Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Χρειάζεται απύθμενο θράσος και περίσσευμα υποκρισίας για να υποστηρίξει κανείς κάτι παρόμοιο. Και όσο και να θέλεις να αντιμετωπίσεις ήπια το θέμα δεν μπορεί παρά να μην γίνεις κακός. Για βία, σωματική ή ψυχολογική, μπορούν να μιλήσουν μόνο όσοι την έχουν υποστεί. Και αυτοί δεν ήταν ποτέ οι άνθρωποι της Δεξιάς. Η Αριστερά ήταν πάντα κυνηγημένη μα νομοταγής. Άλλωστε η βία του ‘’νικητή’’ ή αυτού που έχει να υπερασπιστεί τα ‘’κεκτημένα’’ αγαθά του, καταγράφεται πάντοτε ως περισσότερο βίαιη από αυτόν που δεν έχει τίποτα να υπερασπιστεί. Ο θύτης δεν μπορεί να κατηγορεί το θύμα για …βία. Καθώς όμως οι παλαιότεροι ‘’φεύγουν’’ και οι νεότεροι αγνοούν, όλα μπορεί να συμβούν. Στον καιρό μάλιστα, της ‘’βίαιης’’ επικοινωνίας, αυτό είναι εύκολο.

Να θυμίσουμε λοιπόν εντελώς επιγραμματικά προς όλους, για τα ‘’μιάσματα’’, τους ΄΄συμμορίτες’’, τις ‘’κουκούλες’’, τις συλλήψεις, τους εκφοβισμούς, τα στρατοδικεία, τις εξορίες, τα ξερονήσια, τις φυλακίσεις, τις εκτελέσεις, τις προβοκάτσιες, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τις ‘’δηλώσεις μετάνοιας’’. Να θυμίσουμε για την ΕΡΕ, την ‘’βία και νοθεία’’, την Αποστασία, την ‘’Καρφίτσα’’, την ΕΚΟΦ, τον ΙΔΕΑ, την Χούντα, το ‘’σπουδαστικό της Ασφάλειας’’. Να θυμίσουμε τον Μπελογιάννη, τον Λαμπράκη, τον Μουστακλή, τον Παναγούλη, τον Πέτρουλα, τον Τεμπονέρα, τον Γρηγορόπουλο και τόσους άλλους αμέτρητους μάρτυρες και λαϊκούς αγωνιστές, θύματα αυτής ακριβώς της βίας. Ο κατάλογος μακρύς και ατελείωτος. Φέρει ταυτότητα με ονοματεπώνυμο. Και όσοι επιθυμούν ύποπτα, σκόπιμα και χωρίς ντροπή σήμερα, να συσχετίσουν την βία με την Αριστερά, να τους υπενθυμίσουμε απλώς, ότι η Αναρχία και η Τρομοκρατία δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά ούτε βέβαια και με την Δεξιά. Αποτελούν, σημεία των καιρών. Μία ξεχωριστή διεθνή ιδεολογική και κατακριτέα αντίληψη, ακραίας και διεστραμμένης δυσαρέσκειας. Η επίσημη όμως, η καταγεγραμμένη κρατική εν ψυχρό βία, ήταν πάντα έργο της Δεξιάς όταν αυτή κυβερνούσε.

Ο εμφύλιος τελείωσε. Όχι όμως για όλους. Ο νούμερο ένα Υπουργός της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο τραμπούκος παιδί της Χούντας, διατυμπανίζει δημόσια ακόμη και σήμερα, την αντίληψη του για ‘’προβληματικές και ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς η οποία πρέπει να εκλείψει από προσώπου γης’’. Η ίδια η Κυβέρνηση διαδίδει επίσημα τώρα ότι ‘’η Αριστερά διασπείρει επί σκοπό και με δόλο’’ τον κορονοϊό. Υποκινεί, λέει, και διαδηλώσεις. Και όταν ο λεηλατημένος αυτός Λαός αντιδρά αυθόρμητα στην αποτυχημένη όντως διαχείριση της πανδημίας, απαντάει με αναίτιους ξυλοδαρμούς ανύποπτων πολιτών. Διότι εκεί ‘’κολλάει’’. Στο metro δεν κολλάει. Ο φόβος της Αστυνομίας έγινε ξανά δεύτερη φύση μας. Για σωφρονισμό, μας λένε. Για το καλό μας. Στην ουσία πρόκειται για το γνωστό δόγμα, νόμος και τάξη του ‘’επιτελικού’’ κράτους. Και την εδραίωση ενός ακόμη καθεστώτος άκρο-Δεξιάς έμπνευσης, τύπου Μητοτάκη.

Για όλα βέβαια, συμπεριλαμβανομένης της πανδημίας, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αμαρτωλές ιδέες του. Η Κυβέρνηση όμως που σπέρνει ένα νέο εγκληματικό κλίμα πόλωσης και διχασμού μέσα στην Ελληνική κοινωνία, δεν φταίει σε τίποτα. Απλώς της προέκυψε μέσα στην αναμπουμπούλα να στήσει Αστυνομικά Τμήματα μέσα στα Πανεπιστήμια. Έτυχε που ενοχοποίησε την Ελληνική νεολαία και της περιέκοψε εντελώς αυταρχικά, θέσεις σπουδών. Που έκανε την ζωή μας ένα ‘’άνοιξε-κλείσε’’ ακορντεόν, χωρίς κανένα παράθυρο ελπίδας. Που άνοιξε ξανά ‘’φακέλους κοινωνικών φρονημάτων’’ στους πολίτες. Που κατάντησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τις ίδιες εφαρμοσμένες στο παρελθόν μεθόδους, μέχρι το χαμηλότερο επίπεδο της Τουρκίας. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη τινάζει τα πόδια. Χρησιμοποιεί, πανικόβλητη, το φόβο και τον τραμπουκισμό για την εδραίωση της εξουσίας της. Η Δημοκρατία μας βρίσκεται δυστυχώς σε εκτροπή.

Οι ανυποψίαστοι ‘’νοικοκυραίοι’’ που την ψήφισαν ήταν στην ουσία αυτοί που κατέβηκαν αυθόρμητα και συνειδητά στην Νέα Σμύρνη. Και η κραυγή ‘’πονάω’’ δεν ήταν αυτή τη φορά μόνο της Αριστεράς. Ήταν όλου του πονεμένου Λαού. Όλου του κόσμου. Ήταν τα αντανακλαστικά αφύπνισης της σημερινής Ελληνικής Δημοκρατίας. Το τραγούδι, ‘’πότε θα κάνει ξαστεριά’’, πάντα επίκαιρο, θα είναι σε λίγο στο στόμα του κάθε Έλληνα υποτελή πολίτη. Καλή λευτεριά.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr