Γράφει ο Ηλίας Μπόνος.

Η δημόσια διοίκηση βασίζεται σε μια σειρά από αρχές οι οποίες διέπουν και νομιμοποιούν την δράσης της. Ειδικότερα οι αρχές αυτές είναι οι ακόλουθες:

• Η αρχή της νομιμότητας, η οποία απορρέει από την αρχή του κράτους δικαίου και συνεπάγεται ότι η διοίκηση λειτουργεί στο πλαίσιο των νόμων.
• Η αρχή της υπεροχής και της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος.
• Η αρχή της δράσης της διοικήσεως, η οποία υλοποιείται ως νόμιμη και ως θεμιτή δράση, δηλαδή υπό προϋποθέσεις και όταν εμφανίζεται ως αναγκαία για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
• Η αρχή της συνέχειας της λειτουργίας των υπηρεσιών της διοίκησης.
• Η αρχή της ακροάσεως των διοικουμένων (άρθρο 20 § 2 Σ).
• Η αρχή της χρηστής διοικήσεως, η οποία πρέπει να σέβεται την προστασία των δικαιωμάτων του διοικουμένου και να λειτουργεί με επιείκεια.
• Η αρχή της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου.
• Η αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή της επιλογής μέσων ανάλογων προς τον επιδιωκόμενο από τα όργανα της δημόσιας διοίκησης σκοπό.
• Η αρχή της αμεροληψίας των οργάνων της δημόσιας διοίκησης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
• Η αρχή της ισότητας, και ειδικότερα της αναλογικής ισότητας.
• Η αρχή της αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων.
• Η αρχή του ελέγχου της δημόσιας διοίκησης, η οποία υλοποιείται μέσα από την άσκηση του δικαιώματος αναφοράς στις διοικητικές αρχές και από το δικαίωμα προσφυγής στην δικαιοσύνη κατά πράξεων των οργάνων της δημόσιας διοίκησης.

Θεωρούμε απαραίτητο να υπενθυμίσουμε στους ασκούντες Δημόσια Διοίκηση αυτές τις Αρχές. Σε μια περίοδο όπου ανατρέπονται κατακτήσεις και καταστάσεις αιώνων η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσει ως πυλώνας διαφάνειας, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης.

Δυστυχώς το πρόσφατο παρελθόν στην Περιφερειακή Διοίκηση της Πελοποννήσου αποδεικνύει ότι οι αρχές της χρηστής διοίκησης εκεί έχουν καταποντιστεί σε ένα σύστημα όπου τα πρόσωπα είναι ισχυρότερα των θεσμών.

Οι Δήμοι της χώρας θεωρούνται Οργανισμοί που πρωταγωνιστούν στη διαφθορά με χαρακτηριστικό το παράδειγμα των ανεξέλεγκτων απ’ ευθείας αναθέσεων έργων νομικά κατοχυρωμένων αλλά ουσιαστικά άδικων και προκλητικών.

Ο «Καλλικράτης» ελπίζαμε ότι στα δεινά που επέφερε θα αντιτάξει κάποιες αρχές απαραβίαστες και αδιαπραγμάτευτες που έχουν να κάνουν με την ισότητα στη μεταχείριση των πολιτών, στη δίκαιη κατανομή πόρων και στην διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής είτε άμεσα, με παρεμβάσεις είτε έμμεσα με την γενικότερη πολιτική πράξη των κρατούντων.

Μέχρι σήμερα δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να είμαστε αισιόδοξοι για την άσκηση χρηστής διοίκησης. Όταν οι ασκούντες Δημόσια Διοίκηση δεν ενδιαφέρονται για την παθογένεια που γεννά η κακή διοίκησή το επόμενο βήμα είναι η σήψη, η εσωστρέφεια και η απομόνωση τους. Επέρχεται τότε η ονοματολογία, η σκανδαλολογία και ο διασυρμός των προσώπων που δεν ασκούν χρηστή διοίκηση.

Μπορεί σε επίπεδο εθνικό, συστήματα και συμμαχίες των πολιτικών να έχουν απαλλάξει πρόσωπα από τις κραυγαλέες ευθύνες τους. Στις μικρές όμως κοινωνίες η καταδίκη όσων προσβάλουν και βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον και το δίκαιο του πολίτη είναι αναπόφευκτη και καταλυτική.

Εκτιμούμε ότι στη Λακωνία βρισκόμαστε στο στάδιο λίγο πριν την ονοματολογία…