Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Η επικαιρότητα αναφέρει πως η Υπουργός Παιδείας (με το όνομα Κεραμέως θα την αναφέρει στο μέλλον αρνητικά η Ιστορία), κατέθεσε νέα αγωγή εις βάρος των εκπαιδευτικών, ζητώντας να κηρυχθεί ξανά η απεργία-αποχή τους, παράνομη και καταχρηστική. Ας υπογραμμιστεί εδώ πως οι εικόνες από τους «δαρμένους με αίματα» από την Αστυνομία στα συλλαλητήρια εκπαιδευτικούς, κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Όχι όμως και των συστημικών ΜΜΕ. Το ότι δείρανε χθες τον δάσκαλο του παιδιού σου, δεν πρέπει να το μάθεις. Ανεξάρτητα τι θα πεις εσύ …από μέσα σου.

Βαστάει χρόνια αυτή η κολόνια της «αξιολόγησης» για την οποία αντιδρά το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Σχεδόν επί εποχής Αρβανιτόπουλου (ΠΔ 152/2013) που ξεκίνησε. Μετά από ένα σύντομο διάλλειμα ύφεσης επί ΣΥΡΙΖΑ, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επανάφερε το θέμα με μεγαλύτερη ένταση, την οποία διόγκωσε παράλληλα η παρουσία της αυταρχικής και αντιπαθητικής Υπουργού Παιδείας, η οποία αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό προσωπικό με αλαζονεία και περιφρόνηση.

Στην ουσία πρόκειται για την αγωνιώδη προσπάθεια της Κυβέρνησης της Δεξιάς να κάμψει το φρόνημα της εκπαιδευτικής οικογένειας, προκειμένου να περιορίσει κάθε πνοή Δημοκρατίας στα σχολεία, καθώς και κάθε μορφή θωράκισης της νεολαίας απέναντι σε φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες και βαρβαρότητες. Εδώ καταργήσανε από το Πρόγραμμα και εντός του σχολείου το μάθημα της Κοινωνιολογίας, προκειμένου να μην «…παράγουν Αριστερούς» καθώς ομολογούν. Δηλαδή, σκεπτόμενους με ευαισθησία πολίτες.

Η ΝΔ θέλει, με το πρόσχημα της «αριστείας», να οικοδομήσει ένα Δημόσιο σχολείο φτηνό. Του ελέγχου των εξετάσεων, των αποκλεισμών και των ανισοτήτων μέσα στο Λαό. Απόλυτα συμβατό με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που έχουν δογματικά μέσα στο μυαλό τους. Για τα δικά τους παιδιά βέβαια, για τις ελίτ, ούτε λόγος να γίνεται. Η μόρφωση είναι προνόμιο των πλουσίων. Ο αναβρασμός στα σχολεία, η έλλειψη αιθουσών, δασκάλων και καθηγητών, οι καταλήψεις, οι τράπεζες θεμάτων, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, οι 40.000 αποκλεισμένοι μαθητές κλπ δεν είναι μικρά θέματα ούτε και τυχαία. Ούτε τυχαία βεβαίως και μοναδικά δεν είναι και τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης. Διότι εδώ, η υποβόσκουσα έξω αντικομουνιστική υστερία της άκρο-Δεξιάς, έχει υποθάλψει τον ναζισμό μέσα στα σχολεία.

Η Κυβέρνηση του Μητσοτάκη επιδιώκει μία στοχευμένη, προσωπική, ολοκληρωμένη και κατασταλτική «αξιολόγηση» ενός εκάστου των εκπαιδευτικών, για τον «φάκελό» του, λέει. Χωρίς να περιλαμβάνεται και να συσχετίζεται σε αυτήν την ατομική αξιολόγηση, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συντελείται το εκπαιδευτικό του έργο. Χωρίς να συνεκτιμάται σε αυτήν η υπο-χρηματοδότηση της Παιδείας, οι ελλείψεις υποδομών και προσωπικού στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι 26 μαθητές μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, ή η απαξίωση του εκπαιδευτικού έργου. «Κόλαση» πλέον ονομάζει παλιός εκπαιδευτικός «τη ζωή στο σχολείο».

Πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής σημαντική «μεταρρύθμιση» της Κυβέρνησης Μητσοτάκη στην παιδεία, υπήρξε η κατάργηση του «ασύλου», η ελάχιστη βάση εισαγωγής και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Και βέβαια δεν πρόκειται για μία ακόμη τυχαία και ατυχή αυταρχική επιλογή. Ούτε και για έλλειψη έμπνευσης στο χειρισμό μίας συμβατικής και αποτελεσματικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Πρόκειται για συνειδητή και επιλεγμένη κατ’ εντολή του «επιτελικού» κράτους, ακραία κυβερνητική επιλογή. Γεγονός που σημαίνει πως κάθε σχέση εμπιστοσύνης που θα έπρεπε να είχε οικοδομηθεί με την νεολαία και την εκπαιδευτική κοινότητα, έχει διαρραγεί πλέον οριστικά και αμετάκλητα.

Οι καταλήψεις των μαθητών στα σχολεία αυτήν την περίοδο φανερώνουν την αγωνία, το διαχρονικό χάσμα και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Έχουμε γυρίσει πολλά-πολλά χρόνια πίσω. Ως απόμαχοι εκπαιδευτικοί, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι το χειρότερο σύμπτωμα αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλο από αυτό της κόπωσης και της απογοήτευσης που κυριαρχεί στις τάξεις του εκπαιδευτικού προσωπικού. Αυτή δε η προσπάθεια μετωπικής κατά-συκοφάντησης και απαξίωσης από την πλευρά της Κυβέρνησης προς τους εκπαιδευτικούς, εγκυμονεί τους μεγαλύτερους δυνατόν κινδύνους για την ομαλή επιβίωση αυτής της Χώρας στο απώτερο μέλλον. Και όποιος καταλαβαίνει, κατάλαβε.

Οι εκπαιδευτικοί με τους αξιοπρεπείς διαχρονικά αγώνες τους ξέρουν και διεκδικούν πράγματι, την εμβάθυνση του εκδημοκρατισμού στην εκπαίδευση. Για μία δωρεάν δημόσια Παιδεία, για όλους. Σε ένα «ανοιχτό» σχολείο. Χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Με μορφωμένους, ενημερωμένους και καλά σκεπτόμενους δασκάλους και μαθητές. Εδώ ακριβώς είναι το λεπτό σημείο. Το σημείο σύγκρουσης.

Όσοι στις συζητήσεις σας αναρωτιέστε για τα κακά, τα δεινά και τα άσχημα που κυριαρχούν γύρω μας στην Ελληνική κοινωνία, για αυτόν τον παραλογισμό που ιστορικά μας κατατρέχει, να θυμάστε ότι χρειάζεται οπωσδήποτε σοβαρή δουλειά στο μορφωτικό υπόβαθρο της Χώρας μας. Και αυτό γίνεται αποκλειστικά και μόνο μέσω της ριζικής αναδιοργάνωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Και πάντως όχι έτσι, προς την κατεύθυνση που το οδηγεί αυτή η Κυβέρνηση.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr