Γράφει ο Τάσος Ευόρας

Ένας φίλος αναγνώστης, συνταξιούχος συμπολίτης, μου έστειλε μια μακροσκελή επιστολή, στην οποία διατυπώνει παρατηρήσεις και παράπονα για τις πρωινές εκπομπές των τηλεοράσεων, αλλά και την αγανάκτησή του, για την Πολιτεία, επειδή έχουν παραμελήσει τα προβλήματα των χαμηλοσυνταξιούχων, αυτών που οι συντάξεις τους δεν υπερβαίνουν το ποσό των 700€!...

Προσπαθώ ως εκ τούτου, να επισημάνω τις χαρακτηριστικότερες παρατηρήσεις του και να μεταδώσω τις απόψεις του προς κάθε αρμόδιο, προς κάθε ενδιαφερόμενο, δεδομένου ότι –όπως σημειώνει- οι πρωινές εκπομπές, «συνοδεύουν την ημέρα των συνταξιούχων»!...

Αναγνωρίζει αρχικά, ότι «πολύ σωστά», όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης διαθέτουν τεράστια κονδύλια και λαμβάνουν σειρά έκτακτων μέτρων, προκειμένου να διαφυλάξουν την υγεία, την εργασία και το εισόδημα των πολιτών τους από τις υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις, από την πανδημία του κορονοϊού!...

«Όμως, στη χώρα μας» –σημειώνει- «ξεχνάμε πως δεν έχουμε εξέλθει ακόμη από την δεκαετή οικονομική πανδημία που έχει αφήσει ανοικτές πληγές στο σώμα των μικροσυνταξιούχων και επί πολλά χρόνια τους αναγκάζει να ζουν με το επίδομα των 534€ του κορονοϊού»!...

Δικαίως απορεί και αναρωτιέται, «αν είναι δίκαιο» οι συνταξιούχοι που εισπράττουν άνω των 1000€, να λαμβάνουν «επιστροφές, καθυστερούμενα, επιδόματα και αυξήσεις» …«όχι πως δεν τα δικαιούνται», γράφει, «…όχι γιατί δεν τα έχουν ανάγκη, όχι γιατί δεν είναι σωστό και δίκαιο να τα λάβουν αφού είναι επιστροφές δικών τους χρημάτων…», αλλά επειδή δεν λαμβάνουν τίποτα όλοι οι μικροσυνταξιούχοι που τα έχουν περισσότερη ανάγκη!...

Και σημειώνει πως οι χαμηλοσυνταξιούχοι, επί δεκαετίες εργασίας, με τα προβλήματα «υποασφάλισης» και «μαύρης εργασίας», που εκείνες τις εποχές αντιμετώπιζαν, προσπαθούσαν «με το πενιχρό τους εισόδημα» να στηρίξουν τη «συνταξιοδοτική δυναμικότητα» των Ταμείων τους, για να λάβουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύνταξη!...

Όμως ήλθαν οι διάφορες κυβερνήσεις, και με τα «δικά τους χρήματα» έκαναν «κοινωνική πολιτική» δίνοντας συντάξεις και προνόμια, προς μεγάλες ομάδες ανασφάλιστων πολιτών, (ηθοποιών, δημοσιογράφων, σκηνοθετών, παλιννοστούντων κ.α., ) χωρίς ποτέ να επιστρέψουν στα Ταμεία τα παρανόμως αποσπασθέντα κεφάλαια!...

Και επί πλέον, κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, αποφασίζουν και καταργούν τα «δώρα εορτών», για τα οποία οι μικροσυνταξιούχοι «πλήρωναν και πληρώνουν ακόμη» και κόβουν το ΕΚΑΣ, που κατά κάποιον τρόπο, «αναπλήρωνε την αδικία»!...

Και επί πλέον, το κράτος μας, δεν δίνει ούτε τις στοιχειώδεις «τιμαριθμικές αυξήσεις» (υπό το πρόσχημα «ενός ψευδούς αρνητικού τιμαρίθμου»…) και αναγκάζει τους χαμηλοσυνταξιούχους «να προσφεύγουν στα πιο χαμηλής τιμής και ποιότητας προϊόντα», στις «προσφορές» και στα «ληγμένα»!...

Και διερωτάται, «… οι μικροσυνταξιούχοι δεν είναι πληττόμενες ομάδες από τον κορονοϊό, όταν εκ των πραγμάτων δεν έχουν τη δυνατότητα επί μήνες να επισκεφτούν τις κρατικές Υπηρεσίες Υγείας, και πληρώνουν γιατρούς και φάρμακα; Και δέχονται την αφόρητη πίεση των Τραπεζών για μικροδάνεια;»

Και, «δεν μιλάω», συνεχίζει, «για τις εξαθλιωμένες χήρες, για τους πραγματικά μακροχρόνια ανέργους που τους εμπαίζουν επί χρόνια. Που βλέπουν δισεκατομμύρια επιδομάτων να χορηγούνται για την άνετη διαβίωση χιλιάδων λαθρομεταναστών και κάθε είδους λοιπών μειονοτήτων, που έχουν μετατρέψει την επιδοματική πολιτική σε επάγγελμα»!...

«Μα τι νομίζουν», γράφει, «μήπως ότι η όποια ενίσχυση των μικροσυνταξιούχων, θα μεταβληθεί σε… καταθέσεις στο μαξιλάρι; Δεν καταλαβαίνουν, ότι θα κινητοποιήσουν την αγορά, ότι θα ενισχύσουν τη βιομηχανική παραγωγή, ότι θα στηρίξουν τις θέσεις εργασίας; Εξάλλου, πώς θα πληρωθούν μικροχρέη σε τρίτους, και κόκκινα δάνεια;».

Και κλείνει, γράφοντας, «…δεν είναι άδικη, ως εκ τούτου, η κυβερνητική απάθεια για το πρόβλημα των μικροσυνταξιούχων, έναντι των … εχόντων και κατεχόντων; Δεν είναι δίκαιο να επιστρέψουν το ΕΚΑΣ και τα δώρα, σε αυτούς που επί χρόνια αδικούνται; Και οι εκπομπές των τηλεοράσεων που με ελάσσονος σημασίας και επί μέρους θέματα ασχολούνται, γιατί να ξεχνούν ή να παραβλέπουν τη μείζονος σημασία αδικία;».

Γράφει και πολλά άλλα παράπονα ο φίλος συνταξιούχος!... Και επισημαίνει λάθη και παραλήψεις του «συστήματος» και κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στην ασφαλιστική πραγματικότητα της χώρας μας με την Αμερική και την Ευρώπη!... Και αναρωτιέται, αν μας αρκεί η οικονομική και νομισματική ενοποίηση με την Ευρώπη, όταν απέχουμε από την κοινωνική;

Εγώ αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση όλα αυτά να τα μεταφέρω, σε όλους εκείνους που ως εκπρόσωποί μας, έχουν υποχρέωση να ευαισθητοποιηθούν έναντι όλων εκείνων, που εργάσθηκαν, μας μεγάλωσαν, αγωνίσθηκαν και στήριξαν την πατρίδα μας!...

Και ελπίζω, πως έχουν «ευήκοον ους»!...

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr