Γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Τζανετάκος

Σαν (προ)χθες 16 Ιανουαρίου 1968 Ο Παναγιώτης Ηλ. Πουλίτσας πεθαίνει σε ηλικία 87 ετών και κηδεύεται στην Αθήνα. Η κηδεία του γίνεται δημοσία δαπάνη και του αποδίδονται τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία.

Το νεκρό αποχαιρετούν ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Γ. Χαρμπούρης, ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Ερρ. Σκάσσης, ο ακαδημαϊκός Κ. Τσάτσος, και ο αντιπρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και ακαδημαϊκός Π. Μπρατσιώτης.

Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι η Βιβλιοθήκη του αειμνήστου Παναγιώτη Πουλίτσα εδωρήθη με τη διαθήκη του και έγινε η αφορμή να ιδρυθεί η Δημόσια Βιβλιοθήκη Σπάρτης το 1972.

Από το Αρχείο του ανασύρουμε την εφημερίδα των Αθηνών "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" της 23ης Μαΐου 1949 και διαβάζουμε…

«Εσχεδιάσθη όθεν ο ειδικός νόμος δια την διαδικασίαν της δήθεν εξευρέσεως προσωπικοτήτων και επιστημόνων, διακρινομένων δια το ήθος και την εθνικήν των αξιοπρέπειαν, δια την κατάρτισιν του πίνακος των επιλέκτων εκ των υποψηφίων δια το νομαρχιακόν αξίωμα. Και ενώ ταύτα έλεγεν ο νόμος, οι εφαρμοσταί του είχον εκ των προτέρων καταρτίσει τον πίνακα, με κομματικά, ως πάντοτε κριτήρια, βέβαιοι περί της αθορύβου και επισφαλούς επιτυχίας του σκοπού των. Υπέπεσαν όμως εις έν βασικόν σφάλμα συμπεριλαβόντες μεταξύ των μελών της Επιτροπής και ως Πρόεδρον ταύτης τον λευκόν και Ολύμπιον Πρόεδρον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Τον πίνακα τον καταρτισθέντα με τοιαύτα κριτήρια δεν ήτο δυνατόν να υπογράψη ο κ. Πουλίτσας, η μόνη φωτεινή δόξα της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Και ο κ. Φ. Ζαϊμης συμβουλευθείς τους Νομικούς του Συμβούλους ανέκρουσε πρύμναν και προσέφυγεν εις το Συντονιστικόν Συμβούλιον δια την παρασκευήν και προπαρασκευή νέων Νομοθετημάτων, τα οποία θα τον διευκολύνουν εις την υπερπήδησιν των εμποδίων, τα οποία παρενεβλήθησαν εκ της ανωτερότητος του κ. Πουλίτσα.
Είναι μοιραίον φαίνεται άλλοι μεν να λαμπρύνουν και εξυψώνουν το όνομα των οικογενειών των και άλλοι να το σβήνουν και το αμαυρώνουν».

Αντί μνημοσύνου και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το μεγάλο Λάκωνα Ακαδημαϊκό, Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της χώρας, επιβάλλεται η αναδημοσίευση του πιο πάνω σχολίου σήμερα που ο δημόσιος βίος της χώρας δοκιμάζεται από την έλλειψη θετικών προτύπων και ο παραγοντισμός αποτελεί κυρίαρχη καθημερινή έκφανσή του.
Σήμερα που οι συνταξιούχοι "πατέρες του έθνους" συνδικαλίζονται και διεκδικούν "νομότυπα" πάντα, παράλογα όμως κάτω από τις παρούσες συνθήκες της Οικονομίας, τα υπέρογκα αναδρομικά (120.000 ευρώ έκαστος) ως ταλαίπωροι χαμηλο-συνταξιούχοι.
Οι δικαστικοί αποφασίζουν τις αυξήσεις των αποδοχών τους κάνοντας αυτόματη προσαρμογή στις κείμενες διατάξεις της δαιδαλώδους νομοθεσίας. Επιβάλλεται λοιπόν η υπόμνηση τέτοιων επεισοδίων, για να γίνονται οι απαραίτητες συγκρίσεις με τις προσωπικότητες που σήμερα διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στην πνευματική, πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε βέβαια είναι δυσάρεστα και προκαλούν απογοήτευση και θλίψη. Γιατί βέβαια μόνο παρόμοια συναισθήματα γεννούν οι δημόσιοι άνδρες σήμερα που με τη συμπεριφορά τους αμαυρώνουν και ακυρώνουν όχι μόνο το όνομα τους, αλλά και την ίδια την υπόσταση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στο σύνολό της.

Οι διακονούντες την πολιτική, την καλύτερη και χρησιμότερη των επιστημών κατά Πλάτωνα, έχουν αποβάλλει πλήρως τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της. Έχουν ξεχάσει πως πρωτίστως πρέπει να είναι Παιδαγωγοί του Λαού. Δίνουν δυστυχώς με τις πράξεις τους την εντύπωση ότι περισσότερο ενδιαφέρονται για την οικονομική αποκατάσταση τη δική τους και των παιδιών τους και μάλιστα δεν το κρύβουν, όταν βρίσκονται στη δύσκολη θέση να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Φυσικά υπάρχουν και σήμερα πολιτικοί άνδρες που τιμούν το λειτούργημά τους, οι γενικεύσεις και η ισοπέδωση είναι πάντοτε επικίνδυνη. Το περίεργο όμως και δυστύχημα ταυτόχρονα είναι ότι δεν καθορίζουν αυτοί την τύχη αυτού του τόπου με άμεσο αποτέλεσμα να απαξιώνεται συνεχώς η πολιτική και οι νέοι άνθρωποι απογοητευμένοι να γυρίζουν την πλάτη τους και να απέχουν από κάθε πολιτική διαδικασία με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτού του τόπου.

Έχει χάσει σαφώς η πολιτική τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα και τα πάντα επιτρέπονται χάριν της επικρατήσεως του ενός επί του άλλου. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ο Νεποτισμός και η Οικογενειοκρατία και συνακόλουθα η αναξιοκρατία εξακολουθούν να κρατούν γερά τα ηνία της πολιτικής σκηνής σε όλα τα επίπεδα παρά τις αντίθετες διακηρύξεις. Και όλα αυτά βέβαια στο όνομα της ισονομίας και της δημοκρατίας.

Η πενία και η έλλειψη θετικών προτύπων από τη σύγχρονη κοινωνία μας, που μας κάνει να μελαγχολούμε και να ανησυχούμε για το μέλλον του τόπου επιτείνεται ακόμη περισσότερο, όταν είμαστε αναγκασμένοι στη θέση του λευκού και Ολύμπιου Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Παναγιώτη Πουλίτσα, να αντικρίζουμε και να υφιστάμεθα τη σύγχρονη ισχνή και άνευρη φιγούρα των πολιτικών που επικρατούν στην πολιτική σκηνή της χώρας.