Πολιτική ανάλυση

Γράφει ο Πάνος Κριάς

Έχουν περάσει τόσες δεκαετίες από τη μεταπολίτευση και μετά και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα πολιτικά δεν έχουν μάθει ακόμα, πώς να οργανώσουν έναν συνδυασμό που θα συμμετέχει στις δημοτικές ή τις περιφερειακές εκλογές.

Για να ιδρύσεις έναν αξιόπιστο συνδυασμό, χρειάζεσαι χρόνο, κινητικότητα και άψογη οργάνωση.

Για να έχει επιτυχία ένας συνδυασμός θα πρέπει να αρχίσει να οργανώνεται τουλάχιστον 2 χρόνια πριν από τις εκλογές.

Για να έχεις χρόνο να επιλέξεις τα ικανότερα και τα καταλληλότερα στελέχη, που θα μπορούν αφενός να σου φέρουν ψήφους και αφ’ ετέρου να μπορείς να διοικήσεις αποτελεσματικά τον Δήμο ή την Περιφέρεια όταν αναλάβεις την εξουσία.

Ο καθείς εφ ω ετάχθη. Εάν δεν έχεις τα κατάλληλα στελέχη ακόμα κι αν σου φέρουν ψήφους δεν θα μπορέσεις να διοικήσεις σωστά με τα γνωστά εν πολλοίς δυσάρεστα αποτελέσματα που λαμβάνουν συχνά χώρα στην Ελλάδα.

Χρειάζεται να επικοινωνείς με τον κόσμο σχεδόν καθημερινά, όχι μόνο από το Διαδίκτυο και τον Τύπο, αλλά με κατ΄ ιδίαν επισκέψεις στα σπίτια και τους χώρους συνάθροισης των πολιτών. Για να κοιτάζεις τους ανθρώπους στα μάτια και με την ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής να τους εκθέτεις τις απόψεις σου. Αλλά με ειλικρίνεια.

Στις πλατείες και τα καφενεία δεν γίνεται ουσιαστική επαφή λόγω βαβούρας.

Χρειάζεται, face to face και door to door δραστηριότητα. Δεν επιλύεις τα προβλήματα με συχνές συνελεύσεις και περισπούδαστες επιτροπές αλλά με άμεση επικοινωνία και ανταλλαγές απόψεων με τον κόσμο.

Τώρα, γιατί κάποιο καλοί συνδυασμοί απέτυχαν, ενώ κάποιο άλλοι αμφίβολης ποιότητας και εντιμότητας ήρθαν πρώτοι, σε αυτό φέρουν ευθύνη αναμφισβήτητα και οι πολίτες.

Διότι λειτουργεί ακόμα στο υποσυνείδητο των ανθρώπων η Ψυχολογία της Μάζας. Ο κόσμος έχει εθιστεί χρόνια τώρα στο ψέμα, στην αλλοτρίωση, την εμπάθεια και την ανικανότητα κριτικής σκέψης.

Και σε αυτό φέρουν ευθύνη οι πολιτικοί, ή ανεπαρκής παιδεία, τα ΜΜΕ και η πολιτεία γενικότερα, που δεν έχουν καταφέρει στα τόσα χρόνια της ευμάρειας να κάνουν τον άνθρωπο καλλιεργημένο και πολιτισμένο..

Τον πολιτισμό συνεχίζουν ακόμα να τον θεωρούν ως διακοσμητικό στοιχείο! Τόση πνευματική εξύψωση…

Δείτε τα προγράμματά των συνδυασμών σχετικά με τη λήμμα «πολιτισμός».

Σε όσους μίλησα για πολιτισμό κατ’ αρχάς, είτε δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγα! είτε δεν ήξεραν τι επακριβώς σημαίνει πολισμός.

Κάτι ψέλλιζαν περί μουσείων και προώθηση τουριστικών προϊόντων, πάντα για την οικονομική ανάπτυξη και τίποτε άλλο.

Ωστόσο το πιο ανησυχητικό απ’ όλα, είναι, ότι οι περισσότεροι δεν ήταν επαρκώς ενημερωμένοι γύρω από θέματα υψηλής κουλτούρας

Ποιος έχει γράψει το αριστουργηματικό “Symphony of Psalms” ;……

Δεν ήξεραν, τι σημαίνουν πυρήνες πολιτισμού, - το έχω γράψει άπειρες φορές αυτό έτσι; - πώς δημιουργείς νέους καλλιεργημένους πολίτες και κατά πόσο απαραίτητες είναι οι Καλές Τέχνες για την εσωτερική καλλιέργεια των πολιτών, την εκπαίδευση των παιδιών, και ότι χρειάζεσαι εστίες πολιτισμού για να το εμπεδώσεις αυτό, ήγουν, σχολές μπαλέτου, δημοτικό θέατρο, δημοτικό ωδείο, εικαστικά και άλλες μορφές υψηλής κουλτούρας.

Όλες οι μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου διαθέτουν τα υψηλά αυτά standard πολιτισμού.

Είχα την λανθασμένη εντύπωση ότι όσοι σπουδάζουν, καλλιεργούν τον εαυτό τους και ανοίγουν διάπλατα τους ορίζοντες του μυαλού τους.

«To learn is to change», λέει ένα αγγλόφωνο ρητό.

Όμως όχι. Δεν συμβαίνει έτσι. Δυστυχώς υπάρχει ακόμα πνευματική αγκύλωση και πολιτική σύγχυση στην κοινωνία.

Διότι πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι για να ζητάς ανάπτυξη και διασφάλιση κοινωνικών αγαθών, χωρίς να λαμβάνεις υπ’ όψιν σου τον σημαντικότερο παράγοντα, τον πολιτισμό και την καλλιέργεια των πολιτών, ότι θα φέρεις ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα;

Διότι ο νεοφιλελευθερισμός εκεί ακριβώς εδράζεται: στην αλλοτρίωση και την πνευματική αφασία του σύγχρονου ανθρώπου.

Δεν θέλει καλλιεργημένους πολίτες αλλά πιόνια στο σκάκι του.

Είναι δυνατόν να μην διαβάζεις σοβαρή λογοτεχνία, να μην ακούς Λόγια Μουσική και να διεκδικείς την ψήφο των νέων πολιτών;

Υ. Γ. Κατά το ευφυέστατο ρητό: don’t ask what your country can do for you, but what you can do for your country (το έχει πει αυτό ο Ρόζεβελτ, και όχι ο Κέννεντυ) αποτελεί όνειδος για τους πολίτες της Σπάρτης το γεγονός, ότι δεν κατάφεραν επί τόσες δεκαετίες τώρα να δημιουργήσουν έναν κοινωνικό φορέα υποστήριξης του Μουσείου Σπάρτης, έναν σύλλογο, όπου θα έβαζαν όμως και το χέρι στην τσέπη, και έτσι θα είχαμε θέσει τώρα τουλάχιστον τα θεμέλια του μουσείου.

Τα ίδια ισχύουν και για το σάπιο όσο και επικίνδυνο γεφύρι της Σκάλας.

Τα περιμένουν όλα από το κράτος;