Το αυγό του φιδιού

Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Για μένα το λοιπόν,
πιο εκπληκτικό και πιο επιβλητικό
και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουν.
Ναζίμ Χικμέτ, 1901-1963, Τούρκος ποιητής

Χρειάστηκε να δολοφονηθεί εν ψυχρώ ένα νέο παλικάρι , για να συγκινηθεί η ελληνική κοινωνία και ν’ αρχίσει να ασχολείται σοβαρά (;) με το νεοφασισμό στην Ελλάδα , έτσι όπως εκφράζεται σήμερα μέσα από τη «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» .

Το φασιστικό αυτό μόρφωμα , αξιοποιώντας τη δημοκρατία (μ’ όλες τις ελλείψεις και τις αδυναμίες της) που με θυσίες και αγώνες εξασφάλισε ο δημοκρατικός λαός και πατώντας πάνω στο βάθρο της κρίσης που ταλανίζει τη χώρα , κατόρθωσε να βρει απήχηση στο εκλογικό σώμα και να μπει στη βουλή .

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο θεσμικό κενό της δημοκρατικής πολιτείας , η οποία έχει μείνει αθωράκιστη απέναντι στη φασιστική απειλή (παρά την οδυνηρή εμπειρία της 21ης Απριλίου 1967) με ευθύνη εκείνων που κυβέρνησαν από το 1974 έως ΚΑΙ σήμερα :

Επιτρέπει , δηλαδή , σε ένα «κόμμα» το οποίο δεν πιστεύει στη δημοκρατία , να χρησιμοποιεί τη δημοκρατία και τους θεσμούς της , προκειμένου ν’ αποκτήσει δύναμη , ώστε στη συνέχεια να υπονομεύσει τη δημοκρατία και να την καταργήσει!!!

Ο κόμπος έφτασε πλέον στο χτένι , Δεν πάει άλλο . Το λαϊκό αίτημα για να κηρυχθεί «εκτός νόμου» η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι πλέον υπογραμμένο με το αίμα ενός νέου ανθρώπου και γι’ αυτό αδιαπραγμάτευτο .

Επί χρόνια ολόκληρα παρακολουθούσαμε αδιάφοροι «τα φιδάκια» να έχουν βγει απ’ τ’ αυγό του φασισμού και να περιφέρονται στην ελληνική κοινωνία και στην πολιτική σκηνή . Σήμερα , ως να ξυπνήσαμε από βαριά και χρόνια νάρκη , διαπιστώνουμε ότι τα φιδάκια έχουν θεριέψει και δαγκώνουν θανάσιμα . Γι’ αυτό , πριν χυθεί άλλο αίμα, πριν χαθούν άλλες ζωές άδικα και πριν η δημοκρατία βρεθεί και πάλι στο γύψο , οφείλουμε , ως συγκροτημένη πολιτεία και ως δημοκρατική κοινωνία , να κάνουμε πράξη τη βιβλική ρήση , τη φράση που απηύθυνε ο Θεός προς το Φίδι το οποίο εξαπάτησε τους Πρωτοπλάστους :

«Και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος αυτής . Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν , και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν». (ΓΕΝΕΣΙΣ , κεφ.Α΄, στίχος 15) .

Είναι , βεβαίως , λυπηρό το γεγονός , ότι το μαχαίρι του δολοφόνου , μέλους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ , που πήρε τη ζωή του παλικαριού , είχε πάνω του 441.018 αποτυπώματα , όσοι και οι ψήφοι που έλαβε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ κατά τις εκλογές του 2012 . Κι ακόμα πιο θλιβερό για τους Λάκωνες , ότι 6.212 απ’ αυτά τα αποτυπώματα ήταν δικά τους , αφού η Λακωνία έδωσε το μεγαλύτερο ποσοστό (10,87 %) , πανελλαδικά , στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ !!!

Το μεγάλο αυτό πανελλαδικό εκλογικό ποσοστό έδωσε αέρα στα πανιά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για να δείξει και να εφαρμόσει πιο δυναμικά τη φασιστική ιδεολογία της :

Τραμπουκισμοί μέσα στη Βουλή , χειροδικίες κατά βουλευτών , δημάρχων , κ.α. , επιθέσεις εναντίον ξένων , κοινωνικών μειονοτήτων και ιδεολογικών αντιπάλων και αντιφασιστών , υποκατάσταση του νόμου , σοβινιστικές μπουρδολογίες , τρομοκρατία , προπηλακισμοί , τραυματισμοί , κοινωνική δημαγωγία , συγκρότηση ταγμάτων εφόδου , στρατολογία στα σχολεία , κλπ , κλπ .

Να μην ξεχνάμε (μεταξύ άλλων πολλών) και το θανάσιμο μαχαίρωμα του 24χρονου Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα , στις 17 Γενάρη 2013 , ενώ πήγαινε να ξεφορτώσει στη λαϊκή αγορά , στυγνή δολοφονία που προανήγγειλε τις σημερινές δραματικές εξελίξεις , αλλά που πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ και στο περιθώριο της κοινωνίας γιατί ο δολοφονημένος ήταν … Πακιστανός !!!

Η φασιστική πρακτική και δράση της ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗΣ με διαβατήριο τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού στο καθεστώς της κρίσης (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) ακούμπησε πάνω σ’ ένα κομμάτι ενός απαίδευτου μορφωτικά , κοινωνικά και πολιτικά λαού , αλλά και πολλών απελπισμένων πολιτών , οι οποίοι μετέθεσαν την αγωνιστική τους αδυναμία , απραξία και αδιαφορία στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δίνοντάς της το φωτοστέφανο της «θεϊκής νέμεσης» :

«Αντί να βάλεις κάτω το κεφάλι σου να σκεφθείς ποιος και τι φταίει για όσα σε βασανίζουν , βάζεις πάλι τις φωνές , μόνον που αυτήν τη φορά δεν είναι ιαχές δοξαστικές για τους δημαγωγούς αλλά κραυγές υπέρ των εμπρηστών . Κραυγές οργής , δε λέω . Αλλά πού σπαταλάς την οργή σου ; Πού πας φεύγοντας απ’ τους δημαγωγούς ; Στους εμπρηστές ;»
( Ο ΣΤΑΘΗΣ Σταθόπουλος – προφητικά –στις 13-8-2013)

Βεβαίως δεν έλλειψαν και οι Ηρακλειδείς και οι «Γεωργαλάδες» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τον καλλιτεχνικό , το δημοσιογραφικό και τον πνευματικό κόσμο , οι οποίοι - είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα - έδωσαν κοινωνικά , πολιτικά και θεωρητικά διαβατήρια στους εκφραστές του νεοναζισμού.

Οι πλατείες των αγανακτισμένων , υπήρξαν , επίσης , τα θολά νερά στα οποία ψάρεψαν οι νεοφασίστες εκμεταλλευόμενοι την αντι-ιστορική αντίληψη που επικράτησε τότε , πως στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία και για μια άλλη πολιτική υπέρ του λαού και του τόπου ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ χωρίς ιδεολογικά – πολιτικά προαπαιτούμενα . Από τις ίδιες αιτίες οι νεοναζί εισχώρησαν (πολλές φορές με κεντρικό ρόλο) και στα αντιμνημονιακά κοινωνικά κινήματα , στο «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» , κλπ , διευρύνοντας το πολιτικό τους ακροατήριο και την επιρροή τους στο αγωνιζόμενο κοινωνικό σώμα .

Σήμερα , όλοι αυτοί , που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσχώρησαν στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ή τη στήριξαν παντοιοτρόπως διαπιστώνουν (ελπίζω με τρόμο) ότι η εξουσιοδότηση που της έδωσαν βάφτηκε με αίμα και κηλιδώθηκε μ’ ένα θάνατο . Αν αυτό το αίμα , αν αυτή η άδικα χαμένη ζωή , δεν αρκεί για να τους κάνει να συνειδητοποιηθούν , έστω και την ύστατη ώρα , αυτό σημαίνει πως ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει ανοίξει την πόρτα του τρελάδικου κι έχει εισέλθει εντός , αδιαφορώντας για τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του παραλογισμού , που θα πλήξει πρώτα αυτούς τους ίδιους κι ύστερα τη χώρα και το λαό , επιδεινώνοντας τα υπάρχοντα προβλήματα και δημιουργώντας συνθήκες εμφυλίου και αποσταθεροποίησης , σε μια ιστορική στιγμή που – πάνω απ’ όλα – χρειάζεται κοινωνική συνοχή , αγωνιστική σύμπνοια και πολιτική ομαλότητα .

Τον τελευταίο καιρό όλα έδειχναν ότι αυτό το «κόμμα» μεθυσμένο από τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων και αποθρασυμένο λόγω της ένοχης ανοχής της πολιτείας , της κάλυψης –πολλές φορές - αλλά και του βαθύ ύπνου του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας , βρισκόταν σε φασιστικό κρεσέντο και παραλήρημα :

Επέλαση των ταγμάτων εφόδου σε στρατιωτικούς σχηματισμούς στο Μελιγαλά , τραμπουκισμοί , βιαιοπραγίες και τρομοκρατία , με την πολιτεία και την αστυνομία απούσα και τους λειτουργούς της δικαιοσύνης μακράν .
Τραμπουκισμοί , ύβρεις , σοβινιστικό και σεξιστικό παραλήρημα μέσα στη Βουλή με την ανοχή του προεδρείου και την απουσία της πλειοψηφίας του σώματος .
Δολοφονική επίθεση στο Πέραμα εναντίον μελών του ΚΚΕ που έκαναν αφισοκόλληση .

Κι ενώ όλα έδειχναν ότι η κατάσταση θα οδηγούταν σε δραματική κορύφωση , η ελληνική πολιτεία , η κυβέρνηση , οι θεσμικοί δημοκρατικοί φορείς , τα κόμματα αλλά και η κοινωνία , απλώς παρακολουθούσαν ή διαμαρτύρονταν ψελλίζοντας διάφορες κοινοτυπίες .

Και τότε ήρθε το αίμα : Ένας νέος άνθρωπος , ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ , παιδί μιας οικογένειας εργατών από το Κερατσίνι , «δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο» στα φασιστικά άντρα , μόνο και μόνο γιατί είχε διαφορετική πολιτική άποψη και κοσμοθεωρία από εκείνη του φασισμού και τολμούσε να την εκφράζει . Το τάγμα εφόδου εγκλώβισε τον ΠΑΥΛΟ , ήρθε ο εκτελεστής και τον μαχαίρωσε δυο φορές στη καρδιά . Μένει να δούμε ποιος ήταν ο ρόλος της αστυνομίας που βρέθηκε στο τραγικό συμβάν και ποιοι οργάνωσαν τη δολοφονία .

Μένει , ακόμα , να δούμε , αν η κοινωνία θα αντιδράσει και θα εξεμέσει το φασισμό, αν οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις θα μπορέσουν , επιτέλους , να ορθώσουν το αντιφασιστικό τείχος μέσα στο πλαίσιο ενός ευνομούμενου δημοκρατικού κράτους , αν η κυβέρνηση θα πράξει – επιτέλους - το καθήκον της προασπίζοντας τους πολίτες, το δημοκρατικό καθεστώς και τις συνταγματικές ελευθερίες με την εφαρμογή του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου που έμενε δυστυχώς (γιατί άραγε ;) ανενεργό και την ψήφιση ΚΑΙ νέων συμπληρωματικών νόμων .

«Διεκδικούμε την κληρονομιά της πολιτικής χειραφέτησης και της χειραφετητικής σκέψης, αναδιατάσσοντας το πεδίο εφαρμογής τους:

με μας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα,
με μας η δημοκρατία,
με μας η προσωπική αξιοπρέπεια,
με μας η ανεξάρτητη σκέψη,
με μας ο σεβασμός του άλλου,
με μας η λογική,
με μας τα επιχειρήματα,
με μας οι έννοιες.

Στις τομές αυτές συγκροτείται το αντιφασιστικό μέτωπο. Όποιος αποκλείεται ή αυτοαποκλείεται , χαρίζεται στη συμμορία.

Τη δημοκρατία καλούμαστε να μετατρέψουμε σε επαναστατικό όπλο και επαναστατικό περιεχόμενο. Στη δημοκρατία πρέπει να ασκηθούμε και να ασκήσουμε την επόμενη γενιά. Τώρα που η κατάληξη είναι εμφανής, στιγματίζουμε ακόμα οξύτερα ό,τι τρέφει το φαινόμενο, τον φασισμό στην καθημερινότητα, στην κοινοτοπία του. Ακριβώς, άλλωστε, λόγω των εσωτερικών τους δεσμών, μπορεί η εκστρατεία ενάντια στον φασισμό να είναι πρακτική κριτική του καπιταλισμού.» ΜΑΚΗΣ ΚΟΥΖΕΛΗΣ – Έξι θέσεις για τον φασισμό – 23-9-2012.