Πικρές αλήθειες για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Γράφει ο Γιάννης Μητράκος

Κάθε φορά που προκύπτει μια κρίση στο χώρο της Αριστεράς διαπιστώνω χωρίς έκπληξη πόσο απέχουν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις ορισμένων και δη αμφισβητιών από την πραγματικότητα.

Αυτό παρουσιάστηκε κατά κόρον τον τελευταίο μήνα μετά την παραίτηση Τσίπρα και την εκλογή νέου προέδρου. Στελέχη που κομπορρημονούσαν για την αριστεροσύνη τους, τη δημοκρατικότητά τους και την προσήλωσή τους στη συλλογικότητα, μέσα σε λίγες μέρες απέδειξαν ότι:

• Περιφρονούν και απαξιώνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κόμματος, που ανέδειξαν πρόεδρο το Στέφανο Κασσελάκη με σημαντική διαφορά από τους λοιπούς υποψηφίους και μάλιστα την κ. Αχτσιόγλου τη 2η Κυριακή με συνασπισμένους γύρω της όλους τους άλλους.
• Αμφισβήτησαν ευθέως μια αμεσοδημοκρατική εκλογική διαδικασία την οποία είχαν αποδεχθεί και υπερψηφίσει προφανώς γιατί δεν υπολόγιζαν ότι θα εμφανιστεί κάποιος αουτσάιντερ όπως κι έγινε.
• Αμέσως μετά την ανακοίνωση της νίκης Κασσελάκη και τη συντριπτική ήττα τους άρχισαν μικροκομματικές ¨κατινιές» που δεν αρμόζουν σε προοδευτικούς δημοκράτες. Βγήκαν στα κανάλια κι άρχισαν την άκρως προσβλητική επίθεση κατά του νέου προέδρου με απαράδεκτες ύβρεις και μειωτικούς χαρακτηρισμούς (πρόεδρος καρικατούρα, εγκάθετος των αμερικάνων, όργανο σκοτεινών κύκλων για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πολιτικά άσχετος κλπ).
• Μια πολιτική κριτική εντός των κομματικών οργάνων θα μπορούσε να τη δεχθεί οποιοσδήποτε πρόεδρος, παρόλο που στην περίπτωση Κασσελάκη ήταν τελείως πρώιμη και αδικαιολόγητη με όλα τα στοιχεία της εμπαθούς κακίας, προερχομένης πιθανόν από το οδυνηρό συναίσθημα της εσωκομματικής ήττας τους από έναν «άγνωστο» που τους πήρε το κόμμα από τα χέρια.
• Οι αμφισβητίες έκαναν λάθος εκτίμηση για τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών, αφού κατ’ ουσία δεν ήταν τόσο μια προσωπική νίκη του Κασσελάκη όσο μια συλλογική τους αποδοκιμασία από τα αθρόα μέλη του κόμματος που θέλησαν υπερψηφίζοντας τον Κασσελάκη να αποδοκιμάσουν τις κομματικές αγκυλώσεις, την άρνηση της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τη διαρκή υπονόμευση του Αλέξη Τσίπρα που ήταν και είναι τεράστιο κεφάλαιο για τον προοδευτικό χώρο.
• Η κοντόφθαλμη πόρωσή τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αν και είχαν αποφασίσει να φύγουν και να ιδρύσουν δικό τους κόμμα, επέμεναν να παραμένουν δημιουργώντας ένταση και όξυνση σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και προς μεγάλη χαρά της κυβέρνησης.
• Είναι κοινά παραδεκτό πως χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα και την οραματική του ιδέα για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και τη διαμόρφωση μιας κυβερνώσας Αριστεράς πολλούς απ’ αυτούς δεν θα τους ήξερε «ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους». Κι αυτό θα αποδειχθεί τους επόμενους μήνες όταν θα βάλουν το δικό τους κομματικό σκάφος στην ταραγμένη πολιτική θάλασσα των καιρών μας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει άλλη λύση, αν θέλει να συνδέσει το όνομά του με την εκλογική ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρά «να φύγει προς τα εμπρός» σχηματίζοντας μια ενωτική συλλογική επιτελική ομάδα, να φέρει στην επικαιρότητα νέους ανθρώπους ικανούς επιστήμονες όπως Μανιάτισσα καθηγήτρια ρομποτικής Διάνα Βουτυράκου που ο Πρόεδρος Κασσελάκης της ανέθεσε τη συγκρότηση επιστημονικών ομάδων εργασίας για την επεξεργασία εμπεριστατωμένων θέσεων και προτάσεων για τα προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο μας και να συγκροτήσει, το συντομότερο δυνατό, ένα επικαιροποιημένο και σύγχρονο κυβερνητικό πρόγραμμα που θα απευθύνεται στους πολλούς και όχι στους λίγους με άξονες την προοδευτική κατεύθυνση, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό, τη Δημόσια Παιδεία και την Υγεία και το φιλοπεριβαλλοντικό χαρακτήρα.

Με τους απελθόντες να πάψει κάθε αντιπαράθεση και τριβή και οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να ανοίξουν για τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες, που επιθυμούν μια γνήσια αλλαγή απ’ όπου κι αν προέρχονται. Αυτοί δε που έμειναν (ομάδα Αχτσιόγλου, ομάδα Τεμπονέρα) να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν θα ανεχθεί άλλη προκλητική εσωστρέφεια κι αν επιμείνουν στο παλιό μοτίβο να έρχονται σε διαρκή αντίθεση με τον Πρόεδρο και την πλειονότητα των μελών και φίλων του κόμματος, για να κάνουν διακριτή την παρουσία τους, υποσκάπτοντας το ίδιο τους το κόμμα, αντί να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να αποχωρήσουν κι αυτοί και μάλιστα το συντομότερο δυνατό για να πάψει το καθεστώς «κάθε καμπάνα και παπάς κάθε παπάς και διάκος». Νισάφι πια! Αρκετό κακό έκαναν!

Υ.Γ.: Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στην παραζάλη τους οι αντιφρονούντες δε σεβάστηκαν ούτε τον Αλέξη Τσίπρα και την προσφορά του, φτάνοντας στο σημείο να υπονοήσουν εμμέσως ότι είναι ραδιούργος και μηχανορράφος (καταγγελία Σκουρλέτη για τρολ) κι ακόμα πως κακοδιοίκησε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κι άφησε άδεια ταμεία, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι το μόνο κόμμα χωρίς τραπεζικά χρέη, αποπλήρωσε το κτίριο της Κουμουνδούρου 4 χρόνια νωρίτερα, φρόντισε για τις οικονομικές απολαβές των κομματικά εργαζομένων κι ένα χρέος 1,5 εκατ. από εκλογικές δαπάνες οφείλεται στην συνολική καθυστέρηση των κρατικών επιχορηγήσεων στα κόμματα (Στοιχεία που παρέθεσε στο κανάλι ΚΟΝΤΡΑ ο διευθυντής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Γεωργόπουλος).