Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

«Επί Τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες, τους εντολοδόχους δηλαδή των Τούρκων, οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες σκλάβους». Αυτό ισχυρίζεται σχετικά με το 1821 ο μέγας Έλληνας φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης. Και συνεχίζει. «Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον Εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των αρχηγών και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με …ταξικά συμφέροντα».

Και προσθέτει επιγραμματικά. «Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα (!), το Κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε ότι ο Ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν?».

Τα λόγια αυτά του Κορνήλιου Καστοριάδη είναι ευκαιρία να αν στοχαστούμε και να διερευνήσουμε σε πραγματικό βάθος χρόνου το περιεχόμενο της συλλογικής μας Εθνικής συνείδησης. Και κυρίως, κάνοντας αναγωγή στο σήμερα, να ερμηνεύσουμε την σημερινή μας Εθνική συλλογική ταυτότητα και συμπεριφορά. Ατομικά ως πολίτες και συνολικά ως κοινωνία. Τι εκπροσωπούμε, τι θέλουμε και προς ποια κατεύθυνση οδηγούμαστε. Εμείς οι ίδιοι αλλά και για λογαριασμό των παιδιών μας. Στον 21Ο αιώνα.

Πολλοί εργαζόμενοι, μεροκαματιάρηδες για παράδειγμα και μισθωτοί, επιλέγουν αυτοκαταστροφικά, ψηφίζουν ανάποδα και παρέχουν στους προστάτες της εργοδοσίας τα μέσα για να ξηλώσουν όλες τις λαϊκές και εργατικές κατακτήσεις του 20ΟΥ αιώνα. 8-ωρο,13Ο μισθό, 5-νθήμερο, ασφαλιστικό, συνδικαλισμό, απεργία, δωρεάν υγεία, μονιμότητα, δημόσια παιδεία. Η ‘’μεσαία τάξη’’, παραπλανημένη, βλέπει τα προνόμια της ολιγαρχίας να είναι πλέον μακρινά και απλησίαστα για αυτήν. Η ‘’κρίση της πανδημίας’’ λειτούργησε ως μεγεθυντικός φακός. Αποτέλεσμα, ανασφάλεια, ατομικισμός και περαιτέρω συντηριτικοποίηση. Ο εχθρός πλέον εντοπίζεται στους ‘’μετανάστες που τους ταΐζουμε’’, τους νέους που διαμαρτύρονται και βεβαίως στον …ΣΥΡΙΖΑ.

Επηρεασμένοι οι πολίτες από φοβικά σύνδρομα, δεν τους είναι εύκολο πλέον να διεκδικούν. Ούτε καν να ονειρεύονται. Η Εξουσία, το Κράτος, το κοινωνικό σύστημα μα κυρίως η Πολιτική, δεν τους αφορά πλέον ως συλλογική έννοια. Θα λύσουν τα προβλήματα μόνοι τους. Αν τα λύσουν. Αρκεί να λειτουργεί και να τους προστατεύει το σύστημα Νόμος και Τάξη. Σε ένα παλιακό περιβάλλον ακινησίας. Και να επικρατούν οι γνωστές κυρίαρχες και αρχέγονες αρχές και ηθικές αξίες της Πατρίδας, της Θρησκείας και της Οικογένειας. Και το βράδυ να έχει και κανένα σχετικό ‘’πολιτιστικό’’, υψηλής πνευματικής διανόησης, σήριαλ η Τηλεόραση. Μετά τις αντικειμενικές Ειδήσεις των ΜΜΕ.

Η κατάσταση στην Χώρα είναι γνωστή. Την βιώνει ο κάθε πολίτης μόνος του. Πρόκειται για την χειρότερη περίοδο που περνάμε, μετά την Κατοχή. Ζούμε σε μια Χώρα κατεστραμμένη. Ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει εύκολα τους ενόχους. Ας αναλάβει επομένως ο καθένας ξεχωριστά από μόνος του, με το μυαλό και την ατομική ευθύνη που τον διακρίνει, απολύτως ορθολογικά πάντα, πέρα από τα στενά του ατομικά συμφέροντα, χωρίς εμμονές και παρωπίδες, το βάρος των λόγων και των πράξεων του. Και κυρίως της ψήφου του. Διότι εκεί που μοιάζουν τα πράγματα πως όλα έχουν τελειώσει, ξαφνικά ο Λαός βγαίνει ξανά στο προσκήνιο, μας το διδάσκει η πρόσφατη Ελληνική Ιστορία, παίρνοντας την τύχη του στα χέρια του. Καλή Λευτεριά.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr