Οι επίπλαστες διαφοροποιήσεις των δύο φύλων

Γράφει ο Πάνος Κριάς

Ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων δεν υπάρχουν, εκτός βέβαια από τις απαραίτητες φυσικές διαφορές. Άρρην – Θύλη.

Αυτό πια σήμερα το γνωρίζουν όλοι. Και η επιστήμη, και η Ψυχολογία αλλά και η Κοινωνιολογία. Εκτός ίσως από την παράδοση, τη συντήρηση και τα αναχρονιστικά πολιτικά και θεοκρατικά καθεστώτα. Τα οποία δυστυχώς συνεχίζουν να ταλανίζουν τη ζωή μας θέτοντας φραγμούς στη πρόοδο και την ομαλή εξέλιξη της κοινωνίας μας. Ως πότε όμως;

Τώρα με την βοήθεια του Διαδικτύου – παρά ακόμα τα αρνητικά του- η νεολαία ενημερώνεται πλήρως πάνω σε ουσιώδη ζητήματα που αφορούν τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις δραστηριότητες των δύο φύλων.

Οι βασικές διαφοροποιήσεις των δύο φύλων είναι επίπλαστες και έχουν επιβληθεί από την συντήρηση για έναν ακόμα σημαντικό λόγο:

Για να διχάζουν την κοινωνία, να ασκούν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και να εξουσιάζουν τους ανθρώπους απροκάλυπτα.

Αμφότερα τα φύλα έχουν τις ίδιες ερωτικές και σεξουαλικές ανάγκες από την Φύση,.

Ωστόσο, δεν μπορεί τα δυο φύλα να στέκονται απέναντι ωσάν - οιωνεί - εχθροί, προσπαθώντας να εξουσιάσουν, ή ακόμα χειρότερα να κατασπαράξουν το ένα το άλλο. Αυτό είναι απαράδεκτο.

Σήμερα πια δεν χρειάζεται το παραδοσιακό και εν πολλοίς άχαρο πρώτο βήμα προσέγγισης από τους άντρες (το λένε κι αλλιώς έτσι;) διότι αυτό προσβάλλει πλέον την γυναίκα. Σε προηγμένες οικονομικά και πολιτιστικά χώρες αυτό πια έχει γίνει καθεστώς. Οι γυναίκες είναι εκείνες που κάνουν ευγενικά και στοχαστικά το πρώτο βήμα σε έναν άντρα που προτιμούν, χωρίς καθόλου να μειώνεται η αξιοπρέπειά τους, από την έκφραση της φυσικής επιθυμίας τους. Το αντίθετο μάλιστα, αυτή η κίνηση, καταδείχνει ζεστό, θαρραλέο και ερωτικό άνθρωπο.

Εκτός Ελλάδος φυσικά. Με εξαίρεση τα μεγάλα κέντρα, στην περιφέρεια ισχύουν ακόμα οι νόμοι του 60! Δεν νοείται εδώ δηλαδή γυναίκα να κάνει το πρώτο βήμα, όσο και αν σε θέλει. Σε μερικές δε περιπτώσεις μπορεί να σου το δείξει, συνήθως όμως με ένα απλανές και απροσδιόριστο βλέμμα.. Νομίζουν ότι ο έρωτας είναι προνόμιο και ανάγκη πρώτα του άντρα, αλλά αυτό είναι μοιραίο λάθος, διότι έτσι τρέφουν τη συντήρηση και την οπισθοδρομικότητα.

Έχουμε τις ίδιες ανάγκες σαν απλά, θνητά και ανθρώπινα όντα που είμαστε, και θα πρέπει να απολαύσουμε τη ζωή μας τώρα. Ανεξαρτήτως στάτους και επιπέδου. Δεν ήρθαμε εδώ για να εγκατασταθούμε για πάντα και να έχουμε το άγχος της εξοικονόμησης άφθονων υλικών αγαθών. Αυτό που μετράει στη ζωή, είναι ο έρωτας και το πνεύμα. Με αυτά θα ζήσουμε και όχι με τα υλικά αγαθά.

Χωρίς πνευματικότητα δεν υφίσταται καμία σχέση όσο παθιασμένη και αν είναι. Φανταστείτε ένα ωραίο ζευγάρι να κάθεται ατέλειωτες ώρες στην αμμουδιά, χωρίς να έχει τίποτα το ουσιαστικό να πει.

Σε λίγο θα ξεθωριάσει και θα μαραζώσει. Πολλοί μεγάλοι έρωτες εκτός από μεγάλη διαφορά ηλικίας, είχαν και τεράστια αποθέματα ρομαντισμού και πνευματικότητας. Γι αυτό επέζησαν στο χρόνο.

Υ. Γ. Γκαίτε, Νίτσε, Κίρκεργκων, Ελύτης, όλοι είχαν ερωτευτεί μικρότερες αλλά πολύ ώριμες πνευματικά -ποιήτριες -γυναίκες !