ΒΡΕΤΑΝΙΑ. Στις 23 Δεκεμβρίου 1975, ο Ρομπ Πάρσονς και η σύζυγός του Νταϊάν προετοιμάζονταν για τα Χριστούγεννα στο σπίτι τους στο Κάρντιφ όταν άκουσαν ένα χτύπημα στην πόρτα.

Στο κατώφλι τους στεκόταν ένας άντρας με μια σακούλα σκουπιδιών που περιείχε τα πράγματά του στο δεξί του χέρι και ένα κατεψυγμένο κοτόπουλο στο αριστερό του.

Ο Ρομπ μελέτησε το πρόσωπο του άντρα και τον θυμήθηκε αμυδρά ως Ρόνι Λόκγουντ, κάποιον που έβλεπε περιστασιακά στο Κατηχητικό.

«Είπα "Ρόνι, τι γίνεται με το κοτόπουλο;" Είπε "κάποιος μου το έδωσε για τα Χριστούγεννα". «Και μετά είπα δύο λέξεις που άλλαξαν τη ζωή όλων μας. Και δεν είμαι ακριβώς σίγουρος γιατί τα είπα. Είπα να μπω μέσα», θυμάται ο Ρομπ.

Αρχικά το ζευγάρι σχεδίαζε να τον αφήσει να μείνει μέχρι την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων, αλλά όταν έφτασε η μέρα, δεν μπόρεσαν να τον διώξουν που ήταν αυτιστικός και ζήτησαν βοήθεια από τις αρχές.

Το κέντρο αστέγων τους είπε ότι ο Ρόνι χρειαζόταν μια διεύθυνση για να βρει δουλειά, αλλά «για να βρεις διεύθυνση, χρειάζεσαι δουλειά», είπε ο Ρομπ.

Στη αρχή ο Ρόνι ήταν λίγο αμήχανος με τη συγκατοίκηση. «Αλλά μετά τον γνωρίσαμε και, στην πραγματικότητα, τον αγαπήσαμε», λέει το ζευγάρι που τον βοήθησε στη συνέχεια να βρει δουλειά.

Πώς ο Ρόνι βοήθησε την οικογένεια

Η βοήθεια του Ρόνι ήταν μεγάλη, καθώς έκανε δουλειές μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα όταν η Νταϊάν αρρώστησε με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης καθώς θυμόταν ότι υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι.

«Είχα μια μικρή τρίχρονη κόρη, ο Ρομπ έλειπε για δουλειά», είπε η Νταϊάν.

Αλλά είπε ότι ο Ρόνι ήταν «αξιοσημείωτος» και έφτιαχνε μπουκάλια γάλακτος για τον γιο τους Λόιντ, βοηθώντας παράλληλα στις δουλειές του σπιτιού και παίζοντας με την κόρη τους Κέιτι.

Οι δυσκολίες

Το ζευγάρι παραδέχεται ότι αν και η δυναμική αυτή είχε τις δυσκολίες της, συμπεριλαμβανομένης της μάχης του Ρόνι με τον εθισμό του στον τζόγο για 20 χρόνια, δεν μπορούσαν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτόν.

«Δεν είναι κάτι που θα πρότεινα ως στρατηγική», είπε ο Ρομπ, «αλλά ο Ρόνι εμπλούτισε τη ζωή μας με πολλούς τρόπους».

«Είχε μεγάλη καρδιά, ο Ρόνι. Ήταν ευγενικός, ήταν αγχωτικός», είπε η Νταϊάν.

«Μερικές φορές ήμουν η μητέρα του, μερικές φορές ήμουν η κοινωνική λειτουργός του και μερικές φορές ήμουν η φροντίστριά του», θυμάται.

«Μας λένε πώς έγινε - 45 χρόνια μετά - αλλά η ειλικρινής αλήθεια είναι ότι, κατά κάποιο τρόπο, συνέβη μέρα με τη μέρα. Έφερε πλούτο στη ζωή μας», προσθέτει η Νταϊάν.

Ο Ρόνι πέθανε το 2020 σε ηλικία 75 ετών μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και το ζευγάρι λέει ότι τους λείπει τρομερά.