Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Ο εντοπισμός των θετικών και των αρνητικών στοιχείων, με τα οποία κρίνεται η επίδοση, η αποτελεσματικότητα και γενικά η προσφορά του κάθε εργαζόμενου αποτελεί μέτρο σύγκρισης, ταυτοποίησης και προσδιορισμού. Η γνώμη και η θέση που προκύπτουν από το μέγεθος της απόδοσης, οι δραστηριότητες και οι πρωτοβουλίες, οι ενέργειες και οι αποφάσεις καταγράφουν την ιδιαιτερότητα και συμβάλλουν στην αποδοχή ή την απόρριψη. Η επιλογή των κατάλληλων, των άξιων και ικανών είναι αναγκαία για τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που παρέχονται στο κοινωνικό σύνολο, ενώ η καταγωγή, η οικονομική και κοινωνική επιφάνεια δεν παίζουν κανένα ρόλο στη διαδικασία της αποτίμησης, της συγκατάθεσης και της έγκρισης.

Στην ευνομούμενη πολιτεία, όλοι είναι άξιοι και απαραίτητοι αρκεί ο καθένας να αναλαμβάνει θέση ανάλογα με τα πιστοποιημένα προσόντα και τις ικανότητες που έχει γι’ αυτή τη θέση. Όμως, συνυπάρχουμε σε μια κοινωνική διαστρωμάτωση, όπου οι κομματικοί/εντολοδόχοι κυριαρχούν, οι δουλικές νοοτροπίες και πρακτικές καλά κρατούν, εκεί, όπου έχουν εγκατασταθεί οι αυλοκόλακες με τις υψηλές διασυνδέσεις και επικοινωνίες της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Εκεί, όπου οι υποκλοπές τίτλων σπουδών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών μορφοποιούν ηγεμόνες και ηγεμονίσκους, εκεί, όπου τα τσιράκια ερπετά της καθημερινότητας, τα χαϊδεμένα παιδιά της εξουσίας, ομοιώματα του απόλυτου εξευτελισμού, ευδοκιμούν και αναπαράγονται.

Τα μέλη των επιτροπών αξιολόγησης χωρίς να διαθέτουν αυξημένα προσόντα, πιστοποίηση ειδικών εξετάσεων, πραγματική επιμόρφωση και σοβαρή εμπειρία, ηθικό ανάστημα και παιδεία διορίζονται με παραταξιακές πιστοποιήσεις, εναγκαλισμούς και υποστήριξη και έτσι προκύπτει πρόβλημα ηθικής τάξης. Οι αποφάσεις για αξιολόγηση και αξιοκρατία δεν εφαρμόζονται ούτε από αυτούς που τις πήραν, αφού δεν πείθουν για την αποτελεσματικότητά τους, γιατί δεν αποσκοπούν στην απόδοση ή στη βελτίωση, αλλά αποβλέπουν στη χειραγώγηση και τον έλεγχο. Γι’ αυτό, πολλοί ικανοί αποφεύγουν τη διαδικασία ευτελισμού και απαξίωσης, αφού κινδυνεύουν να εκτεθούν και να ταπεινωθούν από τους εγκάθετους τοποτηρητές.

Το κομματικό κράτος των «αρίστων» στηριγμένο στο ρουσφέτι, την ευνοιοκρατία και τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα έχει επιβάλει την επιλεκτική λειτουργία των θεσμών, τα οποία το έχουν καταστήσει αναξιόπιστο, με αποτέλεσμα να βαθμολογείται κάτω από τη βάση στην αξιολόγηση των πολιτών. Οι γαλάζιες ταυτότητες έχουν αλώσει τις υπηρεσίες του και εκμεταλλευόμενες και την πανδημία οδηγούν την κοινωνία σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως, ευτυχώς, το χιόνι της «Ελπίδας» που έπεσε απρόσμενα την ημέρα σταμάτησε την ξέφρενη πορεία τους στην κεντρική οδό.

Προφανώς, αυτό το κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει μηχανισμούς αξιοπιστίας, να θεμελιώσει και να εφαρμόσει κανόνες αμερόληπτης κρίσης. Με αρμόδιους/υπεύθυνους μικρούς, χωρίς αποδεδειγμένα προσόντα, μακριά από τις πραγματικές αξίες της παιδείας και του πολιτισμού είναι ανεπαρκές και ανίκανο στην υλοποίηση αδιάβλητων διαδικασιών, αφού η εμπιστοσύνη, ως αναγκαία προϋπόθεση έχει χαθεί. Όταν η τρίτη από τις πρώτες λέξεις του παιδιού ήταν «Κυριάκος», μπορεί να αντιληφθεί κανείς το έλλειμμα της αυτόνομης σκέψης, της ανεξάρτητης και τεκμηριωμένης άποψης, το μέγεθος του συμπλέγματος της μικρότητας, της κενότητας και της κολακείας, που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας, αν δεν τα έχει ξεπεράσει.

Η αξιολόγηση στον εκπαιδευτικό χώρο και η σύνδεσή της με μπόνους και τιμωρίες επιχειρεί να διαιρέσει τους εκπαιδευτικούς, να τους υποβιβάσει επιστημονικά και κοινωνικά, καθώς και το δημόσιο σχολείο, προωθώντας έμμεσα την ιδιωτική εκπαίδευση, την ταξική διάκριση των παιδιών από τη σχολική ηλικία, ό,τι χειρότερο μπορεί να προκύψει για την μεγάλη πλειονότητα των μαθητών/τριών και για ολόκληρη την κοινωνία, από μια τέτοιου είδους επιβαλλόμενη απόφαση. Όμως, από την άλλη πλευρά, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια, ώστε να βελτιωθεί ο βαθμός των υπηρεσιών τους και η ποιοτική προσφορά τους.

Η αυτοαξιολόγηση στο τέλος του έτους ημερολογιακού, οικονομικού, σχολικού, η παρουσίαση των επιτευγμάτων, τα θετικά ή όχι που έγιναν ή δεν έγιναν και ο προγραμματισμός για την επόμενη χρονιά, θα συμβάλουν στην πρόοδο των ίδιων, αλλά και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα.

Η αξιοκρατία επιβάλλεται να εμπεδωθεί ως ένας μηχανισμός κοινωνικής ισορροπίας και ισοπολιτείας, να συνυπάρξει με τη δημοκρατία και την κοινωνική ισότητα, να καταστεί πραγματικό μέσο μείωσης των ταξικών διαφορών, ώστε να συμβάλει σε μια αξιοβίωτη πορεία ζωής στηριγμένη στις προσωπικές ικανότητες και δεξιότητες. Μπορεί να σχετιστεί άμεσα με τους εκπαιδευτικούς θεσμούς και την παιδεία γενικότερα και να συμβάλει στην εδραίωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών, αλλά και μεταξύ κράτους και πολιτών. Μπορεί οι εκπρόσωποι του λαού να είναι το αποτέλεσμα μιας αριθμητικής πλειοψηφίας, αλλά αυτοί που θα εφαρμόσουν τη νομοθεσία να προκύπτουν μέσα από μια αυστηρά οργανωμένη αξιοκρατική επιλογή.

Έχει υποχρέωση η πολιτεία να παροτρύνει, να αναδεικνύει και να προωθεί τους επαρκείς, τους επιδέξιους, τους καταλληλότερους, ώστε να μην πλασάρονται οι ανίκανοι, οι ανάξιοι και οι συμπλεγματικοί. Είναι ανάγκη να αποφευχθούν διαιρετικές και διχαστικές νοοτροπίες και πρακτικές, να ελευθερωθούν συνειδήσεις άτολμες και φοβικές, προκειμένου η κοινωνία ανεπηρέαστη και δημιουργική να προχωρήσει. Μήπως ήρθε η στιγμή της περίσκεψης και του αναστοχασμού και ενδεχομένως του επαναπροσδιορισμού των αξιών που θέλουμε να προωθήσουμε ως κοινωνία;

Τώρα, που ο βαθμός υπακοής και υποταγής και το μέγεθος της μαριονέτας και του ανδρείκελου είναι προσόντα «καταξίωσης» και «υπεροχής», πολλοί σκυμμένοι στριμώχνονται για τη θέση. Είναι φανερό ότι, ο πιο γονατιστός θα την πάρει.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις