Γράφει ο Θάνος Ορφανός

Η παγκόσμια κομμουνιστική απειλή και κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, καθώς και οι καπιταλιστικές κρίσεις που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα, αφήνουν πίσω τραύματα για την έννοια και την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας τόσο στο εθνικό, όσο και στο παγκόσμιο στερέωμα.

Ειδικότερα στη χώρα μας η αρχή του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι κατακτήθηκε με αγώνες του λαού μας για ην προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Η σημερινή κυβέρνηση αντί να εξυγιάνει το φοιτητικό συνδικαλισμό μέσα από την απομάκρυνση των κομμάτων από τα δημόσια πανεπιστήμια, να εξυγιάνει τα σώματα ασφαλείας από την κρατική αυθαιρεσία, να εξυγιάνει στο σύνολό του το συνδικαλιστικό κίνημα με σκοπό την επίτευξη της δημοκρατικής ομαλότητας, σε αυτά τα κακώς κείμενα παραμένει απαθής.

Το προσωπείο της δεξιάς και αριστερής συντήρησης αποκαλύπτεται μέσα από τα γεγονότα, τα οποία μας κρατούν αιχμάλωτους στο παρελθόν, υπονομεύουν την εθνική λαϊκή ενότητα και την κοινωνική συμφιλίωση που κατακτήθηκε από τους κόπους και τις θυσίες του λαού μας.

Το ανωτέρω αποτυπώνεται στα φαινόμενα βίας που πυροδοτούν τις άγονες αντιπαραθέσεις (π.χ. τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη), στις αλλαγές στην παιδεία που υποβαθμίζουν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, το οποίο μπορεί να επιφέρει την κρατική αυθαιρεσία.

Και με άλλα λόγια, πεποίθησή μου είναι πως υπάρχει άλλος δρόμος.

Ο οποίος, όσο και ανηφορικός και αν είναι μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη του ουσιαστικού εκδημοκρατισμού και στη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr