Γράφει ο Γιώργος Κούμαρης*

Με την αναφορά μας σε καθετί που εμπεριέχει τη λέξη πολιτισμός ή πολιτιστική δραστηριότητα, αυτόματα προσδιορίζουμε με απλό αλλά καίριο τρόπο και την ταυτότητα της, που δεν είναι άλλη από την ενασχόληση και τον τρόπο έκφρασης του κάθε ανθρώπου εν δυνάμει , να εκφράζει με το μυαλό, το πνεύμα και το σώμα του, το συναίσθημα της στιγμής. Η αποτύπωση της στιγμής αυτής, υπό μορφή δημιουργίας ενός απτού «προϊόντο»ς ή μιας παραγόμενης δράσης που εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Όταν η διαδικασία αυτή οργανώνεται, αποκτά και φόρμα και η σύλληψη της ιδέας- έμπνευσης, είναι έτοιμη να προσφέρει ολοκληρωμένο πια καλλιτεχνικό έργο, άρα και τέχνη.

Ανά τους αιώνες έχει αποδειχθεί ότι το εν λόγω μέσο έχει συμβάλλει καθοριστικά στην διαμόρφωση αυτού που ονομάζουμε σκεπτόμενου όντος, που να είναι σε θέση αν μη τι άλλο να φθάσει σε επίπεδα εξέλιξης, ικανά , στο να επιφέρουν την κατάκτηση της προόδου και εξέλιξης που επιθυμεί σε προσωπικό, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο.

Η ειδοποιός διαφορά με τις επιστήμες και τη φιλοσοφία που και αυτές στην γενικότερη θεώρηση τους, ανάγονται στο πλαίσιο των τεχνών, είναι ότι μπορεί να δράσει υπό συνθήκες, κατευθείαν στο θυμικό μας και να προκαλέσει δονήσεις στη διάθεση, πρόσκαιρης, η πιο ορισμένου χρόνου. Και αυτό την καθιστά ακαταμάχητη. Είτε οι προσλαμβάνουσες αφορούν έναν επαγγελματία καλλιτέχνη ας πούμε, πολλώ δε μάλλον, τον κοινό αποδέκτη αυτής, που του προσφέρεται εκεί μπροστά του, η ευκαιρία να σκεφτεί να προβληματιστεί, να νιώσει, να απελευθερωθεί. Επειδή όμως η πραγματική απελευθέρωση και η συνειδητοποίηση για το που βρισκόμαστε κάθε φορά, καθώς και για το ποιός είναι ο ρόλος μας μέσα στην κοινωνία, έρχεται σε ρήξη τις περισσότερες φορές, με τη μερίδα του κόσμου, που αναλαμβάνει να διευθύνει και να οργανώνει μια πολιτεία- κρατος, για τους ίδιους γνωστούς λόγους...παντού και πάντα, η τέχνη, δέχεται τις πιο ανηλεείς επιθέσεις απο καταβολής της. Το ίδιο συμβαίνει και με την παιδεία. Άλλοτε η χροιά των κάθετων επεμβάσεων είναι χειραγωγικού χαρακτήρα και άλλοτε με στόχο την όσο δυνατή μεγαλύτερη συρρίκνωση της.
Όταν δε ενα ολόκληρο σύστημα πάσχει (παγκόσμιο) και τελεί υπο οικονομική κρίση και αυτό το ζούμε στην εποχή μας, όπου το καπιταλιστικό μοντέλο, μοιάζει να έχει χάσει ολότελα το «βηματισμό» του, η ανάγκη ανασύνταξης αυτού του ματαιόδοξου πραγματιστικά και όχι φιλοσοφικά ανθρώπινου κατασκευάσματος, είναι θέμα ζωής και θανάτου...Εκεί έχουμε φθάσει πλέον και δεν αφορά , όπως συνέβαινε ανα την ιστορία, ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο, αλλά όλο τον πλανήτη.

Η τέχνη λοιπόν μπορεί να σταθεί όχι απλά ως ένα ανάχωμα στα σχέδια της στυγνής και απροκάλυπτης εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ύπαρξης, με σκοπό τη διαιώνιση και διατήρηση του καπιταλιστικού μοντέλου, αλλά και ενός είδους αφύπνισης, υπενθυμίζοντας υπομονετικά και συχνά, την δύναμη και την πραγματική αξία που έχουμε ως υπάρξεις!
Εσκεμμένα σε περιόδους σοβαρών κρίσεων προωθείται η ιδέα στον κόσμο ότι πνέει τα λοίσθια, κάθε οργανωμένη και σοβαρή καλλιτεχνική δραστηριότητα που αφορά ένα πιο ευρύ φάσμα κοινού. με το ότι οι ταγοί της τρόπον τινά, είναι απόντες, δεν έχουν φωνή πια, ή ότι η κρίση δεν αφήνει πολυτέλειες, για το ευ ζην, αλλά για το ζην. Έτσι το βλέπουν «οι κραταιοί» της υπόθεσης και το οξύμωρο είναι, οτι το ενστερνίζονται κιόλας. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική και όσο και αν ακούγεται και κάπως περίεργη αυτή η τοποθέτηση, αρκούντως διαχειρήσιμη!

Αληθινή τέχνη και ανταποδοτική, μπορεί να γίνει παντού. Ένα λάθος που την ευθύνη σε αυτό , την έχουν εξ ολοκλήρου κατά τη γνώμη μου, οι απανταχού υπηρετούντες τον πολιτισμό, είναι η ιδέα ευτυχώς και όχι η πεποίθηση, ότι χωρίς χρήμα δεν μπορεί να επιτευχθεί έργο που θα μείνει. Όλοι όσοι τους δόθηκε η ευκαιρία, μέχρι τώρα, να μιλήσουν και να ακουμπήσουν τον απλό κόσμο ψυχαγωγικά(ψυχαγωγία= αγωγή της ψυχής), αλλά και οι υπόλοιποι λιγότερο γνωστής εμβέλειας, έχουν ιερό χρέος και υποχρέωση, να ενώσουν τις δυνάμεις και να κοινοποιήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, το μήνυμα ότι ο Άνθρωπος είναι όλο το success story... Και το ποιοτικόν του πράγματος σχετικά με την χώρα μας, είναι ότι ακόμη δεν έχουν γίνει και όλα απρόσωπα, ώστε οι αποφάσεις να έρχονται και να υλοποιούνται με το aller retour , οποιασδήποτε τρομοκρατούσας τροϊκας, που σημαίνει ότι η περιφέρεια... πέρα από το ζην που εξασφαλίζει σε δύσκολες εποχές, καλό είναι να έχει βλέψεις και προς το ευ ζην...(πολιτισμός πιο πάνω). Αν ξεκίνησε από την περιφέρεια η γνωστή επανάσταση του 21, δεν θα ήταν διόλου ευκαταφρόνητο, να γίνει και με την τέχνη. Αυτό ας το έχουν υπόψιν και οι υποψήφιοι και αυριανοί άρχοντες των τοπικών κοινωνιών, στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, διευκολύνοντας την κυκλοφορία..., ευθύς αμέσως, της ανάληψης των καθηκόντων τους.

* Υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος της ΑΝΑΣΑ- Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr