Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

2016. Αν η χώρα υφίσταται και το κράτος υπάρχει, τότε και η αυτοδιοίκηση θα κληθεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος συγκράτησης της ελληνικής κοινωνίας από την καταβαράθρωση και τη συρρίκνωσή της.

Το βάρος αυτό δεν θα είναι μόνον η ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα των σκουπιδιών, δεν θα είναι μόνον ο Διονυσιασμός της 3η Ηλικίας, δεν θα είναι μόνον η λαοπρόβλητη ρηχότητα των ελλειποβαρών, ούτε βέβαια και η επένδυση στα παρωχημένα «κεφάλαια» της οπισθοδρόμησης.

Θα είναι κυρίως η διάσπαση των κραταιών δεσμών της μετριότητας και ο φωτισμός των άκρατων στοών της μικροπολιτικής.

Είναι άραγε έτοιμοι οι Δήμοι να αναλάβουν αυτή την ιστορική ευθύνη; Δηλαδή τα πρόσωπα που συνιστούν το στελεχιακό πολιτικό δυναμικό τους είναι σε θέση αρχικά να αντιληφθούν και αμέσως να πράξουν;

Ο Δήμος πρωτεύουσα, ο Δήμος Σπάρτης της Λακωνίας, Σπάρτης της Ελλάδας, Σπάρτης του Κόσμου, μέχρι σήμερα όχι μόνον δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί αλλά αντιθέτως δείχνει ότι δεν έχει την δυνατότητα να διαχειριστεί κρίσεις και εξαιρετικά απαιτητικές καταστάσεις.

Ο κατακερματισμός των δυνάμεων που βρίσκονται εντός και πέριξ της Δημοτικής αρχής, οι ασυντόνιστοι ρόλοι, οι συγκρουόμενες προτεραιότητες, οι ασύνδετες πρωτοβουλίες, η ανοιακή αντίληψη της πραγματικότητας, δημιουργούν ενστικτώδη προβληματισμό και διάχυτη ανησυχία και στον νεαρότερο πολίτη.

Την ίδια στιγμή το Δημοτικό Συμβούλιο, η Βουλή του Δήμου, δεν αρθρώνει λόγο πολιτικό αλλά μεταλλαγμένο διαχειριστικό και λογιστικό βερμπαλισμό που μάλιστα θέλει να στέφεται με τις δάφνες της Δημοκρατίας κι ενίοτε της αυθεντίας.

Θα μπορέσει ο Δήμος Σπάρτης να ανταποκριθεί σε ότι, ενδεχομένως προκύψει μέσα στο 2016 και αρχές του 2017;

Η σημερινή εικόνα, οι επιδόσεις και τα αποτελέσματα της Δημοτικής Αρχής επιβάλλουν άμεση ανασυγκρότηση, ριζικό ανασχεδιασμό και επανακαθορισμό άμεσων στόχων και προτεραιοτήτων. Ο Δήμος δείχνει να πορεύεται σε μια διαδρομή που χάραξε κάποτε ο δικομματισμός αλλά και το αντίβαρό αυτού, την προηγούμενη δεκαετία, με ανθρώπους που φαίνεται ότι δεν έχουν μέλλον παρά μόνον ενοχοποιημένο παρελθόν. Είτε στα μικρά, είτε στα μεγάλα η εικόνα αλλά και η ουσία στον Δήμο Σπάρτης είναι απογοητευτική.

Η, έστω και καθυστερημένη, αντίδραση του 63% της κοινωνίας δεν ανταμείφθηκε με πολιτική συνέπεια και δημοκρατική λειτουργία. Επίφαση εγρήγορσης χωρίς αποτέλεσμα και θεωρητικός λαϊκίστικος θόρυβος.

Ο λαός έδωσε εντολή για αλλαγή και φυγή προς τα εμπρός… Δεν έχει δει τίποτα!

Ο ρόλος του Δήμου, όταν η κοινωνία του απειλείται από φτώχεια, απορρύθμιση και υποχώρηση, είναι και στρατηγικός και αναπόφευκτος. Το ίδιο επιβεβλημένη είναι και η διόρθωση της πορείας του.

Ο Βαγγέλης Βαλιώτης, ως πρόσωπο έχει προσόντα να ηγηθεί - έστω για τον χρόνο που υπολείπεται στην κλεψύδρα της θητείας του - μιας άλλης εποχής και φυσικά μιας άλλης νοοτροπίας που θα βάλει στην πρώτη θέση ενδιαφέροντος όχι τον πολίτη - πελάτη αλλά τον δημότη - πρόσωπο. Ως Δήμαρχος όμως, εγκλωβισμένος σε τετραγωνισμένους κύκλους και συμβατικούς διαδρόμους, υστερεί στην επιτελική ευρηματικότητα, στην συγκροτημένη αποτελεσματικότητα και στην ευεργετική συνεργασία..

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο Δήμος Σπάρτης αναφέρεται σε μια κοινωνία και σε μια περιοχή όπου είναι δυνατή - λυτρωτική ίσως - η προσωποποιημένη και επώνυμη συνύπαρξη και συνεργασία, συλλειτουργία και συμπόρευση. Κατά το λαϊκότερον «όλοι γνωριζόμαστε» σε αυτόν το τόπο.

Δήμος δίκαιος και όχι απλά νομότυπος, δήμος έτοιμος και όχι απλά αντανακλαστικός, δήμος έντιμος και όχι απλά ισοζυγισμένος , δήμος άμεσος και όχι απλά λαϊκιστής, δήμος γνώστης και όχι απλά έμπειρος , δήμος ευέλικτος και όχι απλά κινητικός, δήμος αγωνιστής και όχι απλά ευερέθιστος. Αυτός είναι ο Δήμος που θα θωρακίσει, θα ενδυναμώσει, θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει τους πολίτες.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr