Γράφει ο Πάνος Κριάς

Έκλεισα αισίως 23 χρόνια στη Σπάρτη από τότε που επανεγκαταστάθηκα στην Ελλάδα από τον μακρινό Καναδά, αλλά δεν έχω νιώσει ότι έχω προσφέρει ούτε κατά το ελάχιστο στον τόπο μου.

Είμαι τόσα χρόνια εδώ, με γνωρίζουν όλοι, ξέρουν τι μουσικός είμαι, - έχω σπουδάσει πιάνο και σύνθεση στο Βασιλικό Ωδείο του Καναδά αλλά και στην Αθήνα - ωστόσο δε μου έχουν δώσει ποτέ τη δυνατότητα να παίξω πιάνο στον τόπο μου...

Με εξαίρεση μόνο δυο φορές στην Πνευματική Εστία Σπάρτης και μια φορά στον πολυχώρο καφέ- ΕΚΦΡΑΣΗ ο οποίος δεν ευοδώθηκε να ορθοποδήσει από την αδιαφορία των σπαρτιατών.

Ως εκ τούτου, δεν κατάφερα να δημιουργήσω τίποτα στον άξενο αυτό τόπο, έτσι όπως κατάντησαν τη χώρα μου οι αλλοτριωμένοι νεοέλληνες.
Τέτοια κατάντια και τέτοια αναλγησία που παραδέρνει τον τόπο μας, φαεινότατο παράδειγμα άλλωστε ο εξευτελισμός που υπέστη πρόσφατα η πατρίδα και η διάλυση του κράτους από τις ατασθαλίες και την οικονομική κρίση.

ΔΕΝ υπάρχει στη Σπάρτη ούτε ένας χώρος πολιτισμού, ο οποίος θα μπορεί να φιλοξενεί νέους καλλιτέχνες.

ΔΕΝ υπάρχει ούτε μια Μπουάτ για να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους εκεί οι έντεχνοι μουσικοί και οι νέοι τραγουδιστές.

ΔΕΝ υπάρχει ούτε ένα MUSIC HALL, ούτε ένα θέατρο, ούτε μια μουσική σκηνή Απίστευτο! Πού θα παίξουν αυτοί οι άνθρωποι;

ΔΕΝ υπάρχει τίποτα τις νύχτες στη Σπάρτη που να μπορεί κάποιος με αξιοπρέπεια και αισθητική πλήρωση να παρακολουθήσει μιαν αξιόλογη υψηλού επιπέδου μουσική ή θεατρική παράσταση.

Με ακούτε δημοτικοί σύμβουλοι;
Είναι όλα για το φαγοπότι και για χθαμαλής στάθμης «διασκέδαση».
Τέτοιο επίπεδο. Πώς να μην πάει κατά διαόλου η χώρα;

Από ποιους πολίτες θα αναδειχθούν αύριο οι νέοι ηγέτες; Από αυτούς που κλείνονται όλη μέρα στο διαδίκτυο και το βράδυ πάνε στα υποβαθμισμένα Μπάρ;

Ή από αυτούς που δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή τους;
Μήπως από αυτούς που δεν ξέρουν τι σημαίνει κλασική μουσική και δεν έχουν πάει ποτέ στο Μέγαρο Μουσικής;

Άμοιρη χώρα τι σούμελλε να πάθεις;

Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι; Nothing absolutely nothing.
Η χώρα αυτή δεν σώζεται με τίποτα αφού και οι αριστεροί δεν διαθέτουν το απαραίτητο πνευματικό επίπεδο που θα εξασφάλιζε την αλματώδη άνοδο του πολιτισμού. Κι έτσι δεν περιμένουμε τίποτα ούτε κι απ’ αυτούς.

Δεν υπάρχουν νέες ιδέες. Εάν δεν ήταν έτσι τόσα χρόνια που βρίσκομαι εδώ στη Σπάρτη θα είχα παίξει επιτέλους σε κάποια εκδήλωση της Αριστεράς σε μια αίθουσα όμως που να διέθετε ένα κλασικό πιάνο.

Υ. Γ. Ι Δεν έκανα ούτε έναν φίλο εδώ και δεν γνώρισα καμιά αξιόλογη κι ερωτική γυναίκα. Από τους γνωστούς που κατά καιρούς έκανα παρέα, δε με κάλεσαν ούτε μια φορά στο σπίτι τους για καφέ.

Υ. Γ. ΙΙ ίσως οι νέες γενιές δια μέσου του ΙΝΤΕΡΝΕΤ να καταφέρουν την επικοινωνία και τον πολιτισμό που δεν καταφέραμε εμείς οι παλιότερες γενιές της απληστίας, του μικροαστισμού και της ιδιοτέλειας….

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr