Η συμφωνία για τους πρόσφυγες είναι ο ορισμός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Γράφει ο Ηλίας Στρατηγάκος

Το ότι οι επιπτώσεις από το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα είναι τεράστιες στον ανθρωπιστικό, κοινωνικό και κυρίως πολιτικό τομέα είναι πολύ φανερό για όλους. Τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη. Καθώς επίσης κανείς δεν είναι αφελής σε Ευρώπη και όλο τον κόσμο για να εξαπατηθεί . Όλα και παντού είναι γνωστά. Όλοι πια καταλαβαίνουν στην Εσπερία και γνωρίζουν ότι το πολιτικό σχήμα που κυβερνά τη χώρα μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από ένα δήθεν ριζοσπαστικό ,αντιφατικό και αμφίθυμο λόγο…και αυτό το εκμεταλλεύονται αναλόγως.

Σαφώς οι ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας μας είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με το υπάρχον ανεπαρκές πολιτικό σύστημα και επιβάλλεται άμεσα η κοινωνία να συγκροτηθεί και να αποκτήσει δυναμική .

Ο τρόπος και η μέθοδος γι αυτό , είτε ξεκινά από υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς και ηγεσίες, είτε κυρίως από την κοινωνία μπορεί να υπάρξει μόνο όταν διατυπώνεται καθαρός και πρωτότυπος πολιτικός λόγος στο όνομα της αλήθειας και του εθνικού συμφέροντος. Όταν δεν υπάρχει καμία αμφιταλάντευση και αμφιθυμία , ως προς το πώς μπορεί να βγει η χώρα από το σύρσιμο της στασιμοχρεοκοπίας και της μιζέριας, στην οποία έχει οδηγηθεί. Όταν λέμε καθαρά ποια μορφή και ποια στρατηγική πρέπει να έχει ο επόμενος πολιτικός σχηματισμός ή πολιτικοί σχηματισμοί για να βγάλουν τη χώρα από την ανακύκλωση των ίδιων πάντα προβλημάτων και διλημμάτων.

Ασχολούμενοι με τα κρίσιμα και μεγάλα εθνικά, θεσμικά ,οικονομικά και κοινωνικά θέματα(όπως είναι και το προσφυγικό) συμβάλλουμε όσο μπορούμε περισσότερο στη διατήρηση της προοπτικής κι ελπίδας ενός σοβαρού χώρου, χωρίς τον οποίο η Χώρα δεν μπορεί να πορευτεί.

Και σε αυτό το σημείο να υπογραμμίσω το ρόλο της Περιφέρειας Πελοποννήσου είτε το θεσμικό ως Όργανο, είτε το μεμονωμένο των στελεχών της που είναι αξιόλογος, που προσπαθεί και συμβάλει .

Η συμφωνία για τους πρόσφυγες είναι ο ορισμός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ας να πανηγυρίζει ο Πρωθυπουργός. Οι τελευταίες εξελίξεις στο Βέλγιο δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε όχι με μια τρομοκρατία , αλλά με έναν ασύμμετρο πόλεμο που μεταφέρεται στο έδαφος της ΕΕ με συμβολικά κτυπήματα.

Υποθάλπονται ξενοφοβικές αντιδράσεις , αντιμετωπίζονται με καχυποψία πρόσφυγες και μετανάστες και κλείνουν σύνορα .Ο τρόπος με τον οποίο ζούμε, ταξιδεύουμε , κινούμαστε αλλάζει και η ζωή έχει δείξει πως οι έννοιες των ατομικών ελευθεριών και της ασφάλειας είναι αλληλοσυγκρουόμενες, με την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ της ασφάλειας .

Ζούμε ιστορικές στιγμές .Μήπως όμως τις βιώνουμε όπως μας βολεύει ή καλύτερα όπως συμφέρει κάποιους να τις βιώνουμε. Μήπως αγνοούμε την παγκόσμια θαλασσοταραχή και προτιμούμε να μαλώνουμε για την τρικυμία στο μικρό ποτήρι μας. Αυτό απεκόμισα τουλάχιστο από την πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής. Είχε ενδιαφέρον ψυχολογικό ή επικοινωνιακό των συμμετεχόντων στη συνεδρίαση. Μάταιο όμως ρεαλιστικό για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που χρονίζουν από αναβλητικότητα, ανικανότητα, επιπολαιότητα κλπ.