ΕΛΛΑΔΑ. Το ρουσφέτι στην Ελληνική κοινωνία (από την τουρκική Γλώσσα rüşvet "δωροδοκία") αναφέρεται στην πρακτική της (συνήθως αναξιοκρατικής) εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων, ενίοτε με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η «πώληση» ψήφων σε πολιτικούς που αποσκοπούν να κατέβουν σε εκλογές με σκοπό την πρόσληψη στο δημόσιο (γνωστή και ως «κομματική πρόσληψη») ή η μετάθεση σε ευνοϊκότερη θέση κατά την στρατιωτική θητεία.

Σχετική έννοια στην καθομιλουμένη είναι το μέσον, βύσμα, άκρη ή δόντι, η οποία αναφέρεται στο άτομο το οποίο έχει την δυνατότητα να κάνει την χάρη. Mέσον μπορεί να υπάρχει και χωρίς αντάλλαγμα (π.χ. την «πώληση» ψήφων), τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα ή συνειδητά. Το φακελάκι είναι ελαφρώς συγγενική έννοια που αναφέρεται στο ποσό που ανταλλάσσεται κατά τον χρηματισμό παρόχων υπηρεσιών με σκοπό την ευνοϊκή μεταχείριση (συνήθως ακούγεται για τον χώρο τις ιατρικής περίθαλψης).

Το ρουσφέτι ως πρακτική η οποία παραβιάζει κανόνες ισότητας, ισονομίας, αξιοκρατίας και αμεροληψίας (εκφρασμένοι και από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα), θεωρείται καθαρά αντιδεοντολογική, πράξη διαφθοράς, και συνήθως είναι παράνομη.

Είναι συνεπακόλουθο πως το ρουσφέτι ακολουθεί πρακτική δύο μέτρων και δύο σταθμών ή/και υποκρισίας.

Στην Ελλάδα η πρακτική είναι αντισυνταγματική σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 4 του συντάγματος που επιβάλουν ισονομία, αξιοκρατία και αμεροληψία: «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.» και «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.».

Πολλοί Έλληνες πιστεύουν - συνήθως με πικρία - πως η Ελλάδα λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με γνώμονα το Ρουσφέτι.

Ως πρακτική η οποία παραβιάζει κανόνες υγιούς λειτουργίας κάθε υπηρεσίας που επηρεάζεται - π.χ. με την πρόσληψη χαμηλότερης ποιότητας υπαλλήλων με σκοπό την εξαγορά ψήφων - είναι δεδομένο πως η οικονομία και γενικά παραγωγική ικανότητα μιας χώρας υποβαθμίζεται. Το ρουσφέτι κυρίως προσβάλει την διαμορφούμενη κρίση και συνείδηση των νέων, όταν αυτοί αποδέχονται το ρουσφέτι ως προσφορά των γονέων.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση που ο ευνοημένος ή ο εξυπηρετούμενος, ο δεχόμενος το ρουσφέτι, αξίζει την χάρη ή έχει ανάγκη την εξυπηρέτηση, το ρουσφέτι παραμένει το ίδιο κακό γιατί καταργεί ύπουλα, άδηλα την διαδικασία επιλογής που υποτίθεται ότι είναι αξιοκρατική και νόμιμη.

Θα δούμε πόσο κραταιό είναι το ρουσφέτι αν παρατηρήσουμε περιπτώσεις άξιων ή ευάλωτων ατόμων που είναι υποχρεωμένα – αν και διαφωνούν με το ρουσφέτι – να το χρησιμοποιήσουν για να μην εξαιρεθούν, να μην αδικηθούν και να μην χάσουν πολύτιμο χρόνο στη ζωή τους. Αυτό είναι η απόλυτη επικράτηση της ρουσφετοκρατίας, όταν δηλαδή εξαναγκάζει ακόμα και αυτούς που το απεχθάνονται να το χρησιμοποιήσουν… για να μην εξαφανιστούν από τον χάρτη της εργασίας, της προόδου, της ανάπτυξης ή ακόμα και της ζωής…

Το ρουσφέτι θέλει δύο. Δότη και λήπτη. Ωστόσο το πολιτικό σύστημα που το εξέθρεψε είναι αυτό που αν ήθελε θα μπορούσε να το εξαφανίσει. Σήμερα δυστυχώς, νέοι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν την πεπατημένη, αλλιώς είναι καταδικασμένοι. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο αιτούμενος το ρουσφέτι (ο πολίτης) έχει εξελιχθεί σε θρασύτατο πωλητή της ψήφου του.

Αναλογιστείτε λοιπόν αν γύρω σας βασιλεύει το ρουσφέτι και αν υπάρχει η όχι αξιολόγηση και αξιοκρατία, ισότητα και ισονομία. Εύκολα θα καταλήξετε και στο συμπέρασμα για το ποιος θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών… Ποιές ομάδες και ποια κέντρα είναι αυτά που απολαμβάνουν τους άθλιους καρπούς του.

Εξίσου εύκολα θα διαπιστώσετε γιατί δεν προάγεται η άμιλλα, η κοινωνική συμμετοχή, ο εθελοντισμός και γενικά η κοινωνία και ο τόπος.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις