Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Η πολιτική ζωή του τόπου μας είναι πλέον νεκρή μετά από πολύχρονη ανίατη ασθένεια. Το βλέπει κανείς γύρω του, το είδαμε και εχθές στο Προεδρικό Μέγαρο στη «Σύνοδο Κορυφής» των αρχηγών στη Βουλή πολιτικών κομμάτων για το προσφυγικό. Ένα νέο δίλημμά πλέον μπαίνει στους Έλληνες να διαχωρίζει και ένας νέος διχασμός να τους απασχολεί σε προσφυγικούς και αντιπροσφυγικούς.

Θα αφήσω στην άκρη, λόγω απουσίας της, την Χρυσή Αυγή, και θα πάω στην άλλη άκρη το ΚΚΕ. Η παρουσία του απουσία του, η φυγή του από ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό θέμα, δεν αποτελεί πράξη ευθύνης της Αριστεράς το οποίο μπορεί να το καθιστά περήφανο.

Ο Λεβέντης ήταν «αλλού», παρέμεινε πεισματικά προσηλωμένος στην απαίτησή του για Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον κ. Προβόπουλο, λες και δεν υπάρχει εκλεγμένη Κυβέρνηση, πλειοψηφία στη Βουλή, Δεδηλωμένη και δεν έγιναν πρόσφατα Εκλογές.

Στο ίδιο μήκος και η Φώφη, ζήτησε «Κυβέρνηση Εθνικής …Συνεννόησης» αφού Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός είναι …«ανίκανοι» να χειριστούν τέτοια θέματα, παρά την …στήριξη που η ίδια τους παρέχει! Δημοκρατία, Σύνταγμα και Εκλογές δηλαδή, να πάνε …περίπατο.

Ο Θεοδωράκης, ευθυγραμμισμένος στο ίδιο κλίμα ενορχηστρωμένης αμφισβήτησης της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε το προσφυγικό να το χειριστεί ένας άλλος Υπουργός κοινής αποδοχής, με το όνομα... Μηχ. Χρυσοχοΐδης. (Θυμήσου …Αμυγδαλέζα).

Ο Μητσοτάκης ήταν ποιο σαφής (και γιατί να το κρύψουμε … άλλωστε). Επέβαλλε, καθώς είπε ο ίδιος στο Τσίπρα, να λειτουργήσουν τα Κέντρα προσφύγων ΚΛΕΙΣΤΟΥ τύπου, δηλαδή …Αμυγδαλέζες.

Ο Καμένος, σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, υπογράμμισε την ολοκλήρωση των Ελληνικών υποχρεώσεων που αυτός και οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας κατάφεραν, στηρίζοντας το έργο του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Εξωτερικό. Και είχε απόλυτο δίκιο.

Ο Τσίπρας δεν είπε τίποτα, δέχτηκε να κάνει την δουλειά του που του …υπέδειξαν οι άλλοι «ηγέτες» να κάνει, σε μια δύσκολη Ευρωπαϊκή διαπραγματευτική διαδρομή στρωμένη με Ελληνική χολή και Ελληνικές πεπονόφλουδες.

Όλοι οι σκεπτόμενοι στον κόσμο άνθρωποι συντείνουν σε ένα. Ότι υπό την καθοδήγηση του Τσίπρα ο Ελληνικός Λαός αντιμετώπισε και χειρίστηκε μέχρι σήμερα το προσφυγικό τόσο αριστοτεχνικά ώστε να περισώζεται η τιμή έως και ο πολιτισμός όχι μόνο της Ελλάδας αλλά κυρίως της Ευρώπης. Είμαστε για αυτό όλοι περήφανοι και διεκδικούμε και …Νόμπελ. Τον στηρίζουμε και του ευχόμαστε αύριο στη Σύνοδο Κορυφής των …Θηρίων να έχει καλλίτερα αποτελέσματα. Άσχετα αν εδώ κάποιοι τον υπονομεύουν και εύχονται να αποτύχει. Όπως και να έχει όμως το δίλημμα προσφυγικοί – αντιπροσφυγικοί ετέθη. Και είναι ένα καλό στο μέλλον πολιτικό και ιδεολογικό δίλημμα και μήνυμα ελλείψει άλλων, για περίσκεψη και διαχωρισμό της ήρας από το στάρι, στο βαθμό που συνιστά ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr