ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ. O χειμώνας έρχεται. Η περιφέρεια της Πελοποννήσου θα ξαναπάρει την γνώριμη μορφή της. Χωριά έρημα, με λίγες φωνές, καμινάδες που καίνε και παράθυρα κλειστά. Πόλεις με διαμερίσματα ερμητικά βουβά. Μια γενιά ηλικιωμένων (κάποτε τους αποκαλούσαν περήφανα γηρατειά) που κλείνεται μέσα στην ανασφάλεια και τον φόβο.
Δεν φθάνουν τα ψίχουλα της σύνταξης για μια αξιοπρεπή ζωή. Η έννοια για τα παιδιά είναι η μόνη που δεν γερνάει. Συνάμα οι παραβάτες και οι εγκληματίες δεν διστάζουν να εισβάλουν στα σπίτια τους.
Μέχρι να έρθει η Άνοιξη, που ο κόσμος κυκλοφορεί, που η ψυχολογία φτιάχνει, οι γέροντες και οι γερόντισσες των χωριών και των πόλεων θα ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους. Με καθημερινή προσευχή για τα παιδιά τους αλλά και για δική τους υγεία, γιατί ούτε και σε αυτό νιώθουν ασφαλείς. Μια αρρώστια και αυτό ήταν… Χάθηκαν σαν να μην πέρασαν ποτέ…
Μια κοινωνία, αν θέλει να λέγεται στοιχειωδώς πολιτισμένη, δίκαιη και έντιμη, πρέπει να δίνει το παράδειγμα στους νέους από τον βίο των γερόντων της.
Δυστυχώς ο βίος αυτών των αγωνιστών της ζωής δεν είναι ούτε ευτυχής ούτε πάντα αξιοπρεπής.
Όποιος νιώθει ότι μπορεί, ότι γνωρίζει ας επιχειρήσει, ας τολμήσει και ας δείξει το δρόμο για να γίνει η ζωή των δικών μας ανθρώπων καλύτερη.
Καλό χειμώνα!