Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Αυτόν τον μήνα διαχρονικά έχουν συντελεστεί πολιτικά γεγονότα σημαντικά, συγκλονιστικά και “σκοτεινά”, που σημάδεψαν τον ελληνισμό και αποτελούν κυρίως θλιβερές σελίδες της ιστορίας μας. Η μνήμη επαναφέρει τα πεπραγμένα, σχεδόν επιγραμματικά, με νηφαλιότητα και ηρεμία, μακριά από τα πάθη του παρελθόντος, τα οποία με ενέργειες και πρακτικές, κινήσεις και επιλογές αμαύρωσαν και διέσυραν τη δημοκρατία, η οποία μέσα από μηχανορραφίες, ίντριγκες και πλεκτάνες έβγαινε μειωμένη, κλονισμένη και λαβωμένη. Η καταγραφή τους αποτυπώνει τις ραδιουργίες των υποτακτικών ανδρείκελων του πολιτικού συστήματος.

Ιούλιος 1923. Υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης.

Ο Ιούλιος της αποστασίας. Ο βασιλιάς εξαναγκάζει σε παραίτηση την 15η Ιουλίου 1965 τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό, όταν θέλησε να αντικαταστήσει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και να αναλάβει το υπουργείο ο ίδιος, και ταυτόχρονα διορίζει κατά παράβαση του Συντάγματος την πρώτη κυβέρνηση των αποστατών με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της βουλής Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα. Ήταν μια πράξη-μαχαιριά στην καρδιά της Δημοκρατίας, η οποία μόλις είχε συνέλθει από τη βία και νοθεία των εκλογών του 1961 και η οποία συνέβαλε αργότερα στην αποπομπή και του ίδιου του βασιλιά από τα ανάκτορα και τη χώρα μαζί με τις αυλικές μαριονέτες που τον στήριζαν και είχαν το πάνω χέρι σε όλες τις κυβερνήσεις από τον εμφύλιο και μετά. Χιλιάδες πολίτες ξεχύθηκαν αυθόρμητα στους δρόμους της Αθήνας και ακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες τις επόμενες μέρες. Είναι η μεγαλύτερη έκρηξη κινητοποιήσεων που είχε γνωρίσει ποτέ η χώρα, η εποχή των «γαργάλα τα» που έγινε σύνθημα των διαδηλωτών και είχε παρθεί από ένα τετράστιχο του Νόβα. Η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει το ολοένα αυξανόμενο και διαμαρτυρόμενο κίνημα λαού με τη βία, με επακόλουθο την 21η Ιουλίου 1965 στις συγκρούσεις με την αστυνομία τη δολοφονία του 22άχρονου φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Εδουάρδου Λω στην Αθήνα. (Στο σημείο υπάρχει αναμνηστική πλάκα.) Καθημερινά παρακολουθούμε τον ξεπεσμό και το κατάντημα πολιτικών, την καταβαράθρωση της προσωπικής ηθικής και σε ανώτατο βαθμό την πολιτική παρακμή. Γινόμαστε μάρτυρες της αποχώρησης βουλευτών από το κυβερνητικό κόμμα (αποκλήθηκαν αποστάτες) και της ένταξής τους στην αντίπαλη παράταξη. Υποσχέσεις, χρηματισμοί, υπουργοποιήσεις φτάνουν στην κορύφωσή τους, με την υπακοή και τη δουλοπρέπεια να βρίσκουν την απόλυτη έκφρασή τους.

Ο τραγικός Ιούλιος του 1974. Το πρωί της 15ης Ιουλίου του 1974 αρχίζει η ένοπλη κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών στην Κύπρο (πραξικόπημα) από ομάδα στρατιωτικών και Ελλήνων παραστρατιωτικών, με απώτερο στόχο την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου. Ο Μακάριος καταφέρνει να διαφύγει από την πίσω πόρτα του Προεδρικού Μεγάρου και από την Πάφο στέλνει μήνυμα ενότητας και αντίστασης στον Κυπριακό λαό λίγο πριν φυγαδευτεί από την αγγλική βάση για τη Νέα Υόρκη μέσω Μάλτας και Λονδίνου. Καταγγέλλει την ελληνική χούντα για εισβολή στην Κύπρο και στήριξη των ανδρείκελων της Λευκωσίας.

