Γράφει ο Μενέλαος Γερονικολός*

Μια καλή θεατρική παράσταση απαιτεί ένα καλό κείμενο (έργο), καλούς ηθοποιούς και καλή σκηνοθεσία.

Η θεατρική παράσταση, που έχει στηθεί τις τελευταίες ημέρες σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, αλλά κυρίως στη Μεσσηνία, με αφορμή την Ελιά Καλαμάτας και την Προστασία Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) του προϊόντος, διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις, προκειμένου να χαρακτηριστεί άρτια.

Διαθέτει καλό σενάριο, δεδομένου ότι το θέμα που καταπιάνεται αφορά και σχετίζεται με τις ζωές χιλιάδων αγροτών της Μεσσηνίας και έμπειρους συντελεστές, οι οποίοι πολλά χρόνια τώρα πρωταγωνιστούν στην ίδια παράσταση και ξέρουν καλά το έργο.

Επιχειρηματίες, που διεκδικούν τη διαφύλαξη και μεγιστοποίηση του δικού τους οικονομικού οφέλους, από τη διαχείριση της Ελιάς Καλαμάτας, αγροτοπατέρες, που επιδιώκουν την επιβεβαίωση της ύπαρξής τους, που το μόνο που εκπροσωπούν είναι συνεταιρισμούς - σφραγίδες και πολιτικούς (αυτοδιοικητικούς και βουλευτές), που στοχεύουν στις ψήφους των αγροτών και των παραγωγών.

Το ίδιο έργο, που σχετίζεται με ένα από τα τρία σημαντικότερα αγροτικά προϊόντα της Μεσσηνίας (λάδι και σύκα συμπληρώνουν τον κατάλογο), έχει παιχτεί πολλές φορές. Άλλοτε σαν κωμωδία, άλλοτε σαν δράμα, άλλοτε σαν επιθεώρηση, άλλοτε σαν τραγωδία. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές έχουν εμφανιστεί και άλλοτε στο σανίδι με ένα και μόνο στόχο: Τη διασφάλιση των δικών τους οικονομικών ή πολιτικών ατομικών τους συμφερόντων.

Αυτή τη φορά, η παράσταση που παρουσιάζουν είναι εντελώς κωμική. Επιχειρηματίες προσπαθούν να επιβάλουν το προσωπικό τους κέρδος μασκαρεμένο με τη μάσκα του «κοινού καλού», αγροτοπατέρες, σε ρόλο κομπάρσου, επιχειρούν εναγωνίως να εγκαθιδρύσουν την αποτυχημένη ύπαρξή τους, τρέχοντας πίσω από τις εξελίξεις, υπηρετώντας μια τα συμφέροντα των πολιτικών νονών τους, μια τα συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματιών. Και, τέλος, πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί ή της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ενεργοί και εν αποστρατεία, που χρόνια τώρα διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου μας, συνεχίζουν στον ίδιο ρόλο: του κουτοπόνηρου, που πιστεύει ότι βρήκε την ευκαιρία να κοροϊδέψει, για μια ακόμα φορά, τον ψηφοφόρο του.

Μέσα σε αυτή την κωμωδία, δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να αναδείξει την ουσία, τη σοβαρότητα του ζητήματος.

Πώς, άλλωστε, σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, να θέσει κανείς τα σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με την αξία ή το μέλλον του ΠΟΠ της Ελιάς Καλαμάτας; Πώς, μέσα σε αυτή την κωμωδία, κανείς να εξηγήσει τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος και τα ακόμα πιο εγκληματικά λάθη του παρόντος; Πώς να χωρέσει η σοβαρότητα στην αστειότητα;

Το μόνο παρήγορο, από όλα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες, είναι ότι οι ίδιοι οι παραγωγοί, οι ίδιοι οι αγρότες, κυρίως η νέα γενιά, αυτοί που μοχθούν στο χωράφι, έχουν καταλάβει ότι στην παράσταση που έχει στηθεί για την Ελιά Καλαμάτας τους έδωσαν το ρόλο του θεατή.

Οι άδειες καρέκλες της πλατείας του θεάτρου, η άρνηση δηλαδή των αγροτών της Μεσσηνίας να παρακολουθήσουν το έργο τους, είναι η μόνη αχτίδα φωτός.

Εκείνο που μένει είναι, η νέα γενιά των αγροτών, η νέα γενιά των επιχειρηματιών, η νέα γενιά των πολιτικών, να γράψουν το δικό τους, το νέο σενάριο για την Ελιά Καλαμάτας.

Το σενάριο, που θα έχει έναν μόνο πρωταγωνιστή. Τον αγρότη του τόπου μας.

(*) Μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr