Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Η επικαιρότητα συχνά τροφοδοτεί την κινητικότητα και αυτή με την σειρά της ενισχύει την κοινωνικότητα. Αποτέλεσμα αυτής της εξισωτικής ζύμωσης είναι η εξέλιξη που στις μέρες μας είναι απαλλαγμένη από την επενδυτική δύναμη, τον αυθεντικό πρωτότυπο σχεδιασμό και πορεύεται μόνη. Εξέλιξη χωρίς αύριο…

Όποιος δει κατάματα την εξέλιξη μέσα από πράξεις και παραλείψεις, δράσεις και αντιδράσεις ίσως καταλήξει σε συμπεράσματα.

Γύρω από την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, στη Σπάρτη, ξεσηκώθηκε ένα σύμπλεγμα μηχανισμών, έκλεισαν δρόμοι, έφραξαν επικοινωνίες, νέκρωσαν υπηρεσίες, καταπονήθηκαν υποτακτικοί, τροποποιήθηκαν ζωές, αλλοιώθηκαν χαρακτηριστικά, υπονοήθηκαν συμβολισμοί και πάει λέγοντας… Αυτοκρατορικές απολήξεις, βασιλικού πρωτοκόλλου, μοναρχικής κουλτούρας και εξουσιαστικής απομόνωσης. Μιλάμε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Γιατί έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο συνέβαινε και στο Βυζάντιο λίγο πριν «πέσει» ;

Σχετικά με την Ημέρα Περιβάλλοντος και πάντα σε σχέση με την Σπάρτη και την Περιφέρεια, ο υπουργός Τσιρώνης ήρθε φανερά προβληματισμένος για ό,τι έσπευσε η Περιφέρεια να σχεδιάσει. Υπουργός και Περιφερειάρχης, στων ΧΑΔΑ τα αλώνια, αναμετρήθηκαν νομίζοντας ότι έχουν αντίπαλο ο ένας τον άλλον… Δεν είδαν κάτω από την μύτη τους… Δεν είδαν τον οδοκαθαριστή που έριχνε τα σκουπίδια στη ρίζα της ανθισμένης τριανταφυλλιάς. Δεν είδαν την επιχείρηση που αδειάζει τα απόβλητα στους λόγγους της κτηνοτροφίας και στις πλαγιές της βιολογικής ελιάς. Δεν είδαν ότι ο πολίτης δεν κάνει ανακύκλωση.

Γιατί έχω την αίσθηση ότι σε όποια «διαχείριση» και αν καταλήξουν θα αποτύχουν γιατί δεν βλέπουν κάτω από την μύτη τους;

Αναφορικά με τους Ρομά που αυτή τη φορά δεν έγιναν θέμα για τα χαρανιά αλλά για τα παιδιά που «κλέβουν» τι μπορεί κανείς να γράψει; Η κουλτούρα της φυλής «επιβάλει» την ανταλλαγή παιδιών, η «παράδοση» επιτρέπει την αρπαγή μπαλαμόπαιδων, η ιστορία τους καταγράφει πολλά κακουργήματα αρπαγής παιδιών που έχουν ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια… Όμως… Ποιός μπορεί να ξέρει αν τα παιδιά που απέκοψε η Αστυνομία από τους Ρομά, στη Σπάρτη θα είναι ευτυχισμένα στο Χαμόγελο του Παιδιού; Οι κανόνες και ο ορισμός της ευτυχίας που έχει η «έξω» κοινωνία δεν μπορεί να είναι ίδιος και να καθοδηγεί την φυλή των Ρομά.

Γιατί έχω την εντύπωση πως ότι δρομολογήθηκε στη Σπάρτη αποτελεί παρέμβαση στη ζωή των Ρομά χωρίς βασική αιτία και επιβεβλημένη ανάγκη;

Ως καταληκτική αλλά όχι έσχατη αναφορά κράτησα την επαναλαμβανόμενη, επίμονη και ύποπτη διάσυρση των ΜΜΕ της Σπάρτης.
Επίσημα, πικρά, συχνά αφειδατομένα, χείλη καταδικάζουν συλλήβδην τα ΜΜΕ με την κατηγορία της πρόθεσης χρηματισμού και της εκβίασης πληρωμής τους… Έτσι μπορεί και πρέπει να εκλάβει ένας άνθρωπος των ΜΜΕ όσα λέγονται, γράφονται, διαδίδονται και κυκλοφορούν στους κύκλους της λεγόμενης άρχουσας τάξης… Όταν κάτι δεν εξυπηρετεί, δεν βολεύει, δεν στηρίζει την άρχουσα τάξη αποτελεί προϊόν συναλλαγής που έγινε ή δεν έγινε. Με λίγα λόγια εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης από τον χώρο της πολιτικής, της διοίκησης, του πολιτισμού και άλλων «φυλών» κατόρθωσαν να ορίσουν τη λειτουργία των ΜΜΕ με το εξής απόφθεγμα: Είναι παρόντα τα ΜΜΕ, έχουν πληρωθεί. Είναι απόντα, δεν έχουν πληρωθεί.

Γιατί έχω την βεβαιότητα ότι είναι όλοι τους τυφλοί, τα τ’ ώτα, τον τε νούν, τα τ’ όμματα…;

Όλα τα παράπάνω, Πρόεδρος Δημοκρατίας, Διαχείριση Απορριμμάτων, Φυλή των Ρομά, ΜΜΕ και άρχουσα τάξη, δείτε τα σαν δείκτες της ζωής. Δείτε πως η κοινωνία αντιλαμβάνεται την εξέλιξη, τα γεγονότα, την επικαιρότητα αλλά και τον ρόλο της. Δείτε τα μήπως και κρατήσετε την ζωτική απόσταση που χρειάζεται να έχετε από τον συρμό της σύγχρονης σκέψης, από τη σουρμή του μονόδρομου συνενοχής και από τον διασυρμό της μοναδικής ζωής μας.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr