Γράφει ο Τάσος Ευόρας

Έχω γράψε πολλές φορές ότι έχουμε χάσει την αίσθηση του λόγου!... Συχνά, δεν καταλαβαίνουμε τι λέμε!... Προσπερνούμε τις λέξεις ασυνείδητα, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τη σημασία τους, χωρίς να εμβαθύνουμε στο νόημά τους, χωρίς να συνειδητοποιούμε τις επιπτώσεις του λόγου μας, συνήθως προφορικού αλλά, όχι σπάνια, και γραπτού!... Αποτέλεσμα; Ασυνεννοησία, Βαβέλ!...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λέξη «πρέπει»!... Που πολλές φορές την προφέρουμε, χωρίς όμως να έχουμε κοινή αντίληψη, για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει, για το ποια είναι τα όρια του «πρέπει»!... Γιατί το «πρέπει» του ενός, είναι «θέλω» του άλλου! Γιατί ο παλαιότερος κοινωνικός και ηθικός κώδικας, στην εποχή μας είναι υπό αμφισβήτηση, χωρίς κανένας «πνευματικός άνθρωπος» να φροντίζει για την επαναφορά του, ή την αξιόπιστη αντικατάστασή του!...

Είναι ανάγκη, ως εκ τούτου, δηλαδή πρέπει, να γίνουν «κοινό κτήμα» οι παραδοσιακές οικογενειακές, οι κοινωνικές και εθνικές αξίες, προκειμένου να τηρείται ο κώδικας συνεννόησης των πολιτών ή πρέπει να κωδικοποιηθούν οι νέες αντιλήψεις, ως προς το ηθικό χρέος εκάστου, απέναντι στην έννοια της ανάγκης για κοινή συνεννόηση!... Διαφορετικά, θα ομιλούμε, κι καθένας θα αντιλαμβάνεται … «ό,τι του γουστάρει»!...

Θα πρέπει κάποτε, στην κοινή αντίληψη να κωδικοποιηθεί, ποια είναι τα όρια του επιθυμητού, ποια είναι τα κοινωνικώς επιβεβλημένα και ποια είναι τα νομικώς υποχρεωτικά!... Ας πούμε, το «να επισκέπτεσαι το γιατρό» ή το «να κάνεις το εμβόλιο», είναι πέραν του επιθυμητού ατομικού δικαιώματος και ασφαλώς υπάγεται στα κοινωνικώς επιβεβλημένα αφού από την δική σου στάση εξαρτάται η υγεία του περιβάλλοντός σου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι νομικώς υποχρεωτικό γιατί τότε, καταργούνται ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες!...

Πρέπει, λοιπόν, γιατί αυτό… «θεωρείται σωστό» ως ατομικό δικαίωμα(;) ως κοινωνική Αξία(;) ή ως «νομική υποχρέωση»(;). Αλλά τι είναι «σωστό», αν αυτό δεν υπάγεται σε έναν κοινό κώδικα συνεννόησης; Ποια είναι δηλαδή τα όρια του κοινά παραδεκτού, στο παράδειγμα, να φοράς στον καύσωνα παλτό, σκούφο και κασκόλ, μέχρι του να κάνεις μπάνιο ολόγυμνος, σε κοινή θέα; Και πού αρχίζουν τα όρια της νομικής υποχρεωτικότητας;

Άλλο παράδειγμα: Πρέπει, λέμε, να πηγαίνεις στην Εκκλησία ευπρεπώς ενδεδυμένος! Αλλά ποια είναι τα όρια της ευπρέπειας, στην κοινή ατομική, την κοινωνική και νομική αντίληψη; Δεν είναι ως εκ τούτου, αναγκαία η κωδικοποίηση των εννοιών, στην κοινή αντίληψη των πολιτών, ώστε να μπορούμε να συνεννοούμεθα;

Δεν πρέπει να γίνουν κοινό κτήμα οι λεπτές εννοιολογικές διαφορές, ανάμεσα στις λέξεις, «περιβόητος», «διαβόητος», «περίφημος»; Ή ανάμεσα στις λέξεις «πολιτισμικός» και «πολιτιστικός»; Πώς επιτρέπουμε η τόσο πλούσια και τόσο λεπτή σε νοήματα γλώσσα μας, να κακοποιείται βάναυσα σε σημείο μάλιστα που σχεδόν μία στις τρεις λέξεις στην τηλεόραση και σε μερικά έντυπα, να προέρχεται από ξένους βαρβαρισμούς;

Γιατί επιτρέπουμε να διεισδύουν στη γλώσσα μας, ασυνείδητα και ύπουλα, σε όλες τις εκπομπές, αγγλικές λέξεις; Που … ως «εκπαιδευτική τηλεόραση» μας τις μεταφράζουν επί πλέον, για να τις εμπεδώσουμε, λες και μας κάνουν εξυπηρέτηση, δωρεάν φροντιστήριο!...

Κι ενώ, δεν μπορεί πλέον κανείς να μιλά για «Παιδεία», τύφλα να ‘χει και η «Εκπαίδευση», για την οποία κόπτονται!... Γιατί, υπόγεια, ύπουλα, ανεπαίσθητα, υπηρετούν την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της Διαμαντοπούλου, που θέλει σαν δεύτερη –επί του παρόντος- επίσημη γλώσσα των Ελλήνων τα Αγγλικά, λες και η πιο λεπτομερής, η πιο κατανοητή, η πιο πλούσια γλώσσα της Γης, να είναι ανεπαρκής στην έκφραση των σύγχρονων νοημάτων!... Και κάνουν πως δεν βλέπουν, ότι η γλώσσα μας εξαιτίας αυτών της των μοναδικών ιδιοτήτων, διδάσκεται στα σημαντικότερα Πανεπιστήμια του κόσμου και χρησιμοποιείται στις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες!

Συγγνώμη, φίλοι μου… Όλα αυτά τα γράφω, όχι για να παριστάνω τον έξυπνο, αλλά για να ερεθίζω τη σκέψη μας!... Για να προεκτείνω τους ορίζοντές μας, ώστε να αντιδράσουμε σε μια δυσοίωνη προοπτική για το αύριο, αλλά κυρίως, γιατί θέλω να ερεθίσω τη σκέψη, εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να εμβαθύνουν σε φιλοσοφικά νοήματα, να καλύψουν επαρκώς τα επιχειρήματα του προβληματισμού, να καλύψουν πληρέστερα τη λογική ακολουθία, να εισηγηθούν λύσεις, ή έστω αιτιολογημένα, να απορρίψουν τις θέσεις μου!... Γιατί νομίζω, πως αυτόν τον διάλογο, τον έχουμε ανάγκη, χωρίς να μας στοιχίζει!...

Γιατί επιτέλους «πρέπει» να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε, για να μην δίνουμε την εντύπωση, σε κάθε πολιτικό, της… «αποχαυνωμένης» μάζας!...

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr