Γράφει ο Ανδρέας Δημητρακάκης

Τελικά, πως θα έρθει η ανάπτυξη στην Ελλάδα, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και στη Λακωνία; Θα έρθει με τον παραδοσιακό και στρεβλό τρόπο, δηλαδή με την ίδρυση και λειτουργία στρατοπέδων και σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ;
Θεωρείται, ότι η πρακτική αυτή που εφαρμόστηκε κατά κόρο μετά την μεταπολίτευση, συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη, επειδή θα δουλέψουν οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα και θα ενοικιάζονται οι γκαρσονιέρες. Βέβαια οι πάντες γνωρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση της απασχόλησης επιτυγχάνεται με την αύξηση της παραγωγής στον πρωτογενή και τριτογενή τομέα. Με απλά λόγια παράγεις νέο προϊόν, ποιοτικό και ανταγωνιστικό. Έτσι δημιουργείς θέσεις εργασίας για πολλά άτομα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Σε πολλούς προκάλεσε εντύπωση που η κυβέρνηση στα πλαίσια της περιστολής των αντιαναπτυξιακών δαπανών επέδειξε ατολμία. Παράδειγμα, δεν έκλεισε κανένα στρατόπεδο στην Πελοπόννησο, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί φοβήθηκε το πολιτικό κόστος. Τα στρατόπεδα πρέπει να είναι στην παραμεθόριο, εκεί που υπάρχει κίνδυνος και όχι στο εσωτερικό της χώρας γιατί…. συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Αυτό επιτάσσει η λογική, αλλά η λογική στην Ελλάδα δεν έχει πέραση, γιατί έχει επικρατήσει ο παλαιοκομματισμός και οι πελατειακές σχέσεις. Είναι εκτός ορίου λογικής να μετακινούνται νέα παιδιά από τη Μακεδονία, τη Θράκη και την Ήπειρο για να έρθουν να εκπαιδευτούν στο Ναύπλιο, στη Σπάρτη και στην Καλαμάτα, με τεράστιο κόστος για τις οικογένειές τους

Για την παραμονή των στρατοπέδων στην Πελοπόννησο ακούσαμε απίστευτα επιχειρήματα από τοπικούς παράγοντες και από μέσα επικοινωνίας, όπως τα στρατόπεδα συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή, γιατί οι αξιωματικοί μένουν στις πόλεις και έτσι δημιουργούνται κοινωνικές σχέσεις, ακούσαμε για την ιστορικότητα των στρατοπέδων και ότι αποτελούν κομμάτι της τοπικής ιστορίας. Μάθαμε ότι το στρατόπεδο στην Καλαμάτα που είχε κλείσει θα επαναλειτουργήσει γιατί το κατασκεύασε με χρήματα του ελληνικού λαού ένας τοπικός βουλευτής όταν ήταν κάποτε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας. Γνωρίζουμε, όμως ότι η λειτουργία αυτών των στρατοπέδων απαιτεί χρήματα που τα πληρώνει ο έλληνας πολίτης, γνωρίζουμε ότι η λειτουργά σχολών που δεν προσφέρουν γνώσεις και επαγγελματική αποκατάσταση στους αποφοίτους απαιτούν χρήματα που τα πληρώνει και πάλι ο ευσυνείδητος έλληνας φορολογούμενος.

Αναμφίβολα το πολιτικό σύστημα και ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών έχει κάποιες εμμονές που πρέπει να τις αλλάξουμε για να πάμε μπροστά, να ξεφύγουμε από τη φαυλότητα και τον λαϊκισμό. Να δημιουργήσουμε νέες παραγωγικές δομές που θα αυξήσουν το ακαθάριστο εθνικό προϊόν, με προϊόντα ποιοτικά και ανταγωνιστικά.

Καλά είναι τα σουβλατζίδικα και οι καφετέριες αλλά μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα, όταν διευρύνουμε την παραγωγική βάση της οικονομίας μας.