Πολιτική άποψη

Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Γίνεται φανερό και ολοένα πιο αντιληπτό ότι η πορεία τις τελευταίες δεκαετίες έχει επενεργήσει και σημαδέψει τον τρόπο και το βαθμό κατανόησης, σκέψης και έκφρασης. Η άνετη και σχετικά άκοπη ζωή για πολλούς, οι υπερβολικές, πάσης φύσεως, απολαβές με διάφορους τρόπους, μάλιστα με ελάχιστη ή καθόλου εργασία χωρίς προσόντα και ικανότητες έχει επιδράσει καταλυτικά στη διαμόρφωση πολλαπλών συνειδήσεων, ξεχωριστών και διαφορετικών χαρακτήρων. Η χρόνια συναναστροφή με χαμαιλέοντες και αρουραίους, χαμερπείς και κόλακες, προπαγανδιστές και αβανταδόρους ταγμένους στην υπηρεσία των ημετέρων έχει επηρεάσει το συλλογισμό, την άποψη και την κρίση. Η τακτική προσαρμογή και η συνεχής και αναντίρρητη υπακοή έχουν επιφέρει κακοποίηση του εγκεφάλου με αποτέλεσμα το γενικό ξεχαρβάλωμα. Το πελατειακό κράτος, το ρουσφέτι, το σκύψιμο, η υποτέλεια και η κατάργηση κάθε έννοιας αξιοκρατίας έχουν συντελέσει στην πλήρη διάβρωση και ισοπέδωση. Έτσι, θεωρήσεις, εκτιμήσεις και επιλογές αιωρούνται ευμετάβλητες και ασταθείς, ακανόνιστες και ασύντακτες.

Η βαριά αυτή αρρωστημένη κατάσταση συνδυασμένη με την έντεχνη και πονηρή μορφή εξάρτησης εξελίσσεται σε αβουλία, χειραγώγηση και υποταγή. Την ευκαιρία αρπάζουν επιτήδειοι, οι οποίοι επωφελούμενοι από την εξασθένηση, την ανικανότητα και τη δειλία επενδύουν την πολιτική τους ανάδειξη και επιβίωση. Έτσι εμφανίζεται μεγάλο πλήθος αντιλήψεων, ιδεολογημάτων και ιδεολογιών με προσωπικές ερμηνείες, εκτιμήσεις και παρεμβάσεις και μάλιστα με αδιάλλακτη συμπεριφορά και στάση. Οι αλλοπρόσαλλες, ακατέργαστες, απείθαρχες, ακραίες απόψεις και αναφορές χωρίς θεμελίωση και προσανατολισμό καταδεικνύουν την αδυναμία, την ανυπαρξία, την κενότητα. Ο κατακερματισμός της πολιτικής ζωής, οι αρχηγικές τάσεις, οι διασπάσεις και οι αυτόνομες αναζητήσεις κάνουν την επικοινωνία και τη συνεννόηση ιδιαίτερα δύσκολη ως αδύνατη. Τα ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως στην προσωπική προβολή, στην προώθηση και εξυπηρέτηση ημετέρων και φίλων παρά για το κοινωνικό σύνολο. Εκμεταλλεύονται την παραπλάνηση, την απογοήτευση, το ρευστό και μετέωρο σκηνικό του εκλογικού σώματος και αυτοαναγορεύονται σε εγγυητές της ομαλότητας και της σταθερότητας. Το πολιτικό τοπίο καταγράφεται ως έωλο, σκόρπιο με αποκλίνουσες τάσεις. Είναι επιτακτική ανάγκη η λαϊκή ετυμηγορία:

-Να αναδείξει πρωτοβουλίες, ικανότητες και αξίες και να τις συσπειρώσει γύρω από τις πολιτικές δυνάμεις με καθαρή ιδεολογία και προσανατολισμό.

-Να εμποδίσει τους καιροσκόπους που πλασάρονται για θέση στην πολιτική σκηνή.

-Να παραμερίσει τους επίδοξους μάγκες και αρτιγέννητους λεβέντες, τραγουδοποιούς και ηθοποιούς, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την πίκρα και την απογοήτευση επιχειρούν να γίνουν κομπάρσοι στην εξελισσόμενη τραγωδία.

-Να σταματήσει την παρέλαση από τα ΜΜΕ στις ασήμαντες φιγούρες πολιτικών ηγετίσκων που ευτυχώς δεν αντανακλούν, ούτε αντικατοπτρίζουν το μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο του λαού και της χώρας. Χωρίς ιδιαίτερα προσόντα, αξία και πνευματική παρουσία. Με σκότωμα της γλώσσας, με αυθάδεια και θράσος, με υπεροπτικότητα και ύφος καρδιναλίων, με τάσεις προβολής και υπερβολής στηριγμένες στην ανεπάρκεια, στην ημιμάθεια, στην ανικανότητα, στην αναξιότητα. Με καμουφλαρισμένους και κρυμμένους τους ιδιοτελείς σκοπούς προτάσσουν το συμφέρον του τόπου. Αφού δεν είναι άξιοι να σταθούν όρθιοι, να πορευτούν χωρίς υποστήριξη, να βαδίσουν με στιβαρότητα και σταθερά βήματα, δημιουργούν τη ψευδαίσθηση ότι μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα. Δεν έχουν το γνώθι σαυτόν και αυτό είναι επικίνδυνο. Ο ηγέτης χαρακτηρίζεται από την ευστροφία, την οξυδέρκεια, την εμβέλεια, την πειστικότητα, την άμεση κατανόηση και αντίδραση, τη σφαιρική σκέψη, την έμπνευση και τα γρήγορα ανακλαστικά που αυτοί δε διαθέτουν.

-Να στείλει στο σπίτι τους και στη δουλειά τους τεμπέληδες, τους δημαγωγούς και λαϊκιστές της πολιτικής ζωής που είναι έτοιμοι, για μια ακόμη φορά, να διαμερίσουν τα ιμάτια και να διεκδικήσουν μερίδα από τη σάρκα της ετοιμοθάνατης χώρας. Οι ουσιαστικές διαφορετικές πολιτικές επιλογές δεν δικαιολογούν την ύπαρξη τόσου αριθμού κομμάτων. Αποτελεί θετική εξέλιξη το γεγονός ότι κόμματα με μικρά ποσοστά στις προηγούμενες εκλογές δεν τίθενται στη διάθεση του εκλογικού σώματος.

-Να παραμερίσει τους δογματικούς που θεωρούν πως οι έννοιες διαπραγμάτευση, σύγκλιση ή αμοιβαία υποχώρηση δεν πρέπει να υπάρχουν και αρμόζουν μόνο σε αντιπάλους και μειοδότες. Μέχρι προχθές έξω από την Ευρώπη, σήμερα έξω από την Ευρωζώνη, αλλά μέσα στην ΕΕ. Παρά ότι αποτελούσαν μειοψηφία δεν ακολούθησαν την πλειοψηφία ως όφειλαν. Παρά ότι είχαν υπογράψει, οι διαφωνούντες να παραδίνουν τη βουλευτική έδρα, δεν το έπραξαν.

Δεν εκπέμπουν ούτε δέχονται με την ίδια συχνότητα η κομματική βάση και η κοινωνική αναζήτηση και προσδοκία. Το ξεπέταγμα από το 4% στο 36% δεν έγινε από τους αγκυλωμένους, οριοθετημένους και περιχαρακωμένους μηχανισμούς περιορισμένης εμβέλειας, αλλά από την αποδοχή της κοινωνίας, που κάποιοι με καθαρό, ώριμο και πειστικό πολιτικό λόγο ενέπνευσαν, συγκίνησαν, συνεπήραν, ανέταξαν. Κάποιοι που έβαλαν την πατρίδα πάνω από το κόμμα. Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού έχει κλείσει. Η κοινωνία το προσπερνάει, το ξεπερνάει. Οι κομματάρχες γυρολόγοι με τους πολιτευτές και τους βουλευτές είναι οι γραφικότητες,
τα κατάλοιπα ενός αποτυχημένου συστήματος, το οποίο πολλά δεινά επισώρευσε στη χώρα.

Η εποχή είναι δύσκολη για όλους. Το ποτάμι στερεύει και η κοίτη στεγνώνει. Χωρίς βάθος, ρηχό και επιφανειακό οδεύει προς εξαφάνιση. Μένει στο χάρτη η λεπτή μπλε γραμμή του πάλαι ποτέ παραπόταμου.

Το αυτοπροσδιοριζόμενο ως σοσιαλιστικό, συρρικνωμένο από τις επιλογές του, παρά τις μεταμορφώσεις του, δεν έχει μέλλον. Οι φωνές για επιστροφή στο σπίτι είναι κραυγές στην έρημο και δεν συγκινούν κανέναν. Είναι πολύ πρόσφατα τα αμαρτήματα για να ξεχαστούν.

Το πολιτικό σύστημα χωλαίνει πολύ. Ανακόλουθο, αναξιόπιστο, ασθενικό και ανίσχυρο δεν έχει πια αντοχή και δυνατότητα για αντίσταση, άμυνα και σθεναρή αντιμετώπιση της καταιγίδας των επιβουλών, της καθήλωσης, της μείωσης, της εξαφάνισης. Η μόλυνση από το χρόνιο καρκίνωμα έχει πια αγγίξει το μεδούλι και την καρδιά με σοβαρότατες επιπτώσεις και χαοτικές προεκτάσεις. Η επαναφορά αυτών που δημιούργησαν την κρίση είναι αυταπάτη. «Δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν» (Βάτραχοι, Αριστοφάνης). Άλλωστε χαρακτηρισμοί όπως ψευτράκος, πονηρούλης, αγύρτης, παλαβός για τον πολιτικό αντίπαλο δε συνάδουν με την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της χώρας.

-Να κληθούν οι κατάλληλοι, οι ικανοί, οι άξιοι, οι επιδέξιοι που παραμένουν ανενεργοί ή έχουν αποστασιοποιηθεί, να ενταχθούν και να στρατευθούν στον πολιτικό στίβο για τη σωτηρία της χώρας. Μόνο η συσπείρωση και την ύστατη ώρα μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο και την άβυσσο.

Το ξύπνημα από το λήθαργο, η αφύπνιση, με ενεργητική παρουσία και συμπόρευση παραμερίζοντας ιδιοτέλεια και συμφέροντα μπορεί να οδηγήσουν με ασφάλεια στο πέρασμα από τον κάβο. Γιατί αν το καράβι πέσει στα βράχια θα πάμε όλοι μαζί.