Διατίθεται ψήφος

Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Έχω μια ψήφο. Μια μοναδική ψήφο που είναι καταδική μου και προβληματίζομαι που θα την …δώσω!

Προβληματίζομαι, ψάχνω, ρωτάω, θυμάμαι, κρίνω, ακούω, δέχομαι προτάσεις και πιέσεις μερικές φορές. Τελικά είναι η ψήφος μου περισσότερο σημαντική από όσο νομίζω. Πολύτιμη θα έλεγα!

Σκέφτηκα, κάποια στιγμή να μην πάω να ψηφίσω. Να αφήσω την ψήφο μου στο συρτάρι του σπιτιού. Ε, και! Μια ψήφος λιγότερη. Από μένα θα σωθεί ο τόπος.

Αμέσως όμως ήρθε στο αυτί μου ένα πουλάκι και μου είπε πως, αν δεν πάω μέχρι την κάλπη θα είμαι υπεύθυνη (αρνητικά) για το μέλλον τούτου του τόπου. Η ψήφος μου διαμορφώνει το αποτέλεσμα.

Έχω μια ψήφο , μια μοναδική ψήφο και δεν ξέρω που να την διαθέσω. Περπατάω στον δρόμο, μια και το πεζοδρόμιο είναι μονάχα κατ’ όνομα πεζοδρόμιο και πέφτω πάνω στον αιώνιο Δημοτικό Σύμβουλο. Ούτε και ο ίδιος θυμάται πόσες φορές τον έχει τιμήσει ο κόσμος. Και αυτός για να τους ευχαριστήσει τι έχει κάνει τόσα χρόνια;

Ελάχιστα και ασήμαντα. Ζητάει να του διαθέσω την ψήφο μου.

-Γιατί να σε ψηφίσω;

-Για να κάνω καλύτερη τη ζωή στην πόλη σου.

-Θα επιστρέψεις τα πεζοδρόμια στους πολίτες; Θα τα κάνεις προσβάσιμα, στα αναπηρικά αμαξίδια, στα καροτσάκια με τα μωρά; Θα είναι επίπεδα χωρίς, κακοεπισκευασμένα ανοίγματα, χωρίς καπάκια υδρομετρητών να χάσκουν, χωρίς τραπεζοκαθίσματα που απαγορεύουν την κίνηση των πεζών; Τι στο καλό τα λένε πεζοδρόμια!

-Θα τα κάνω. Όλα θα τα κάνω και ακόμη περισσότερα. Έχε μου εμπιστοσύνη.

-Και τόσα χρόνια τι έκανες; Γιατί δεν τα έφτιαξες;

- Ε!!!!!!!!!!

Τον αφήνω με το στόμα να χάσκει, βρίσκω και ένα κομμάτι πεζοδρόμιο ελεύθερο και συνεχίζω το ψάξιμο.

Στην επόμενη καφετέρια, την λαοφιλή και πάντα γεμάτη (αλήθεια ποιος χρηματοδοτεί αυτό το ατελείωτο πρωινό καθισιό;) κάνεις και εσύ φίλε τον προεκλογικό αγώνα σου. Χρόνια ολόκληρα, συντηρούμενος από την οικογένεια, βολτάρεις από καφετέρια σε καφετέρια. Μόλις με βλέπεις εγκαταλείπεις για λίγο το …κοινό σου και έρχεσαι να με ανταμώσεις.

-Διαθέτεις μια ψήφο από ότι ξέρω. Θα την δώσεις σε μένα;

-Γιατί να διαλέξω εσένα; Πες μου!

-Είμαι το καινούργιο αίμα. Πρώτη φορά ζητάω την ψήφο σου. Έχω τόσα να δώσω στον τόπο.

-Πες μου σε παρακαλώ τι σκοπεύεις να κάνεις αν σε ψηφίσω και γίνεις σύμβουλος;

-Πολλά.

-Πες μου ένα!

-Τι να σου πω! Πολλά!

Ο τύπος δεν παίζεται, δεν αξίζει τον κόπο να χαλάω σάλιο για πάρτη του.

Εγκαταλείπω την καφετέρια με την ψήφο μου παραμάσχαλα. Δύσκολο να βρω που θα την εμπιστευτώ.

Στη στροφή του …πεζοδρομίου, σκοντάφτω πάνω σου τοπικέ άρχοντα που την προηγούμενη φορά τα πολιτικά δεκανίκια που σε βοήθησαν δεν προσπάθησες να τα κρύψεις.

-Διαθέτεις μια ψήφο, λες και η έπαρση της εξουσίας εμφανής. Θα μου την διαθέσεις;.

-Πες μου ένα λόγο για να το κάνω; Πείσε με!

-Θα κάνω έργα, πολλά έργα στην πόλη. Θα κάνω γέφυρες, μεγάλες γέφυρες .Και

δρόμους μεγάλους δρόμους. Και πολιτιστικά κέντρα και, και, και,,,,

-Έτσι είπες και την άλλη φορά αλλά όταν πήγαινες να τολμήσεις κάτι, το δεκανίκι σηκωνότανε και απειλούσε να κατέβει στο σβέρκο σου! Άσε με ρε φίλε!

Περπατάω στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο εκ περιτροπής και ανάλογα με την …χρήση του και αρχίζω να νοιώθω απελπισία. Η ψήφος μου βρίσκεται ακόμη στη θέση της και εγώ δεν έχω ακόμη βρει τον προορισμό της. Θεέ μου, τι να κάνω; Ετούτοι όλοι ή χάσκουν από άγνοια ή τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Έκαστος στο είδος του!

Κουρασμένη βρίσκω ένα ελεύθερο παγκάκι στην κεντρική πλατεία και ακουμπάω να ξαποστάσω και να σκεφτώ.

Και πριν καλά-καλά καθίσω, έρχονται στη μνήμη μου τα λόγια του Χάρρυ Κλυνν, βγαλμένα από μια επιθεώρηση της εποχής 89-90, τότε που κάθε τρείς και λίγο είχαμε εκλογές και ο προβληματισμός <<που να διαθέσω την ψήφο μου>> έδινε και έπαιρνε!

Τον ρωτούσαν λοιπόν στο τέλος της παράστασης και αφού είχε διακωμωδήσει τους πάντες και τα πάντα (μην ξεχνάμε πως ήταν η εποχή του μεγάλου έρωτα του τότε Πρωθυπουργού)..

-Δηλαδή εσύ Χάρρυ ποιόν θα ψηφίσεις στις επόμενες εκλογές; Και εκείνος απαντούσε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.

-Δεν θα ψηφίσω εκείνον που θα μου υποσχεθεί πως θα κάνει στον τόπο μου το μεγαλύτερο καλό. Θα ψηφίσω εκείνον που θα μου υποσχεθεί πως θα κάνει σε τούτο τον τόπο το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ!

Σηκώθηκα από το παγκάκι σαν να με τσίμπησε σφήκα. Ξαμολήθηκα στους δρόμους της πόλης να ανακαλύψω τον υποψήφιο που θα μου υποσχεθεί πως θα κάνει σε τούτο τον τόπο το ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ.

Και η ψήφος μου συνεχίζει να …διατίθεται!