Ο Ιούλιος της εισβολής. Από τα χαράματα της 20ής Ιουλίου 1974 αρχίζει η πρώτη φάση της Τουρκικής εισβολής (Αττίλας Ι) στην Κύπρο με αλλεπάλληλες αεροπορικές επιδρομές και πτώσεις αλεξιπτωτιστών, ενώ στη συνέχεια μεγάλη ναυτική δύναμη προσβάλει τα παράλια στο βόρειο τμήμα του νησιού. Η γενική επιστράτευση στην Ελλάδα εξελίσσεται σε φιάσκο.

23 Ιουλίου 1974. Η πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Το ξενόδουλο καθεστώς της φίμωσης, της καταπίεσης και της κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών έχει καταρρεύσει. Οι στρατιωτικοί κάτω από το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας καλούν εσπευσμένα τους πολιτικούς να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Ο εξωτερικός παράγοντας μπροστά σε μια αδύναμη, ανίκανη και πλήρως αποδιοργανωμένη ελληνική ηγεσία επιβάλλει τις θέσεις του.

24 Ιουλίου 1974. Είναι η ημέρα της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πλήθος κόσμου πανηγυρίζει στους δρόμους και στις πλατείες. Ένα ενθουσιώδες λαϊκό ξέσπασμα, παραλήρημα, ευρισκόμενο σε κατάσταση ψυχικής έξαρσης έχει κατακλύσει τα πάντα. Άνεμος ελευθερίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπισμού πνέει σε όλη τη χώρα. Τα μισητά σύμβολα αποκαθηλώνονται και καταστρέφονται. Ωστόσο, η κατάσταση στο νησί είναι τραγική. Οι βομβαρδισμοί από ξηρά, αέρα και θάλασσα με βαρβαρότητα και κτηνωδία φορτίζουν τους πολίτες με θυμό, μίσος και αγανάκτηση. Η ανάταση και η οργή βρίσκουν ταυτόχρονα την απόλυτη έκφρασή τους. Τις κρίσιμες αυτές ώρες συγκροτείται από παλιούς πολιτικούς Κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πραγματικά έκρυθμη κατάσταση.

30 Ιουλίου 1974. Στη Γενεύη οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις καταλήγουν σε συμφωνία για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο.

Ιούλιος 1989. Στήνεται η ετερόκλητη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη, με τη στήριξη των κομμάτων της Ν.Δ., του Συνασπισμού (ΚΚΕ και Ελληνική Αριστερά), της ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου και του μουσουλμάνου βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ.

Ιούλιος 2019. Η Ν.Δ. κερδίζει τις εθνικές εκλογές, σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση και ακολουθούν δυο χρόνια έντονου προβληματισμού, αμφισβήτησης και απογοήτευσης.

Ιούλιος 2020. Το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος Orus Reis πλέει προς την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ταυτόχρονα γίνεται η πρώτη μουσουλμανική προσευχή στην Αγιά Σοφιά μετά από 86 χρόνια, χωρίς καμιά αντίδραση από την ελληνική πλευρά.

Τα μηνύματα είναι πολλά και ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Και σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη η παραπέρα θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών, η ανάδειξη και η στήριξη ικανών, στιβαρών και άξιων πολιτικών και η απομόνωση των φορέων του αναδυόμενου πολιτικού και κοινωνικού εκφασισμού, πολλοί από τους οποίους όχι μόνο κάθονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα, αλλά συμμετέχουν ενεργά και στη λήψη των αποφάσεων εκμεταλλευόμενοι την πολιτική ανεπάρκεια, τις σκοπιμότητες, αλλά και την ελευθερία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις