Γράφει ο Τάσος Ευόρας

Εθνικά θέματα; Οι λέξεις, έχουν χάσει την αξία τους!... Κι ο εμπαιγμός της νοημοσύνης των πολιτών, γίνεται ιλαροτραγωδία!.. Και αυτοί που τολμούν να αρθρώσουν λόγο λογικής, γίνονται ακροδεξιοί, εθνικιστές και… φασίστες!... Χωρίς αντιπαράθεση επιχειρημάτων, έτσι απλά για τις… εντυπώσεις!...

Παρά ταύτα, οδηγηθήκαμε στην εκ νέου έναρξη των … «διερευνητικών επαφών» με την Τουρκία!... Όταν σε 60 «διερευνητικές συνομιλίες» δεν βρέθηκε κοινός τόπος, όταν σε διερευνητικές συνομιλίες που διήρκεσαν κοντά 20 χρόνια, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε κάτι, τι νόημα έχει η επανέναρξη του διαλόγου;

Δεν είναι κοροϊδία; Και δεν είναι ολοφάνερο, ότι η Τουρκική πλευρά, αλλά και η φιλοτουρκική Ευρώπη, μας έσπρωξαν σε ένα «διάλογο κωφών», μόνο και μόνο για να το χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι, για να μην επιβάλλουν «πειθαρχικά μέτρα» κατά τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου; Και δεν είναι εμφανές, πως η Τουρκία θέλει να απεμπλακεί από το διαρκές αρνητικό κλίμα που την περιβάλλει; Εμείς, γιατί παριστάνουμε τους ανόητα διαλλακτικούς;

Εμείς γιατί παριστάνουμε τους… «ενσυνειδήτως ηλιθίους»; Τι είναι το μείζον που εξυπηρετεί η στάση μας αυτή, επί δεκαετίες; Και τι ακριβώς πετύχαμε, σε αυτό το διάστημα;

«Είναι πάντα καλός ο διάλογος» μας λένε οι… διπλωματούχοι διπλωμάτες!... Ασφαλώς!... Για να δικαιολογούνται οι δαπάνες του Υπουργείου… Γιατί, ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν βλέπουμε!... Κοιτάξτε το Κυπριακό!...

Και ωραία!... Να παρακάμψουμε τις όποιες περί «διαλόγου» ενστάσεις!...

Όταν λίγο πριν την έναρξη του διαλόγου, έχεις απολύτως σαφείς και επίσημες δηλώσεις από την άλλη πλευρά, με τις οποίες γίνεται σαφέστερο του σαφούς, ότι «πρόλογος» του διαλόγου, είναι η αμφισβήτηση! Όχι μόνον του Διεθνούς Δικαίου για τον καθαρισμό της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της χώρας μας, για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας της χώρας μας, αλλά αμφισβητεί ακόμη, όχι μόνο το εθνικό μας δικαίωμα στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, αλλά και την ήδη οριοθετημένη «μέση γραμμή» των 6 μιλίων!...

Και το ακόμα χειρότερο!... Σου αμφισβητούν την κυριότητα των μισών νησιών του Αιγαίου!... Αφού λοιπόν σου αμφισβητούν το δικαίωμα της εθνικής κυριότητας, τότε, επί ποίας εδαφικής βάσης, θα συνεννοηθείς για το εύρος των θαλασσίων δικαιωμάτων σου; Επί ποίων συνόρων, θα αρχίσεις την… «διερεύνηση» όλων των άλλων ζητημάτων;

Εάν από την Τουρκία, δεν αποσυρθούν επισήμως, αυτές οι εκ προοιμίου καταστροφικές δηλώσεις ενός διαλόγου, σε τι είδους «διερευνητικές» οδηγείσαι; Πρόκειται ή όχι για εμπαιγμό της νοημοσύνης κάθε σκεπτόμενου πολίτη;

Έχει ή δεν έχει δίκαιο ο Σαμαράς, όταν αρνείται αυτού του είδους τον διάλογο; Με αυτό τον τρόπο δεν απεμπολούμε δικαιώματα που μας προσφέρει το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς Συνθήκες; Με αυτό τον τρόπο, μήπως αυξάνουμε την εθνική ισχύ μας; Ή μήπως βλακωδώς και αενάως, προσπαθούμε να κατευνάσουμε την επιθετικότητα της Τουρκίας και των φίλων της; Αντί να κάνουμε χαλύβδινες τις αντιστάσεις μας;

Επί αυτής της ενδοτικής πολιτικής, ας δούμε τι δήλωσε ο γνώστης και πολύπειρος, γνωστός για την παγκόσμια καριέρα του, Χένρι Κίσινγκερ:

«Το να εξαρτάσαι από τη συνέχιση της καλής διάθεσης ενός άλλου κυρίαρχου κράτους, σου διαλύει το ηθικό, γιατί είναι ομολογία αδυναμίας!... Ωθεί στην ανευθυνότητα, λόγω της πεποίθησης πως οι εξελίξεις, δεν μπορούν να επηρεαστούν από την δική σου θέληση».

Αυτή η άποψη, δεν είναι βέβαιο ότι συνάδει με την άποψη όλων των λογικά σκεπτόμενων Ελλήνων; Με ποια λογική θα ζητήσουμε αύριο την υποστήριξη της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Αιγύπτου που έχουν συμφέροντα να μας συμπαραστέκονται, όταν εμείς αυτοτορπιλίζουμε τις θέσεις μας και αποδυναμώνουμε τις φιλικές μας σχέσεις;

Τελικά, τι κάνουμε για τα εθνικά μας θέματα; Το Κυπριακό, είναι ή δεν είναι ζωτικό εθνικό μας θέμα; Πότε είδατε ενέργειες και πότε ακούσατε δηλώσεις συμπαράστασης προς την Κυπριακή Δημοκρατία; Ποιοι και γιατί, συστηματικά υπονομεύουν την εθνική μας κυριαρχία;

Όλοι αυτοί, που «δεν διεκδικούν τίποτα» αλλά σκέπτονται και θέλουν, να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο, να μας πουν τι θα πάμε να κάνουμε εκεί; Όταν ο αντίδικος, δεν αναγνωρίζει τους Νόμους με τους οποίους αυτό δικάζει; Θα πάμε, για να μοιράσουμε τα δικά μας; Και εάν, ακόμη κι όταν (διατυπώνουν ευχή…) μας τα δώσει όλα, γιατί να δεχθεί ο αντίδικος, την απόφασή του, αφού το Διεθνές Δικαστήριο, δεν έχει, ούτε την αρμοδιότητα, ούτε τα μέσα για να την επιβάλλει; Εμείς, αντιθέτως, υποχρεούμεθα να αποδεχθούμε την όποια απόφαση, γιατί αναγνωρίζουμε τη Διεθνή νομιμότητα και αποδεχόμεθα την αρμοδιότητά του!!!

Με ποια «λογική» λοιπόν, μας ζητούν να προσφύγουμε σε αυτό; Επειδή η Τουρκία προσποιείται πως δεν θέλει;

Βρε μήπως γεμίσαμε ριψάσπιδες και Εφιάλτες που κινούν τις μαριονέτες των καναλιών, νομίζοντας πως έχουμε νοημοσύνη… «σαρβάιβορ» και «μπάτσελορ»;

Άι σιχτίρ, επί τέλους!...

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr