Γράφει η Ποτούλα Πασχαλίδη

Άσχημα μπήκε το 2020 . Δίσεκτο είναι είπαν κάποιοι, τι καλό μπορείς να περιμένεις! Δίσεκτο και γρουσούζικο. Και να δεις που δεν είχαν άδικο. Πριν καλά-καλά χαρούμε τον ερχομό του νέου έτους, από την μακρινή Κίνα έκανε την εμφάνιση του ένας θανατηφόρος ιός που σαν αστραπή απλώθηκε σε όλον τον πλανήτη. Και το όνομα αυτού Κορωνοιός. Τώρα τι σημασία έχει πως τον λένε! Σημασία έχει πως στο διάβα του σκοτώνει ανθρώπους ανεξέλεγκτα.

Στην προσπάθεια της Ελληνική Κυβέρνησης να περιορίσει όσο το δυνατόν την εξάπλωση αυτής της …κατάρας, να είναι τα κρούσματα όσο το δυνατόν λιγότερα και οι θάνατοι από τον ιό μηδαμινοί, έθεσε τους πολίτες σε Καραντίνα και απαγόρευσε την κυκλοφορία στους δρόμους εκτός από κάποιες περιπτώσεις. Τώρα θα μου πείτε τι σας λέω; Έλα παππούλη να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου; Όχι καλέ. Μια εισαγωγή κάνω για να σας βάλω σε ένα θέμα που όλοι λίγο πολύ το ζούμε σήμερα. Όλοι εμείς οι «Καραντίνιανς». Το θέμα μου είναι οι αγορές των απαραίτητων , τροφίμων κυρίως, για την επιβίωση μας.

Μένω σε χωριό και το κελάρι είναι γεμάτο από τα βασικά. Δέκα μέρες μετά τον εγκλεισμό αποφάσισα, τηρώντας τους κανόνες που μας βομβαρδίζουν από όλα τα ΜΜΕ, να κατέβω στην πόλη να κάνω τις αγορές μου. Σε μια βιντεολκλίση με την κόρη μου την εν Σπάρτη, (καθημερινή ανάγκη για να βλέπουμε τα εγγονάκια μας να μεγαλώνουν από απόσταση), έκανα το λάθος να της ανακοινώσω την πανηγυρική κάθοδο μου. Τι το ήθελα; Δεν κράταγα το στόμα μου κλειστό;

-Είσαι με τα καλά σου μάνα; Θα πάς σε τόσα μαγαζιά να ψωνίσεις; Και μετά θα κουβαλήσεις στον μπαμπά ότι μικρόβιο βρεις μπροστά σου; Που ξέρεις τι κυκλοφορεί. Καλά είσαστε εκεί στο χωριό. Θα φροντίσουμε εμείς.

Δεν προλαβαίνω να κλείσω το τάμπλετ και να πάω στην κουζίνα να ρίξω μια ματιά στο φαγητό, ακούω να έρχεται άλλη βιντεοκλίση. Από την Αθήνα τούτη την φορά. Και πριν καλημερίσω την εγγονούλα μου, ακούω φουρτουνιασμένη την μικρή μου κόρη.

-Είσαι καλά βρε μάνα που θα πάς στην Σπάρτη;. Καλά δεν σκέφτεσαι πως και εσύ και ο μπαμπάς είσαστε στις ευπαθείς ομάδες;

-Να μου κάνεις την χάρη. Ο μπαμπάς σου μπορεί να είναι. Εγώ όμως δεν είμαι. Από τα 65 και πάνω είπαν και εγώ είμαι μόνο εξήντα τέσσερα.

-Ναι και σε δυό μήνες τα κλίνεις και πας για 65. Τι συζητάμε τώρα; Δεν θα πας στην Σπάρτη.

-Καλά . Πότε πρόλαβε να σε ενημερώσει η αδερφή σου; Πριν από λίγο μιλάγαμε;.

- Ο αδερφός μου μου το είπε που του το είπε η αδερφή μας και τώρα ενημερώνει και τον πρωτότοκο, όπως τον λες.

Φτου. Σκέφτηκα. Πολλά τα παιδιά πολλά και τα μπερδέματα. Δεν θα ξεμπλέξω εύκολα με τα καμάρια μου.

--Και άκουσε με καλά! Δεν θα πας. Κάνε την λίστα σου και τα παιδιά θα στα φέρουν. Ένας από όλους θα τα φέρει.

Εγκλωβισμένη στην έγνοια των παιδιών μου, πήρα το μπλοκάκι μου και άρχισα να γράφω. Έκανα και μια βόλτα στην αποθήκη και στο ψυγείο γιατί λόγω ηλικίας (ευπαθή ομάδα με είπαν πριν από λίγο), ξεχνάω εύκολα. Σαν είπα στο έτερον μου ήμισυ τα συμβάντα, μου είπε χωρίς να σχολιάσει.

-Γράψε και 10 κιλά σκυλοτροφή και 5 κιλά γατοτροφή.

Η λίστα μεγάλωνε αξιοπρεπώς όταν χτύπησε το σταθερό.

-Τι ακούω μάνα; Έχεις εμάς και θέλεις να κατέβεις να ψωνίσεις ;Να κουβαλήσεις τίποτα και να τρέχουμε! Το σκέφτηκες καλά;

-Καλημέρα και σε σένα γιέ μου. Ενημερώθηκες βλέπω.

-Μικρή η πόλη μάνα.

-Αν ήμουν μόνη, τι θα έπρεπε να κάνω; Να μην φάμε;

-Δεν είσαι μόνη και μην αλλάζεις την κουβέντα. Και φτιάξε την λίστα να την έχεις έτοιμη. Θα σε πάρει ο μικρός.

Από την κουζίνα μια μυρωδιά που παρέπεμπε σε κάτι …δύσκολο με έκανε να πεταχτώ από την καρέκλα και να τρέξω. Στο τσακ το πρόλαβα το φαγητό πριν καεί.

Το μεσημέρι χτύπησε το κινητό. Ε, μόνο αυτό δεν είχε ακουστεί την τελευταία ώρα.

-Μάνα, θα πάω εγώ να σου ψωνίσω. Θέλεις πολλά;

Αρχίζω να του τα εξηγώ κατά κατηγορίες και ανάλογα με τα μαγαζιά που θα πάει. Στο Ψαράδικο, στο Μανάβικο, στο Χασάπικο, στο μαγαζί με τα τυριά, στο άλλο με τα μπαχαρικά και πάει λέγοντας.

-Καλά, δεν γίνεται να πάω στο Σούπερ Μάρκετ να τα αγοράσω όλα μαζί να τελειώνουμε;

-Αγόρι μου, στα μαγαζάκια τα τρόφιμα είναι καλλίτερης ποιότητας. Επί πλέον καλό είναι να βοηθήσουμε αυτά τα μαγαζιά να κρατηθούν στη ζωή. Και στην τελική, αν επιμένεις για το ΣΜ άφησε με να κατέβω μόνη μου να ψωνίσω. Τι με πιλατεύεται εσύ και τα αδέρφια σου ώρα τώρα!

-Εντάξει. Θα γίνει το θέλημά σου. Στείλε την λίστα σου με μήνυμα στο messeger και θα στα φέρω! Και θα κρατήσω όλες τις προφυλάξεις . Μην ανησυχείς. Είσαι ευπαθής ομάδα και σε προσέχουμε.

Με όλο αυτό το μπλέξιμο και τις μπόλικες διευκρινήσεις που χρειάστηκε να δοθούν, τα ψώνια έφτασαν στο χωριό την άλλη ημέρα. Άντε να δούμε μέχρι πότε θα συμβαίνει αυτό!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr