ΚΟΣΜΟΣ. Τα τελευταία χρόνια επειδή είχε διάφορα προβλήματα υγείας και έτρεχε σε γιατρούς και θεραπείες, φίλοι και πελάτες τον έχαναν αρκετές φορές. Αλλά, πάντοτε ξαναγύριζε στο μαγαζί του και έπιανε φιλική κουβέντα με όλους. Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα ξαναγυρίσει. Εφυγε για πάντα ο Ανδρέας Σαλιβάρας.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας» το φημισμένο «Ελληνικό χωριό», Τάρπον Σπρινγκς, της Φλόριδας, πενθεί για το θάνατο του «κυρ-Ανδρέα», όπως ήταν περισσότερο γνωστός σε όλους, ο Ανδρέας Σαλιβάρας, ο οποίος για δεκάδες χρόνια διατηρούσε το γνωστό σε όλη την Αμερική, παραδοσιακό εστιατόριό του, «Μύκονος», που ο ίδιος το έλεγε και το έγραφε «Μαγειρείο» στις πινακίδες του.

Πριν λίγα χρόνια χτυπήθηκε σοβαρά στην υγεία του, αλλά το ηθικό του ήταν καλό. Πρόσφατα υπέστη εγκεφαλικό και τις τελευταίες μέρες βρισκόταν σε κώμα στο νοσοκομείο. Ηταν το τέλος της ζωής του. Σήμερα, Σάββατο, το πρωί θα γίνει η κηδεία του στον ιστορικό καθεδρικό ιερό ναό του Αγίου Νικολάου και θα ακολουθήσει ο ενταφιασμός στο κοιμητήριο του Τάρπον Σπρινγκς.

Μεγάλο ήταν το πλήγμα που ένιωσε πριν χρόνια ο Ανδρέας Σαλιβάρας, όταν πέθανε η σύζυγός του, Ρενέ, την οποία αγαπούσε πολύ.

Είχε έναν γιο, τον Δημήτρη, και δύο κόρες, την Σοφία και την Κυριακούλα. Για τον γιο του, που σπούδασε σεφ, άνοιξε δεύτερο εστιατόριο, με αμερικανική, κυρίως, κουζίνα, το «Demetri's on the Water», που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το «Μύκονος» στην κεντρική Λεωφόρο Δωδεκανήσου που είναι γεμάτη με διάφορα ελληνικά καταστήματα.

Ο Ανδρέας Σαλιβάρας, ηλικίας 80 περίπου χρόνων, θεωρείτο εμβληματική φυσιογνωμία του «Ελληνικού χωριού», λόγω του φιλικού του χαρακτήρα, του προβληματισμού του για τα προβλήματα του Τάρπον Σπρινγκς, τις γνωριμίες του με τους ομογενείς παράγοντες, αλλά και Αμερικανούς πολιτικούς της περιοχής και την άνεσή του να συζητά για όλα τα θέματα. Ηταν υποστηρικτής θεμάτων και εκδηλώσεων για την ελληνική γλώσσα και, γενικότερα, την Ελληνική Παιδεία και δωρητής για κοινωφελείς σκοπούς.

Ο ίδιος συνήθιζε να κάθεται σε ένα από τα τραπέζια, δίπλα στην κουζίνα και αρκετές φορές έδειχνε τη θέση, όπου είχε καθίσει και έφαγε με άλλους επισήμους ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος το 2006 είχε επισκεφτεί το Τάρπον Σπρινγκς και είχε προεξάρχει των εορταστικών εκδηλώσεων των Θεοφανείων, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την πρώτη τελετή κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού στον γραφικό κολπίσκο Σπρινγκ Μπάγιου.

Πέρυσι, όταν ξέσπασε η επιδημία του κορωνοϊού και τα εστιατόρια δεν δέχονταν μέσα πελάτες, αλλά μόνο ετοίμαζαν και παρέδιδαν φαγητά που έρχονταν και έπαιρναν οι πελάτες, παρόμοιες επιχειρήσεις, όπως και άλλες, είτε είχαν κλείσει, είτε είχαν απολύσει αρκετούς εργαζόμενους. Το «Μύκονος» δεν έκλεισε, αλλά παρέδιδε παραγγελίες. Οταν ρωτήθηκε ο Ανδρέας Σαλιβάρας είχε πει ότι δεν άνοιξε το εστιατόριο για να κάνει χρήματα, αλλά γιατί έπρεπε να μην απολύσει το προσωπικό. Και έβαζε τους ανθρώπους του να εργάζονται εκ περιτροπής.

Το «Μύκονος» διατηρεί αυθεντική την ελληνική κουζίνα όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα που το έχει κάνει σταυροδρόμι για τους ομογενείς οι οποίοι προτιμούν το σπιτικό φαγητό, αλλά και για τους ξένους επισκέπτες στο «Ελληνικό χωρίο», που αναζητούν παραδοσιακές γεύσεις.

Ο εκλιπών συνήθιζε να λέει ότι οι τουρίστες που συνεχώς και καθημερινώς όλα τα χρόνια επισκέπτονται το Τάρπον Σπρινγκς, πηγαίνουν εκεί για κάθε τι το ελληνικό. Ενδιαφέρονται να μάθουν πώς βγαίνουν τα σφουγγάρια και πώς είναι πριν από την επεξεργασία τους.

Φοβόταν, πάντως, ότι εάν φύγουν τα ελληνικά εστιατόρια που βρίσκονται στην περιοχή, δεν θα θυμίζει Ελλάδα το Τάρπον Σπρινγκς.

Στο μαγαζί του όλοι σχεδόν οι σερβιτόροι μιλούν ελληνικά και οι ξένοι πελάτες παρ' όλο που δεν καταλαβαίνουν, είναι ενθουσιασμένοι και νιώθουν ότι πήγανε στην Ελλάδα, έλεγε άλλες φορές. Και συμπλήρωνε: «Αυτό, πρέπει να το κρατήσουμε εμείς πρώτοι. Πρέπει να είμαστε πιο ενεργητικοί για την Ελλάδα μας. Δεν θέλουμε η περιοχή μας να μοιάζει με φλι μάρκετ, αλλά να είναι Ελλάδα. Να ακούγεται πάντα η ελληνική μουσική στους δρόμους μας. Φεύγουν οι ηλικιωμένοι Ελληνες και οι νεότεροι δεν έχουμε κάνει τίποτε».

Πολλές φορές διαφωνούσε, πάντως, με την τακτική των περισσοτέρων καταστηματαρχών στην τουριστική Λεωφόρο Δωδεκανήσου να κλείνουν αργά το απόγευμα και υποστήριζε ότι πρέπει να μένουν ανοιχτά μέχρις αργά.

Ο Aνδρέας Σαλιβάρας γνώριζε όσο λίγοι για την εμπορική κίνηση στην περιοχή, τους τουρίστες, τις προτιμήσεις τους, την τοπική ιστορία, πρόσωπα και πράγματα. Παλαιότερα είχε αναμιχθεί πολύ με τα ομογενειακά κοινά, ως βασικό στέλεχος του Πανελλήνιου Πολιτιστικού Κέντρου Φλόριδας, «Προμηθέας».

Καταγόταν από τη Σπάρτη, γενέτειρα του πατέρα του και από την Κίμωλο των Κυκλάδων, όπου και ο ίδιος είχε γεννηθεί. Στην Αμερική, ήλθε για πρώτη φορά το 1961, αλλά εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1966.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις