Γράφει ο Πάνος Κριάς

Δοθείσης της ευκαιρίας καθώς τελείωσε το Καλοκαίρι, επιθυμώ να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου σχετικά με την επικοινωνία:

Σας δόθηκε η ευκαιρία φέτος να κάνουμε τόσα πολλά και ωραία πράγματα μαζί, όμως εσείς με περισσή αστοχία και απαράδεκτη αδιαφορία αμελήσατε.

Γιατί; Κύριος οίδε!

Χάσαμε χωρίς λόγο τόσες ωραίες ευκαιρίες ποίησης και στοχασμού και εξηγούμαι:

Στην φιλία δεν είναι υποχρεωτικό να βρίσκονται δυο φίλοι κάθε μέρα μαζί έτσι όπως κάναμε παλιά με τους κολλητούς μας όταν είμαστε φοιτητές, ΑΛΛΑ ούτε και να τηλεφωνείς στον φίλο σου στην χάση και στην φέξη, όταν σου κατέβει η όρεξη δηλαδή κι αν τον πετύχεις στο σπίτι, ούτε να τον καλείς για καφέ μόνο όταν είσαι κοντά του.

Η φιλία είναι κι αυτή μια τέχνη και θέλει φροντίδα. Όχι κατ’ ανάγκην υποχρέωση αλλά καλή διάθεση.

Δόθηκε η ευκαιρία στον ποιητή - μουσικό Γ. Τ. φέτος να πάμε σε τόσες μίνι εκδρομές και τις απέρριψε όλες! Θα πηγαίναμε στο Ηρώδειο στην Επίδαυρο στο Κάστρο της Καλαμάτας. Και όμως….

Επίσης ο φίλος ζωγράφος – ποιητής Γ. Π. απέρριψε σχεδόν όλες τις προτάσεις μου. Δεν πήγαμε ούτε στον Ταύγετο, αλλά ούτε και στον Άνω Αγερανό που θα εμπνεόταν τα μάλα!

Φαίνεται ότι ο μικροαστισμός και η απεχθής αναβλητικότητα καλά κρατούν. Λέει ένα ρητό: εφευρίσκουμε χίλιες δυο δικαιολογίες οι οποίες τρέφουν την στασιμότητα. Αυτό το γνωρίζουμε κι από άλλες περιπτώσεις!

Παιδιά, εάν μου λέγατε ότι δεν σας αρκεί η ταπεινότητά μου θα το καταλάβαινα. Όμως εσείς δεν έχετε αντιληφθεί ακόμη ότι η ζωή περνά πολύ γρήγορα και ότι αυτό που μετράει είναι το αυθόρμητο το τυχαίο και ότι η ποίηση θέλει και το βλέμμα του άλλου για να εμπεδωθεί και να ανθίσει.

Επίσης η φιλαργυρία και η συντήρηση είναι κακοί - κάκιστοι σύμβουλοι, διότι από τα 50 και άνω έχει ήδη (ξίδι) αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Οδηγούμεθα δεόντως εις το τέλος του ταξιδιού της ζωής και θα πρέπει η κάθε στιγμή μας εφεξής να είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη.

Με φιλικούς χαιρετισμούς Π. Κ.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr