Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Η απάντηση είναι, διότι αυτό θέλει ο κόσμος. Και δυσαρεστείται, αυτός ο κόσμος, όταν βλέπει τις πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν παραδοσιακά την προοδευτική παράταξη να μην διαθέτουν μεταξύ τους έναν στοιχειώδη σεβασμό η μία για την άλλη, ένα υποτυπώδες επίπεδο επικοινωνίας και συνεννόησης. Η «αδυναμία» της Αριστεράς σε ότι αφορά την διαφοροποιημένη πάντα γνώμη ενός εκάστου εξ όσων την συγκροτούν, έναντι των άλλων, φαίνεται πως έχει βάση.

Αντίθετα, απίστευτη θα ήταν η ανακούφιση και το φτερούγισμα της ελπίδας που θα διακατείχε την δημοκρατική παράταξη, όχι μόνο για την απαλλαγή της από το καθεστώς Μητσοτάκη, αλλά και για μια συντονισμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης της πατρίδας μας στο το μέλλον, σε νέες στέρεες βάσεις.

Ο Λαός δεν αντιλαμβάνεται (και με το δίκιο του) το μήκος κύματος της λογικής που επικρατεί ανάμεσα σε όσους ασχολούνται αποκλειστικά με τις πολιτικές διεργασίες. Ζει και βιώνει μέσα στα δικά του προβλήματα, τα οποία έχουν την δική τους διάσταση, έχει τις δικές του ανάγκες και λειτουργεί γενικά σε μια άλλη διαφορετική πολιτική λογική. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό, αυτός ο Λαός, είναι πολύ κουρασμένος, φοβικός και με τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης.

Καλείται λοιπόν κάθε τέσσερα το αργότερο χρόνια, αυτός ο κυρίαρχος Λαός, να εκλέξει δημοκρατικά τους αντιπροσώπους του για τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα κέντρα λήψεως όλων των ζωτικών αποφάσεων οι οποίες τον αφορούν (Βουλή-Κυβέρνηση κλπ.) και μετά να αποσυρθεί στην βιοπάλη της καθημερινότητας του. Αυτονόητα θεωρεί ότι από την μία, την πρώτη και την αρχική ψηφοφορία του, έχει επιτελέσει το δικό του καθήκον. Οπότε καλούνται οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, παραμερίζοντας ότι δεν έχει σχέση με το κοινό-δημόσιο συμφέρον να τα βρούνε μεταξύ τους. Κάνοντας και αυτές με την σειρά τους το δικό τους καθήκον.

Το εάν υπάρχουν εκλογικά συστήματα κλπ. τεχνάσματα του «Συστήματος», πέραν της γνωστής και ανόθευτης Απλής Αναλογικής, τα οποία κατά καιρούς δυσχεραίνουν μια τέτοια αυτονόητη εξέλιξη και κουλτούρα συναίνεσης, είναι κάτι που (δεν) τον αφορά (τον Λαό), δεν τον εκφράζει, δεν το αποδέχεται και ενδόμυχα το απορρίπτει. Όλοι Έλληνες είμαστε άλλωστε. Οι «σταθερές» και αυτοδύναμες κυβερνήσεις όσοι και όταν τις επικαλούνται, είναι μία υπεκφυγή. Άλλα έχουν στο μυαλό τους. Έχουμε μετρήσει και τα λάθη και την …σταθερότητά αυτών των κυβερνήσεων. Στο 2023 ζούμε.

Το να ισχυριστείς όμως σήμερα, και πάλι σε αυτόν το Λαό, ότι υπάρχει ενδεχόμενο, επειδή δεν τους βγαίνουν τα κουκιά ή κάποιοι δεν τα βρίσκουν προεκλογικά-μετεκλογικά μεταξύ τους, ότι θα υποχρεωθούμε μέσα στο καλοκαίρι σε τρείς (3) διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις για την Βουλή και άλλες δύο (2) αμέσως μετά (Οκτώβριο-Νοέμβριο) για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια της τρέλας. Είναι υπερβολή την οποία κάποιοι θα την πληρώσουν.

Για τον απλό κόσμο που δεν είναι ενεργά ή επαγγελματικά πολιτικοποιημένος ή έστω έντονα φανατικός, όλο αυτό φαντάζει ως ένα καταπληκτικό άλλοθι είτε για να απέχει από τις Εκλογές, είτε για την πλήρη αποστασιοποίησή του από τα πολιτικά πράγματα, είτε για την τοποθέτησή του στα «άκρα» του πολιτικού φάσματος. Ειδικά όταν δεν αποδέχεται τα γνωστά στερεότυπα ιδεολογικά κριτήρια Αριστερά-Δεξιά-Κέντρο. «Όλοι τα ίδια είναι» σου λέει. Έτσι τα πράγματα οδηγούνται συχνά τον τελευταίο καιρό από την αδιαφορία στην αποχή (άνω του 45%) και φτάνουν έως την αγανάκτηση και την διαμαρτυρία.

Αυτή τη φορά, δηλαδή την προσεχή Άνοιξη, θα ψηφίσουμε με το εκλογικό σύστημα της Απλής Αναλογικής μέσω του οποίου κυβερνώνται σήμερα οι 24 από τις 27 Χώρες της ΕΕ. Είναι μία ευκαιρία προσαρμογής για εμάς. Πρόκειται για ένα σπουδαίο εκλογικό δημοκρατικό σύστημα το οποίο όμως στην Ελλάδα φαίνεται πως περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Ο λόγος είναι πως η συντηρητική κυβερνητική παράταξη της ΝΔ του Μητσοτάκη, επιδιώκει πάση θυσία την «αυτοδυναμία της». Μιλάει λοιπόν από τώρα για δεύτερες, ακόμη και για τρίτες στη σειρά κάλπες. Ακόμα και εάν η Χώρα οδηγηθεί σε συνθήκες αστάθειας. Αυτή τα θέλει όλα. Καθεστώς!

Για το σκοπό αυτό εξακολουθούν οι της ΝΔ, να συντηρούν και να επενδύουν σε μια εθνο- λαϊκίστική και υπέρ-συντηρητική ατζέντα. Επειδή ακριβώς πιστεύουν ότι στις «δεύτερες» αλλά κυρίως στις «τρίτες» εκλογές θα κατορθώσουν, με την βοήθεια του Καρατζαφέρη τον οποίο θα εξαπολύσουν ανά την Χώρα, να εγκολπώσου ν όλες εκείνες τις άκρο-δεξιές συσπειρώσεις που έχουν ξεφυτρώσει προς τα δεξιά της ΝΔ, σαν μανιτάρια. Σύνθημά τους, «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;».

Η 9η Απριλίου είναι μία πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής της 1ης εκλογικής διαδικασίας. Ένα από τα βασικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Κυβερνητική παράταξη, πέρα από την πληθώρα των άκρο-δεξιών σχηματισμών (Βελόπουλος, Κασιδιάρης κλπ. κλπ.) είναι και το θέμα της χαλαρής ψήφου κατά την πρώτη Κυριακή. Της δυνατότητας δηλαδή και της ευκαιρίας που έχει ο δεξιός ψηφοφόρος να στείλει ένα μήνυμα πικρίας ή δυσαρέσκειας, το οποίο θα μπορούσε να διορθώσει την δεύτερη ή την …τρίτη Κυριακή. Χωρίς ιδιαίτερο …κόστος. Αυτό όμως σημαίνει αποχή από την πρώτη κάλπη ή στροφή προς τα συγγενή μικρά κόμματα. Έχουν και μια ελπίδα βέβαια εκεί στην ΝΔ ότι οι νέοι ψηφοφόροι στους οποίους υστερούν εκλογικά με καθοριστικά ποσοστά, θα είναι εκείνη την περίοδο για διάφορους λόγους στις Ελληνικές παραλίες.

Βεβαίως στην ημερήσια διάταξη δεν σταματούν να απεργάζονται σενάρια αποστασίας ή και προσχώρησης από το ΠΑΣΟΚ και την Ελληνική Λύση, τα οποία καθώς φαίνεται έχουν αρχίσει να εξυφαίνονται. Έως και γόνοι ιστορικών αγωνιστικών στελεχών φυλλοροούν προς την ΝΔ. Νυν υπέρ πάντων ο αγώνας. Της κουτάλας, της εξουσίας και βεβαίως της αποφυγής να ανακαλυφθούν μετά, οι σκελετοί πίσω στα ντουλάπια.

Από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο Πρόεδρός της Αλέξης Τσίπρας έχει τείνει εδώ και πολύ καιρό ένα χέρι μετεκλογικής συνεργασίας στην προοδευτική αντιπολίτευση, ακόμη και εάν έχει συγκεντρώσει από την πλευρά του την σχετική αυτοδυναμία. Είναι φανερό πως αυτή τη φορά επιδιώκει να κυβερνήσει σε προγραμματική συμφωνία με όμορες και συγγενείς πολιτικές δυνάμεις. Και επειδή δεν φαίνεται κανένα παράθυρο προθυμίας ούτε από την πλευρά του ΚΚΕ ούτε και από αυτήν του ΜΕΡΑ-25, η πρόσκλησή του φαίνεται να στρέφεται αποκλειστικά προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο οποίο ασκείται σχετικά επίμονη η πίεσή του. Κυρίως ως προς το να αποποιηθεί αυτό, οιαδήποτε μελλοντική σύμπραξή ξανά με την ΝΔ, την οποία και πρέπει να αποκηρύξει σε ένα μονό-μέτωπο αγώνα απέναντί της, προκειμένου να φύγει η Δεξιά. Και όχι να συμβαίνει …το αντίστροφο.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δεν δείχνει να αντιτείνει στο απλωμένο χέρι της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, το δικό του. Αντίθετα, ως πολύφερνη νύφη, δείχνει να έχει τάξει το δαχτυλίδι του προς την απέναντι πλευρά των «ωτακουστών» του, επειδή οι δημοσκοπήσεις τους φέρουν να …προηγούνται. Μιλάει για συγκυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή φτάνει αυτή να είναι … «προοδευτικής κατεύθυνσης»!!. Οι κινήσεις του θυμίζουν εκκρεμές με δεξιά σίγουρα απόκλιση και έκδηλο θυμό προς τα αριστερά του. Ευρωπαίος βλέπεις.

Είναι αλήθεια ότι έχει να αντιμετωπίσει δύο πολύ σοβαρούς υπαρξιακούς κινδύνους για το κόμμα του. Πρώτον την παρελκυστική λογική του, «γιατί κάποιος να μην ψηφίσει κατευθείαν τον Τσίπρα;» εάν λοξο-κυττάξει προς τα αριστερά του και τείνει προς τα εκεί το χέρι του. Και δεύτερο, την προοπτική να ρευστοποιηθεί πλήρως το κόμμα του την δεύτερη Κυριακή, από τις διαρροές των ψηφοφόρων του, ίσως και των στελεχών του, εκατέρωθεν, δεξιά και αριστερά. Κρίσιμο ζήτημα εδώ, για την συνοχή δηλαδή του κόμματος, είναι σίγουρα το πώς θα διαμορφωθούν τελικά οι εσωτερικές μετεκλογικές ισορροπίες στο εσωτερικό του, σε επίπεδο προσώπων.

Ο Θεός να τους φωτίσει. Διότι είναι απολύτως παραδεκτό ότι οι κυβερνήσεις προοδευτικής συνεργασίας και αλληλοσυμπλήρωσης μεταξύ τους, δίνουν λύσεις εξαιρετικά ώριμες και είναι αποδεκτές από τον κόσμο. Η Απλή Αναλογική της πρώτης Κυριακής είναι ικανή να εξασφαλίσει μία τέτοια στρατηγική δια-Κυβέρνησης, παρά τα αντιθέτως και σκοπίμως διαλαλούμενα. Και να πάρει επιτέλους ο Λαός το θέμα αυτό στα χέρια του. Από την πρώτη Κυριακή. Πριν εισέλθουμε σε νέες περιπέτειες.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr