Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Ζούμε σε μια απάνθρωπη κοινωνία, όπου το χρήμα έχει κυριεύσει συνειδήσεις έχει περιορίσει φιλοδοξίες και ελπίδες και καθοδηγεί τις πρακτικές σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι μορφές εκμετάλλευσης αυξάνονται και διευρύνονται, οι πνευματικές αξίες υποστέλλονται, τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλοιώνονται και οι συμπεριφορές της άγριας φύσης ολοένα καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος στο επίπεδο του ανθρωπισμού και του πολιτισμού. Οι ελάχιστες αντιδράσεις εξουδετερώνονται από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι διαλύουν τις ανοργάνωτες και σκόρπιες πολιτικές και κοινωνικές πρωτοπορίες. Σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα οι νέες και οι νέοι, το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας είναι αναγκασμένες/οι να αναπνέουν και να κινούνται στον περιχαρακωμένο και ελεγχόμενο χώρο που οι εξουσιαστικοί θεσμοί/μηχανισμοί έχουν δημιουργήσει και επιβάλει και τους προσφέρεται για αφετηρία εκκίνησης στην εξελικτική τους πορεία.

Μέσα σ’ αυτό το προδιαγεγραμμένο και απόλυτα εξαρτημένο περιβάλλον η νέα γενιά καλείται να στοχαστεί, να πράξει, να ερωτευθεί, να ζήσει. Έρχεται αντιμέτωπη με την απομυθοποίηση της εργασίας, τις ευτελείς αποδοχές, την αδυναμία αυτόνομης στέγασης, την έλλειψη αξιοπρεπούς περίθαλψης και ασφάλισης, τη στέρηση βασικών αγαθών και δικαιωμάτων. Κάθε βήμα της για έξοδο από την οικονομική στήριξη, τη στέγη και το παιδικό δωμάτιο σκοντάφτει στα τεράστια αναχώματα, τα οποία ανακόπτουν τη θέληση για παραγωγή και δημιουργία, φράζουν και απορροφούν επιθυμίες, ελπίδες και οράματα. Χιλιάδες νέοι και νέες συνθλίβονται από συναισθήματα ντροπής, όταν συντηρούνται από το οικογενειακό πορτοφόλι και έτσι αδυνατούν να απολαύσουν ελεύθερα την παρέα τους, να συμμετέχουν σε επιθυμητές δραστηριότητες και να καλύψουν τον ελεύθερο χρόνο τους ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες τους.

  • Χωρίς ζωντάνια, ενεργητικότητα και ορμή αποδυναμωμένοι και αφυδατωμένοι δέχονται τα ραπίσματα των ισχυρών, σκύβουν, υποκλίνονται και συμβιβάζονται με τη σκληρή και στερημένη προσφερόμενη κανονικότητα.

Παρόλα αυτά, η μεγάλη πλειονότητα της νεολαίας εμμένει στην άρνηση και όχι στη θέση. Αποστασιοποιημένη από τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα θεωρεί ότι έτσι δεν ευθύνεται για τις πράξεις των πολιτικών, οι οποίοι όμως αποφασίζουν για το μέλλον της. Επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από τη φασιστική θέση ότι όλοι είναι ίδιοι, κάτι που προφανώς δεν ισχύει, αφού οι ιδεολογικές βάσεις των κομμάτων είναι διαφορετικές, αντίθετες μέχρι συγκρουσιακές, παραμένει αδιάφορη και αμέτοχη. Η πλάνη αυτή της σωρευτικής αντίληψης και νοοτροπίας πρέπει να αποκαλυφθεί, η πραγματικότητα των διακρίσεων να κατακτηθεί, ώστε να γίνονται κατανοητοί οι λόγοι της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Οι φιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες πολιτικές έστειλαν τις νέες και τους νέους για καλύτερη τύχη στην Ευρώπη και την Αμερική και όχι μόνο, μακριά από τις οικογένειές τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αν και είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων και γνωρίζουν παραπάνω από μία ξένες γλώσσες. Η νέα απογραφή το επιβεβαιώνει.

  • Η Ελλάδα κατέχει την 4η θέση στη μαζικότητα της μεταναστευτικής εκροής στην Ευρώπη και 3η σε ποσοστό νέων μεταναστών. Παρότι οι σχετικές έρευνες αποδεικνύουν ότι η αναζήτηση καλύτερης ζωής στο εξωτερικό δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με καλύτερους μισθούς και καλύτερο τρόπο ζωής, η τάση φυγής είναι μη αναστρέψιμη.

Οι αιτίες απογοήτευσης των νέων είναι πολυσύνθετες. Η δυσαρέσκεια από το πολιτικό σύστημα είναι βαθιά και μακρόχρονη. Πολλές φορές ο πρωθυπουργός τους κάλεσε να επιστρέψουν. Όμως οι μικρές αποδοχές, η διεύρυνση του χρόνου της εργασίας και η ανταπόδοση με ρεπό -χρήματα θέλουν για να ζήσουν και όχι ρεπό-, η ελάχιστη ή καθόλου προστασία από το κράτος, το οποίο ολοένα και γίνεται πιο εχθρικό απέναντί τους, η μη στήριξη της οικογένειας και της απόκτησης παιδιών κ.λπ. είναι μερικά από τα στοιχεία που τους εξοργίζουν και τους απωθούν. Η εμφάνιση και η πρόταξη ολίγων οικονομικών «κληρονόμων», διακεκριμένων οικογενειών, οι οποίοι διάλεξαν τον πατέρα τους είναι παραπλανητική.

  • Τη μεγάλη πλειονότητα αποτελούν οι αποκλεισμένοι, οι αόρατοι, αυτοί που δεν γεννήθηκαν πλούσιοι, αυτοί που αγωνίστηκαν να σπουδάσουν, που δεν τα βρήκαν έτοιμα, που δεν φοίτησαν στα ιδιωτικά κολλέγια του εξωτερικού για να στεφανωθούν με την τιάρα των ξεχωριστών. Και τώρα αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά ότι πρέπει να ενταθεί προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα πολιτεία που θα έχει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο, τον άνθρωπο.

Μετά από τον εκτροχιασμό του κράτους των αρίστων, την επιβεβαίωση της αδιαφορίας για τους απλούς ανθρώπους και τη στήριξη της ιδιωτικής κερδοσκοπίας, στην αιχμή της διαμαρτυρίας βρέθηκε η νέα γενιά, η οποία πήρε στα δικά της χέρια τον αγώνα. Θυμωμένη και εξοργισμένη από το χαμό τόσων πολλών νέων απαιτεί την πλήρη διαλεύκανση της τραγωδίας και την παραδειγματική τιμωρία των επιτελικών ενόχων.

Νέες και νέοι. Επιλέξτε την ενεργητική συμμετοχή στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Αναζητείστε τα αίτια και τις σκοπιμότητες, στρατευθείτε στον αγώνα για αλλαγή των συσχετισμών και τιμωρείστε εκείνους που στηρίζουν τις ανισότητες και τις αδικίες, τους διαχωρισμούς και τις διαιρέσεις. Με ριζοσπαστικές αντιλήψεις και θέσεις μπείτε μπροστά για να ελευθερώσετε τη χώρα από το νεοφιλελευθερισμό και τα παρακλάδια του. Απαιτείστε την κάθαρση των αρμών της εξουσίας και συγκρουστείτε με το παρακράτος των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ανοίξτε νέους ορίζοντες χρησιμοποιώντας την επιστημονική κατάρτιση και την τεχνογνωσία που κατέχετε και βάλτε σε νέες ράγες την πορεία της χώρας. Σπάστε τις κατεστημένες συντηρητικές δομές και απαιτείστε να ζήσετε ολόκληρη τη ζωή σας. Στηρίξτε τις ηθικές αξίες που έχουν παραμεριστεί ή και υποβαθμιστεί και σταθείτε απέναντι στη νέα τσιμεντόστρωση του πολιτισμού και του ανθρωπισμού. Μην επιλέγετε την αποχή, κάτι που το σύστημα της εξουσίας επιδιώκει, γιατί σας φοβάται και γι’ αυτό προσπαθεί με όλα τα μέσα να σας απομακρύνει από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Σε μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει. Μην του δίνεται κι άλλη ευκαιρία.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις