλλαγμένο από το ύποπτο όνειρο να γίνει Κέντρο Υγείας, τώρα όαση δροσιάς για τους παρεπιδημούντες την πόλη.

Άσε τους δρόμους που οδηγούν προς και από τη Σπάρτη. Σουρεαλιστικές καταστάσεις. Καινούργιοι δρόμοι, του κουτιού, πανάκριβοι και να μην καταδέχονται τις βροχοπτώσεις. Με την πρώτη σταγόνα να καταρρέουν για να χρησιμοποιούμε και τους παλιούς μη και μαραζώσουν.

Αυτή είναι μια λίστα πρόχειρη. Μπορεί να ξέχασα και άλλα όμως συγχωρέστε με και προσθέστε τα εσείς.

Και αφού λοιπόν λύσανε οι αιρετοί μας (όλων των βαθμίδων) όλα τα προβλήματα της πόλης και αφού έμειναν ικανοποιημένοι με τα έργα τους, και αφού σιγούρεψαν (τόσο μυαλό κουβαλάνε) την επόμενη εκλογή τους, κάθισαν στο στρογγυλό τραπέζι όλοι μαζί για να <συσκεφθούν>, καθόσον όσοι δεν σκέπτονται συσκέπτονται και να αποφασίσουν το επόμενο μεγάλο έργο τους.

Το τραπέζι είναι στρογγυλό για να μην υπάρχει επικεφαλής και έτσι η ευθύνη των λόγων και των πράξεων να πηγαίνει τριγύρω μέχρι να χαθεί σους διαδρόμους της ανευθυνότητας.

-Βρε σεις τι νομίζετε πως δεν έχει η Σπάρτη, που να μην τόχει και καμία άλλη πόλη, τουλάχιστον στην Πελοπόννησο; ρώτησε ο πρώτος <συσκεπτόμενος> που πήρε τον λόγο και κοίταξε με βλέμμα υπεροχής τους υπόλοιπους <συσκεπτόμενους>.

Οι <συσκεπτόμενοι> τον κοίταξαν με το βλέμμα του Βούδα που δύσκολα αποκρυπτογραφείται και περίμεναν με δέος να ρίξει στο (στρογγυλό) τραπέζι την ιδέα του.

Όταν σιγουρεύτηκε πως κανένας άλλος <συσκεπτόμενος> δεν διέθετε ιδέα προς αξιοποίηση για το καλό του τόπου, σηκώθηκε όρθιος και με ύφος 100 καρδιναλίων αντάμα, έριξε στο (στρογγυλό) τραπέζι την ιδέα του.

-Η Σπάρτη, φίλοι μου, χρειάζεται οπωσδήποτε ένα ποταμόπλοιο.

Οι <συσκεπτόμενοι>, χωρίς να αποχωριστούν ούτε στιγμή το βλέμμα του Βούδα, τον κοίταξαν και περίμεναν να ακούσουν την συνέχεια.

-Ακούστε φίλοι μου το σκεπτικό μου. Η πόλη μας, δόξα τω θεώ, δεν αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά προβλήματα. Με τον αγώνα όλων μας, τις έξυπνες ιδέες μας και την προσωπική φροντίδα του καθενός από εμάς όλα δουλεύουν ρολόι. Σε λίγο οι Σπαρτιάτες θα πλήξουν και δεν πρέπει. Δεν θα έχουν τίποτα να κάνουν, δεν θα έχουν για τίποτα να παλέψουν, δεν θα έχουν τίποτα να διεκδικήσουν. Η χαρά του Ψυχιάτρου. Πρέπει να τους φροντίσουμε. Γιαυτό άλλωστε μας ψήφισαν. Οι ειδικοί λένε πως το θαλασσινό αγέρι και το ιώδιο της θάλασσας κάνουν καλό από τον Θυρεοειδή μέχρι την Κατάθλιψη. Θα προμηθευτούμε λοιπόν ένα ποταμόπλοιο, τον Ευρώτα τι τον έχουμε και κάθεται, και θα τους στέλνουμε όλους βόλτα το Γύθειο μια και φροντίζουμε για το καλό τους. Γιατί ο Ευρώτας, για όσους δεν γνωρίζουν, καταλήγει στον Λακωνικό Κόλπο. Τώρα, αν παρακάτω από την Σπάρτη το ποτάμι <στενεύει> όπως συμβαίνει και παραπάνω, αν κάποιοι ρίχνουν τις βρωμιές από εργοστάσια μέσα στην κοίτη του, αν έχουν φυτευτεί ελιές ακόμα και μέσα στην κοίτη, μην τα ακούτε. Λόγια κακοπροαίρετων ανθρώπων είναι. Το ποταμόπλοιο που θα φέρουμε στην πόλη τέτοια εμπόδια δεν τα υπολογίζει. Για να μπορεί όμως να κινείται άνετα και ανεμπόδιστα, το ποταμόπλοιο, η πόλη έχει ανάγκη από ένα έργο ζωής. Από υπερβολική αγάπη λοιπόν και από τον προσήκοντα σεβασμό για το τοπίο που απλώνεται γύρω από στην υπάρχουσα μεταλλική γέφυρα του Ευρώτα και στο Αρχαιολογικό Μουσείο που ολοκληρώνεται οσονούπω και μια και δεν βγάζουμε άκρη (σαράντα άνθρωποι, σαράντα γνώμες) μεταφέρουμε την είσοδο της πόλης αλλού. Και επειδή πάλι γέφυρα θα φτιάξουμε μια και ο Ευρώτας περνάει και από εκεί, λέω να την κάνουμε μπαμπάτσικη, ψηλή και άχαρη για να μπορεί να περνάει και το ποταμόπλοιο από κάτω της με άνεση. Τι; Μισοδουλειές θα κάνουμε; Όχι. Εμείς την τελειομανία την έχουμε στο αίμα μας. Αν δεν υπήρχε το θέμα και οι ανάγκες του ποταμόπλοιου, εντάξει θα κάναμε μια γέφυρα ήπια, όμορφη, εναρμονισμένη με το τοπίο που και να εξυπηρετεί τους πολίτες αλλά και που να μην προσβάλει την αισθητική. Όμως;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Το ποταμόπλοιο φταίει για όλα όσα αφορούν τη γέφυρα που ετοιμάζεται να <ομορφύνει> τον πολύπαθο Ευρώτα.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr