Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Η παγκόσμια λαίλαπα του Κορονοϊού συνεχίζεται απτόητη , οι απορίες πληθαίνουν αντί να λιγοστεύουν και οι παθογένειες της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου ανεβαίνουν στον αφρό :

- Η κοινωνία βρίσκεται, εκ των πραγμάτων, μπροστά στο δίλημμα :

«Θέλεις να πεθάνεις από κορονοϊό ή από ανεργία , φτώχεια και κατάθλιψη»;

Το δίλημμα αυτό έχει μία μόνο απάντηση :

«Δεν θέλω να πεθάνω ΟΥΤΕ από κορονοϊό ΟΥΤΕ από ανεργία, φτώχεια και κατάθλιψη . Θέλω να ζήσω.»

- Υπάρχει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας (μεγάλο , μεσαίο ή μικρό δεν έχει σημασία) που έχει αναγάγει τη «σκυλάδικη» διασκέδαση, τα πάρτι (πριβέ και δημόσια) , την καφετέρια , την πλατεία , τις διακοπές , τα ταξίδια , κλπ , κλπ , ως κορυφαία θύματα του κορονοϊού, αντί εκείνων της ανεργίας, της φτώχειας, της έλλειψης κοινωνικής πρόνοιας, της κατάργησης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας και της παιδείας , των περιορισμών της ελευθερίας , του «θανάτου» του Πολιτισμού κλπ , κλπ .

O tempora , o mores !

- Η «μαμά Ελλάς», που τόσο όψιμη αγωνία επιδεικνύει μήπως και δεν αντέξει το σύστημα υγείας , ΤΙ έκανε επί τόσες 10ετίες για να οικοδομήσει ένα «Δημόσιο Σύστημα Υγείας» που να αντέχει στις «πιέσεις» και να υπηρετεί με απόλυτη επάρκεια τη δημόσια υγεία;

- Η κυβέρνηση, διαρκώς , ενοχοποιεί τους πολίτες για την εξέλιξη της κατάστασης. Οι δικές της ευθύνες , άραγε, πού βρίσκονται; Πότε και από ποιον ακούστηκε έστω και μια φωνή αυτοκριτικής ;

Όπως έγραψε, πολύ σωστά , στο ΠΟΝΤΙΚΙ , ο Δημήτρης Μηλάκας (6 Οκτωβρίου 2020) :

«Μέχρι να βρεθεί το φάρμακο και το εμβόλιο η διαχείριση της πανδημίας έχει να κάνει με τις πολιτικές επιλογές και μόνο. Το τι επέλεξε, δηλαδή, ή το τι απέφυγε να πράξει μια κυβέρνηση διαμορφώνουν την κατάσταση, όπως αυτή αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία.»

Λέτε ο κορονοϊός να μας κάνει πιο σοφούς; Ίδωμεν !