Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Ξεκαθαρίζουμε ευθύς εξ αρχής ότι καταδικάζουμε την Ρωσική εισβολή απέναντι σε ένα άλλο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος όπως αυτό της Ουκρανίας, ως «παράφορη» παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, εάν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Θεωρούμε ότι η κίνηση αυτή χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο στον Πρόεδρο Πούτιν, ένα μεγάλο πλην αδίστακτο παίχτη-ηγέτη για λογαριασμό της Χώρας του. Μιας Χώρας ιμπεριαλιστικής η οποία κινείται στα όρια της ολιγαρχίας και του καπιταλισμού, συνυφασμένου μάλιστα με μεγάλο περίσσευμα διαφθοράς. Όχι τόσο για τον Ρωσικό Λαό όσο για την τυχοδιωκτική πολιτική ηγεσία του. Μια ηγεσία που από την άποψη αυτή έπρεπε να τύχει από την διεθνή κοινότητα, ιδιαίτερης προσοχής και συμπεριφοράς.

Αυτό που όμως εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, αυτό που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε είναι η συμπεριφορά των Κυβερνήσεων της Δύσης. Μιλάμε για την ντροπή της Ευρώπης. Όχι τόσο για την πέραν του Ατλαντικού υπέρ-δύναμη, όσο και κυρίως για τις Χώρες της ΕΕ. Όχι μόνο διότι δεν σεβάστηκαν τις κραυγές φοβίας που εξέπεμπε για την Ασφάλειά της η Ρωσία, όσο για το γεγονός ότι έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή πως δεν την …άκουγαν τι ακριβώς τους ζητούσε. Εγγυήτριες δυνάμεις ήταν στην Συμφωνία του Μίνσκ, η οποία συμφωνία προέβλεπε να είναι ουδέτερη και από-στρατιωτικοποιημένη ζώνη όλα τα εδάφη της Ουκρανίας. Αντί αυτού και με μοχλό το μακρύ χέρι των ΗΠΑ, αμέσως μετά τον εμφύλιο του 2014, εγκατέστησαν εκεί με πραξικόπημα, ένα σκληρό άκρο-Δεξιό καθεστώς παραστρατιωτικής οργάνωσης εθνικιστών-τρομοκρατών, εφοδιάζοντάς το με πλούσιο σύγχρονο εξοπλισμό. Κάτι, σαν τους δικούς μας κάποτε εδώ στην Ελλάδα, «Χήτες». Κάτι σαν τα δικά μας εδώ, «ΤΕΑ» για να θυμόμαστε εμείς τουλάχιστον οι παλαιότεροι.

Και σαν να μην έφτανε αυτό οι Ευρωπαίοι κανάκευαν την Ουκρανία, όχι ότι θα την συμπεριλάβουν απλά στην ΕΕ, κάτι που θα ήταν θεμιτό και ίσως αναγκαίο ακόμη και για την ίδια την Ρωσία, αλλά να την εντάξουν βάση της «αλλαγής» του Συντάγματος που η Χώρα θέσπισε, στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Με ό,τι αυτό συνεπάγετε για το αίσθημα ασφάλειας της Ρωσίας. Της Ρωσίας για την οποία και μόνο ζει, υπάρχει και αποκλειστικά στρέφεται το ΝΑΤΟ. Τα σημερινά συνεπώς αιματηρά αποτελέσματα του πολέμου, προέκυψαν με μαθηματική ακρίβεια, ανεξάρτητα εάν εμείς τα καταδικάζουμε. Και προέκυψαν τώρα διότι αργότερα τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Έτσι λοιπόν προέκυψε αυτή η ντροπιαστική στρατιωτική εισβολή με όλα τα αίσχη του πολέμου που ακολούθησαν, την οποία ρητά, επαναλαμβάνω, καταδικάσαμε και ευχόμαστε γρήγορα να αποκατασταθεί με την απόσυρση των Ρωσικών στρατευμάτων κατοχής. Ακολούθησε από την απέναντι πλευρά μία ξαφνική αφύπνιση και ενιαία Ευρωπαϊκή συσπείρωση συνοδευόμενη από έναν ορυμαγδό «κυρώσεων» οικονομικής φύσεως μεγάλης κλίμακος, προκειμένου να γονατίσουν το καθεστώς του Κρεμλίνου και τον ίδιο προσωπικά τον Πούτιν. Κυρώσεις πολλές και μεγάλες, ευθέως ανάλογες με την ντροπή και τις «τύψεις ενοχής» που οι Ευρωπαϊκές Χώρες φαίνεται πως αισθάνθηκαν για τις καταστροφικές διαχρονικά πολιτικές τους.

Η κριτική μας εδώ στέκεται προς το παρόν μόνο στις υπερβολές που παρατηρήθηκαν όπως για παράδειγμα, στο κλείσιμο του εναέριου χώρου στην αεροπλοΐα, στην μονομερή φίμωση των ενημερωτικών δικτύων της Τηλεόρασης, όπως και της αναστολής όλων των αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Όπως βεβαίως και η ακατανόητη (πχ Ελλάδα) αποστολή όπλων και πυρομαχικών στους εμπλεκόμενους από χρόνια σε εμφύλιο Ουκρανούς πολίτες-πολιτοφύλακες, προκειμένου δήθεν να …αμυνθούν. Ντροπή.

Αναφορικά με το αδιέξοδο που προκύπτει και την ηρωική αντίσταση που προβάλει ο τακτικός στρατός της Ουκρανίας προκειμένου να υπερασπιστεί τα εδάφη του, αξίζει να σημειωθεί πως οι ειδήμονες του πολέμου ισχυρίζονται πως όταν κερδίζεις μία μάχη, δεν σκοτώνεις τον εγκλωβισμένο αντίπαλο, ούτε τον διασύρεις. Αφήνεις δίοδο διαφυγής για τον ηττημένο. Διαφορετικά γίνεται σκυλί που δαγκώνει. Και εδώ είναι φανερό πως ο Πούτιν δείχνει εντελώς εγκλωβισμένος όσο ακριβώς και οι Ουκρανοί. Από τους παρά-στρατιωτικούς βέβαια μαχητές δεν μπορεί να έχεις απαιτήσεις. Ο εμφύλιος στο κέντρο της Ευρώπης με τον τρόπο αυτό κλιμακώνεται και θεριεύει. Και πάλι ντροπή.

Ποιοι είναι τελικά αυτοί που την πληρώνουν για όλα αυτά; Προφανώς οι Λαοί, οι χιλιάδες νεκροί, οι άμαχοι, οι ξεριζωμένοι μετανάστες πολέμου, τα γυναικόπαιδα, όλοι οι αθώοι πολίτες. Ποιοι τα προκάλεσαν, τα αποφάσισαν και ευθύνονται για όλα αυτά, εμμένοντας συστηματικά μέχρι στιγμής σε αυτά; Χωρίς αμφιβολία οι ανίκανες και ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου εννοείται και του Πούτιν. Αυτές που δεν καταφέρνουν κάθε φορά να κατανοήσουν τον κίνδυνο, να αποσοβήσουν την απειλή πολέμου στην γειτονιά τους και να αποκαταστήσουν την ανάγκη και την βαθιά θέληση των Λαών για Ειρήνη.

  • Μέσω της συνεννόησης, της αμοιβαίας κατανόησης, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της διπλωματίας. Όχι των Όπλων.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται τελικά η μοναδική και μεγάλη ευθύνη των πολιτών, κυρίως αυτών της σημερινής Ευρώπης, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ζουν και ψηφίζουν σε δημοκρατικές τουλάχιστον Χώρες. Να προσέχουν, συμπερασματικά οι πολίτες, ποιους πολιτικούς ψηφίζουν, ποιους πολιτικούς ηγέτες αναδεικνύουν ώστε αυτοί οι ηγέτες να μην είναι εντελώς ανίκανοι και αναντίστοιχοι των πανανθρώπινων ιδανικών και αξιών τους. Όπως αυτή η αξία της Ειρήνης και όχι του Πολέμου. Διότι από τις Χώρες που οι πολίτες δεν ψηφίζουν ή νομίζουν ότι ψηφίζουν δεν μπορείς να έχεις και πολλές απαιτήσεις! Εκεί μπορεί πράγματι να επικρατεί ενίοτε και η παράνοια!!

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr