ΕΛΛΑΔΑ. Είναι παράξενο, αλλά σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο πρώτος πραγματικός άθλος του μυθικού ήρωα Ηρακλή, είναι ότι έπνιξε τα δύο φίδια στην κούνια. Προφανώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ένα δέος απέναντι στα ερπετά όπως και εμείς σήμερα.

Υπάρχουν άτομα, περίπου 1% που δεν διαθέτουν αυτό το γονίδιο της ερπετοφοβίας και αυτό εκδηλώνεται από τη μικρή ηλικία. Ορισμένοι από αυτούς ασχολούνται στην ενήλικη ζωή επαγγελματικά με τα φίδια. Σε όλη τη γη υπάρχουν χιλιάδες φίδια εκ των οποίων όμως λίγα είναι τα ιοβόλα (δηλητηριώδη). Τα σπουδαιότερα εξ αυτών είναι η Έχιδνα (Ευρώπη), το κοράλι (Αριζόνα ΗΠΑ, Μεξικό), ο κροταλίας (Αμερική) και η κόμπρα (Ασία).

Ορισμένα μεγάλα ερπετά είναι συσφιγκτήρες, με σκοπό να συνθλίβουν το θύμα τους γιά να το καταβροχθίσουν. Τέτοια είναι ο Βόας, ο Πύθων και η Ανακόντα. Πέραν της Έχιδνας, όλα τα ερπετά που προαναφέρθηκαν δεν υπάρχουν στην Ελληνική πανίδα. Διεθνώς, τα πλέον επικίνδυνα ερπετά είναι η βασιλική Κόμπρα πού προκαλεί νευροπαράλυση, το κοράλι και ο κροταλίας.

Ποια είναι τα φίδια της Ελλάδας, που μπορεί να βρίσκονται δίπλα σου

Στην Ελλάδα το βασικό πρόβλημα ερπετών είναι οι έχιδνες (οχιές). Στα Νοσοκομεία χρησιμοποιείται ενίοτε ένας ήπιος αντιεχιδνικός ορός, (Serum Antivipera) Ιταλικής παραγωγής, ως αντίδοτο, αλλά σταδιακά τείνει να καταργηθεί λόγω παρενεργειών. Η σημερινή αντιμετώπιση των τσιμπημάτων φιδιών αναγράφεται κατωτέρω.

Τα φίδια χωρίς δηλητήριο λέγονται «άγλυφα». Τα φίδια με δηλητήριο στα μπροστινά δόντια λέγονται «προτερόγλυφα» (είναι πολύ επικίνδυνα) και τα φίδια με δηλητήριο στα πίσω δόντια λέγονται «οπισθόγλυφα» (είναι λιγότερο επικίνδυνα). Τα φίδια το χειμώνα πέφτουν σε χειμερία νάρκη και ξυπνούν την άνοιξη.

Θεωρητικά όλα τα ανωτέρω φίδια μπορεί να δαγκώσουν. Ειδικότερα, τα ακίνδυνα «άγλυφα» ερπετά (χωρίς δηλητήριο) αφήνουν αποτύπωμα της σιαγόνας πάνω στο δέρμα. Στα «οπισθόφλυφα» μετά το δάγκωμα μένουν στο δέρμα εκδορές. Τέλος το δάγκωμα των «προτερόγλυφων» πού είναι τα πλέον επικίνδυνα αφήνει στο δέρμα δύο τρυπίτσες από τα δύο μπροστινά δόντια. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο για το γιατρό ώστε να γνωρίζει από πού προήλθε το τσίμπημα και τι πρέπει να κάνει. Κατά κανόνα δύο τρυπίτσες σημαίνουν τσίμπημα έχιδνας.

Τα βασικότερα είδη φιδιών στην Ελλάδα με τα ονόματά τους είναι τα εξής:

  1. Κοινή οχιά (Vipera ammodytes, έχιδνα η αμμοδύτης): Ζει στην ηπειρωτική χώρα, στις Κυκλάδες και τα Ιόνια Νησιά. Τρέφεται με ποντίκια, σαύρες και έντομα. Το αρσενικό, είναι χρώματος γκρι, ενώ το θηλυκό είναι χρώματος κεραμιδί. Είναι πολύ επικίνδυνο και δηλητηριώδες φίδι. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ένα μικρό κέρας στο εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής του. Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
  2. Οθωμανική Οχιά (Vipera xanthina, Έχιδνα η ανοιχτόχρωμος): Δεν φέρει το χαρακτηριστικό κέρας της κοινής οχιάς. Ζει στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά και με πουλιά. Είναι πολύ επικίνδυνη. Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
  3. Οχιά της Μήλου (Vipera lebetina): Είναι ενδημικό είδος. Ζει στη Μήλο, Κίμωλο, Σίφνο και Πολύαιγο. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, σαύρες και έντομα. Φτάνει μήκος τα 120cm. Μια ποικιλία της έχει κόκκινο χρώμα (σπάνιο είδος). Προστατεύεται με το Προεδρικό Διάταγμα 67/1981 και ήδη το έτος 2005, Ευρωπαϊκή κοινοτική οδηγία απείλησε με πρόστιμο την Ελλάδα γιατί δεν έλαβε καμιά μέριμνα για τη διάσωση αυτής της οχιάς της Μήλου. Στη διάρκεια της δικτατορίας είχε επικηρυχθεί με 10 δρχ το κεφάλι, ενώ σήμερα παρουσιάζει συλλεκτικό ενδιαφέρον για ερπετάρια. Είναι δηλητηριώδες φίδι.
  4. Οχιά της Ροδόπης ή Αστρίτης (Vipera berus): Zει στην οροσειρά της Ροδόπης. Το μέγεθός της είναι περί τα 75cm μέγιστο. Τρέφεται με μικρά πουλιά, σαύρες, βατράχια, και μικρά θηλαστικά. Είναι δηλητηριώδες φίδι.
  5. Μικρή Οχιά (Νανόχεντρα) (Vipera ursinii): Απαντάται στην οροσειρά της Πίνδου. Τρέφεται με μικρές σαύρες, θηλαστικά και μικρά έντομα. Μέγιστο μήκος είναι τα 50cm. Eχει δηλητήριο στα δύο μπροστινά δόντια. Προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως απειλούμενο είδος.
  6. Μαυρόφιδο ή Σαπίτης (Malpolon isnignitus): Είναι από τα μεγαλύτερα φίδια της Ελλάδας. Μέγιστο μήκος 200cm. Zεί σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Τρέφεται με πουλιά, μικρά θηλαστικά και σαύρες. Έχει δηλητήριο πού εκκρίνεται από τα πίσω δόντια της άνω γνάθου (οπισθόγλυφο). Δεν είναι πολύ επικίνδυνο. Συμπτώματα: Πρήξιμο και ελαφρύς πυρετός.
  7. Σαΐτα (Coluber najadum): Ζει στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά. Μέγιστο μήκος 100cm. Είναι λεπτό φίδι και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι μαύρες κηλίδες στα πλάγια του λαιμού, και επίσης όταν ενοχληθεί συσπειρώνεται και εκτινάσσεται σαν ελατήριο για να ξεφύγει. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά και σαύρες. Δεν έχει δηλητήριο.
  8. Coluber gemonensis: Zεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά όπως και στην Κρήτη. Μέγιστο μήκος 100cm. Τρέφεται με ποντίκια, αρουραίους, πουλιά, σαύρες και βατράχια. Είναι ακίνδυνη. Δεν έχει δηλητήριο.
  9. Δενδρογαλιά (Coluber nummifer και πλέον Hemorrhois nummifer): Aπαντάται κυρίως στα Δωδεκάνησα. Τρέφεται με σαύρες και πουλιά. Φτάνει τα 100cm μήκος. Είναι ακίνδυνο, δεν έχει δηλητήριο.
  10. Coluber caspius: Zεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά. Μέγιστο μήκος 100cm. Τρέφεται με ποντίκια, αρουραίους, πουλιά, σαύρες και βατράχια. Είναι ακίνδυνη. Δεν έχει δηλητήριο.
  11. Σπιτόφιδο (Elaphe situla): Ζει σε όλη την Ελλάδα. Απαντάται συχνά μέσα σε κήπους. Το μέγιστο μήκος του είναι 110cm. Τρέφεται με μικρά ποντίκια και σαύρες. Είναι ακίνδυνο. Δεν έχει δηλητήριο.
  12. Φίδι του Ασκληπιού (Elaphe longissima): Απαντάται στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα Ιόνια νησιά. Μέγιστο μήκος 100cm. Διατροφή ίδια με του σπιτόφιδου. Είναι ακίνδυνο. Δεν έχει δηλητήριο.
  13. Λαφιάτης (Elaphe quatuorlineata): Είναι μεγάλο φίδι, ακίνδυνο. Μέγιστο μήκος 200cm. Ζει στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Τρέφεται με πουλιά, θηλαστικά και σαύρες. Είναι καλός αναρριχητής. Τρώει και αυγά πουλιών από τις φωλιές. Δεν έχει δηλητήριο.
  14. Τυφλίνος (Typhlus vermicularis): Ζει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, νησιωτική και ηπειρωτική. Μέγιστο μήκος 30cm. Τρέφεται μόνο με έντομα. Είναι ακίνδυνο. Δεν έχει δηλητήριο.
  15. Μικρός Βόας (Eryx jaculus): Απαντάται στη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα. Μέγιστο μήκος 80cm. Τρέφεται με έντομα και μικρές σαύρες. Δεν έχει δηλητήριο. Είναι ακίνδυνο.
  16. Ασινόφιδο (Coronella austriaca): Ζει στην ηπειρωτική χώρα και συνήθως σε μεγάλα υψόμετρα. Μέγιστο μήκος 100cm. Tρέφεται με μικρά θηλαστικά και δεν είναι δηλητηριώδες.
  17. Αγιόφιδο (Telescopus fallax): Ζει στις Κυκλάδες αλλά και σε άλλα νησιά του Αιγαίου και στην ηπειρωτική χώρα. Μέγιστο μήκος 70cm. Τρέφεται με σαύρες, θηλαστικά και έντομα. Είναι οπισθόγλυφο. Το δηλητήριό του όμως δεν προκαλεί τίποτα σε έναν μέσο ενήλικα.
  18. Θαμνόφιδο (Eirenis modestus): Είναι ανατολικό είδος ερπετού. Απαντάται στα Ανατολικά νησιά του Αιγαίου και στα παράλια της Τουρκίας. Μέγιστο μήκος 50cm. Tρέφεται με σαρανταποδαρούσες, σκορπιούς, αρουραίους και μικρές σαύρες. Είναι ακίνδυνο. Δεν έχει δηλητήριο.

19. Νερόφιδα (Natrix-natrix, Natrix tessellata): Είναι λεπτά φίδια με μέγιστο μήκος τα 100-150cm, συνήθως είναι 50cm. Zουν σε όλα τα γλυκά νερά. Τρέφονται με γυρίνους, βατράχια,


Είναι δικαιολογημένος ο φόβος απέναντι στα φίδια στην Ελλάδα;

Ο φόβος απέναντι στα φίδια στην Ελλάδα, είναι μάλλον αδικαιολόγητος. Τα φίδια στην Ελλάδα, ΔΕΝ είναι όλα δηλητηριώδη, παρά μόνον ορισμένα εχιδνοειδή. Πιό πολύ κινδυνεύει κανείς από κεραυνό και από τροχαίο ατύχημα, παρά από φίδια. Αντιθέτως η ύπαρξη των ερπετών είναι μια οικολογική αναγκαιότητα, χρήσιμη γιά την οικολογική ισορροπία, δεδομένου ότι τα ερπετά τρώνε τα επιβλαβή τρωκτικά και έντομα.

Υπολογίζεται ότι ετησίως υπάρχουν στην Ελλάδα 300-500 περίπου περιπτώσεις τσιμπημάτων φιδιών. Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν σε μεγάλο ποσοστό γεωργικό περιβάλλον εργασιών. Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις δεν καταγράφονται στατιστικά. Είναι ζήτημα εάν μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι θανατηφόρα.

Τα φίδια, το χειμώνα βρίσκονται σε χειμερία νάρκη και εμφανίζονται την πάλι την άνοιξη και το καλοκαίρι. Πιό συχνά θα βρούμε φίδια σε πεδινές περιοχές, ιδίως όπου υπάρχουν νερά (λίμνες, ποτάμια, στάσιμα ύδατα) παρά στο ορεινό περιβάλλον.

Τα φίδια στην Ελλάδα, ΔΕΝ επιτίθενται ποτέ αναίτια σε άνθρωπο. Δεν τσιμπούν ποτέ άνθρωπο, παρά μόνο όταν τα χέρια του ή τα πόδια του έρθουν σε επαφή μαζί τους, όταν αυτά βρίσκονται κάτω από πέτρες, μέσα σε χόρτα, κλπ.

Οδηγίες για την πρόληψη δήγματος φιδιών

Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι κυνηγοί και γενικά οι άνθρωποι της υπαίθρου γνωρίζουν καλά ότι την άνοιξη και τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού, τα φίδια δεν παραμερίζουν εύκολα στο πέρασμα του ανθρώπου και ότι «χτυπάνε» πιο συχνά.

Είναι δε πιο δραστήρια και πιο επικίνδυνα τις απογευματινές και νυχτερινές ώρες. Οι ειδικοί όμως, διαψεύδουν όλα τα παραπάνω και επιμένουν πως τα φίδια επιτίθενται μόνον όταν ενοχληθούν.

Ένας προληπτικός τρόπος αποφυγής των φιδιών είναι το «βαρύ» βάδισμα και η πρόκληση δονήσεων στο έδαφος, ώστε να γίνεται αισθητή η παρουσία μας.

Οι μπότες, οι χονδρές κάλτσες και τα χονδρά επίσης παντελόνια, είναι απαραίτητα στα άτομα, τα οποία βαδίζουν σε μέρη που αποτελούν εστίες φιδιών.

Πριν καταλήξουμε σε κατάλυμα και σε χώρο ανάπαυσης, ελέγχουμε πολύ προσεκτικά την περιοχή.