Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Χωρίς αμφιβολία την ιστορία τη γράφουν κάθε φορά αυτοί που έχουν το πάνω χέρι στην εξουσία. Γι αυτό βρίθει αναληθειών, παραποίησης γεγονότων ακόμη και των πιο πρόσφατων παρουσιάζοντάς την με βάση τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των κρατούντων. Τα σχολικά βιβλία γραμμένα με κατεύθυνση τη διαπαιδαγώγηση ενός συγκεκριμένου πατριωτισμού, μιας καλλιεργημένης νοοτροπίας, επιλεκτικής πατριδοκαπηλίας και θρησκειολογίας αδυνατούν να πείσουν την κοινωνία και ιδιαίτερα τη νεολαία, η οποία αποστασιοποιείται όταν μάθει την αλήθεια. Η εσκεμμένη παραποίηση των γεγονότων είχε σκοπό να στηθεί και να στηριχθεί ένα κράτος καθοδηγούμενης εθνικοφροσύνης, το οποίο άρχισε σιγά-σιγά να αποβάλει τη μάσκα του ψεύτικου προσδιορισμού, με την κατάρρευση της χούντας, από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Αμετανόητοι, με πλήρη συνείδηση και νηφαλιότητα, που δυστυχώς στελεχώνουν και κυβερνητικούς θώκους, με την ανοχή και προστασία του πρωθυπουργού προσπαθούν να υποβιβάσουν ή και να παραγράψουν τον αντιχουντικό αγώνα με τα χιλιάδες βασανιστήρια, τις εξορίες και τις εκτελέσεις, που έλαβαν χώρα τη μαύρη εκείνη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Παρότι όλα αυτά είναι γραμμένα με ανεξίτηλο μελάνι, υφυπουργός* της κυβέρνησης και μάλιστα της Παιδείας και καθηγητής πανεπιστημίου, είπε πριν από λίγο καιρό από τα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων ότι, η δικτατορία του ’67 «δεν έπεσε λόγω εσωτερικής αντιστάσεως και του Πολυτεχνείου», αλλά αποκλειστικά «υπό το βάρος των ανομημάτων της και ιδίως υπό το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας».

Είπε ακόμη ότι το Πολυτεχνείο είναι «μύθος» αναγορεύοντας τη Μεταπολίτευση, ως την πρωτογενή πηγή όλων των δεινών του τόπου. Φοιτητής τότε και ο ίδιος, φαίνεται ότι δεν τον άγγιξε ο ξεσηκωμός της σπουδάζουσας νεολαίας, που συντάραξε όχι μόνο το Πανελλήνιο αλλά και το εξωτερικό, αφού είναι γνωστό ότι μετά από μια βδομάδα έγινε η αλλαγή της χούντας I από τη χούντα II, με τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της να γενικεύονται, και τα μετέπειτα γεγονότα να αποδεικνύουν ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου επιτάχυνε την πτώση της, η οποία επήλθε οριστικά μετά από την υποστήριξη του πραξικοπήματος της ΕΟΚΑ Β’ στην Κύπρο και την εισβολή του Αττίλα στο νησί.

Είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση μιας εμβληματικής προσωπικότητας του αντιδικτατορικού αγώνα, του επίτιμου αντιστράτηγου πρώην βουλευτή Εύβοιας της ΝΔ, Άγγελου Πνευματικού, ο οποίος συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε από τη χούντα και απευθυνόμενος στον κυβερνητικό αξιωματούχο είπε μεταξύ άλλων: «Όλοι αυτοί που αντέδρασαν στη χούντα είτε ως άτομα είτε ως ομάδες μικρές ή μεγάλες, απαιτούν τουλάχιστον σεβασμό από τους κατέχοντες εξουσία. Ο λαός σας έστειλε στη Βουλή για να τον υπηρετείτε και να τιμάτε την ιστορία του και τις παραδόσεις του. Κύριε καθηγητά είστε φάουλ. […] Εάν νομίζετε ότι μπορείτε να τους κοιτάτε στα μάτια, προχωρήστε στην τσουλήθρα της παιδικής χαράς της γειτονιάς σας».

  • Με την αμφισβήτηση των πραγματικών γεγονότων επανέρχεται σήμερα η νεοφιλελεύθερη Δεξιά, η οποία απομακρύνεται από τις αρχικές θέσεις της ΝΔ.

Και αν η Μεταπολίτευση τότε δεν ολοκληρώθηκε και παραμένουν στη λήθη θύτες και θύματα, όσο χαϊδεύονται και προωθούνται οι εραστές της χούντας, τόσο η κοινωνία θα δηλητηριάζεται από τα ερπετά των υπόγειων διαδρομών του σκότους και της οπισθοδρόμησης. Ο εκδημοκρατισμός της πολιτικής είναι μια διαχρονική απαίτηση, που όχι μόνο δεν προχωράει αλλά αντίθετα ενισχύονται οι τάσεις ολοκληρωτισμού και οι υποστηρικτές του. Γιατί, «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» κ.λπ. είναι φαινόμενα φασιστικής διακυβέρνησης και αποδεικνύουν την τάση για κυριαρχία κάποιων, οι οποίοι δεν ξεχνάνε την αρμονία και την ισορροπία στην κοινωνία της σιωπής, που θα ήθελαν να επικρατεί, όπως στα δημοτικά νεκροταφεία.

  • Είναι χρέος των πολιτών η διαφύλαξη και η προστασία του Συντάγματος και της δημοκρατίας και η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα ακέραιο, συνειδητό και συλλογικό πλαίσιο με υπευθυνότητα και σπουδή, ώστε να αναδειχθεί και να διασφαλιστεί η ιστορική μνήμη.
  • Να απομακρυνθούν όλα τα στοιχεία, αλλά και να ξεριζωθούν αντιλήψεις και διαθέσεις βίαιης κατάλυσης του κράτους, περιορισμού των δικαιωμάτων και της ελευθερίας από τους νοσταλγούς του παρακράτους και της φίμωσης. Η αναδρομή στο παρελθόν, η υπενθύμιση των αγώνων του λαού είναι δείγμα ποιοτικής λειτουργίας των θεσμών σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη Πολιτεία.

Η δυναμική αντίσταση του φοιτητικού κινήματος τον Νοέμβρη του ’73 συμπύκνωνε τη βούληση του καταπιεζόμενου λαού απέναντι σε μια εγχώρια στυγνή δικτατορία, η οποία υπηρέτησε αλλότρια και ντόπια συμφέροντα. Όσοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή ακόμη και να ακυρώσουν το βαθύτερο νόημα της εξέγερσης είναι οι σηματοδότες και οι συνεχιστές του ιστορικού αναθεωρητισμού, του άκρατου αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.

Το συνειδητό πισωγύρισμα και από κυβερνητικούς παράγοντες καταγράφει την τάση για περιορισμό και αποπροσανατολισμό της απήχησης του συνταρακτικού γεγονότος, ώστε να πάψει να λειτουργεί ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Η πολεμική για την απαλλαγή και τη διαγραφή του εξαιρετικού αυτού αγώνα της νεολαίας, που καθόρισε την πορεία της χώρας φανερώνει και πιστοποιεί την αξία της κορυφαίας αντιδικτατορικής πάλης, αλλά και τη θετική προσφορά της Μεταπολίτευσης.

(*) Ο κύριος αυτός απάντησε προχθές σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου: «Δεν κάνει κάτι παράνομο η Τουρκία για να επιβληθούν κυρώσεις», με τον Στρατηγό ε.α. Γεώργιο Καμπά να θεωρεί τη θέση αυτή «τελείως άστοχη και διπλωματικά μη αποδεκτή».

Πρόσφατα παρουσίασε το βιβλίο του Παπαχελά (διευθυντή της Καθημερινής και σχολιαστή στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ) στην Καλαμάτα, που αναφέρεται στην περίοδο ’67-’74 και ο οποίος βραβεύθηκε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Τι να είπε άραγε;

Το αλληλολιβάνισμα κυβερνώντων και ΜΜΕ στην απόλυτη κορύφωσή του.

  • Μετά από τις ενδείξεις για παρακολούθηση του Παπαχελά και τη σκληρή του απάντηση φαίνεται ότι οι θερμοί εναγκαλισμοί πάγωσαν.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις