Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Πλησιάζει το τέλος του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού γεγονότος, το οποίο για κάμποσο καιρό έχει προσελκύσει και καθηλώσει μπροστά στις τηλεοράσεις εκατομμύρια ανθρώπους, με τη συγκέντρωση και την προσοχή να έχουν περάσει στον υπερθετικό βαθμό. Ένα θέαμα, που εξελίσσεται σε αιματοβαμμένους χώρους επιχειρεί και καταφέρνει να συναρπάζει ενεργητικά και παραγωγικά τμήματα των κοινωνιών, να τα αδρανοποιεί, να τα αποπροσανατολίζει και να τα οδηγεί στην ψεύτικη απόλαυση μιας επιφανειακής τεχνητής ικανοποίησης, τέρψης και ευχαρίστησης. Η εξάρτηση από την εικόνα και τον ήχο είναι τόσο ισχυρή, που όλα τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητες έχουν παραμεριστεί, αφού η επίδραση είναι ολοκληρωτική.

Το 2010 αποφασίστηκε η διοργάνωση στο Κατάρ, στο ζάπλουτο εμιράτο της απόλυτης μοναρχίας, που πρώτη φορά ένα τόσο μεγάλο γεγονός ανατίθεται σε ένα τόσο μικρό κράτος, με έκταση 11600 τ. χιλ. και περίπου 2,65 εκ. κατοίκους (350 χιλ. πολίτες του Κατάρ και 2,3 εκ. μετανάστες), χωρίς ποδοσφαιρικό υπόβαθρο και παράδοση, όπου οι δωροδοκίες και τα τεράστια αποθέματα αερίου και πετρελαίου έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στην επιλογή του.

Στο διάστημα των 12 χρόνων που κατασκευάστηκαν τα φαραωνικά έργα για τις ανάγκες του παγκόσμιου κυπέλλου δαπανήθηκε το αστρονομικό ποσό των 212 δις ευρώ και εκτυλίχθηκαν απάνθρωπες συμπεριφορές και σκηνές φρίκης, κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά και αμαυρώνει την όποια παράσταση του ποδοσφαίρου. Όταν η εφημερίδα Guardian δημοσιοποίησε πάνω από 6.500 νεκρούς μετανάστες στα εργοτάξια των γηπέδων της πρωτεύουσας Ντόχα, για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταπίεση των γυναικών, οι υπεύθυνοι της FIFA προκλητικά σιώπησαν, γιατί δεν ήθελαν να εμφανιστούν συμμέτοχοι και συνένοχοι στα εγκλήματα.

  • Πρόκειται για μια αγορασμένη, βαθιά διεφθαρμένη διοργάνωση στημένη στα κόκαλα χιλιάδων αδικοχαμένων ειλώτων, ένα πανηγύρι, που αποτελεί ντροπή και στίγμα για την πολιτισμένη ανθρωπότητα.

Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, η διαπλοκή και η διαφθορά έχουν βρει την πλήρη έκφρασή τους στον χώρο του ποδοσφαίρου. Τα χρήματα που ανακυκλώνονται είναι πολλά, οι τρόποι διακίνησης είναι αδιαφανείς και δύσκολα ελέγχονται. Ανήκει στον ξεπεσμό, στην απαξίωση και είναι παραπλανητική αν όχι και υποβολιμαία η αντίληψη και η θέση ότι με τις ντρίπλες, τις πάσες και τα τέρματα θα αναταχθεί ένα έθνος, ένα κράτος, ένας λαός, μια ιστορία. Οι σκόπιμες αυτές πρακτικές που εισήγαγαν τα κυρίαρχα ποδοσφαιρικά κράτη και επιβλήθηκαν παγκοσμίως στοχεύουν να παγιώσουν τις ενδόμυχες τάσεις της ηγεμονίας τους και μέσω του ποδοσφαίρου εφευρίσκουν τρόπους πλασαρίσματος στην επικαιρότητα, στην κορυφή, παρασύροντας στο χειροκρότημα τις άκριτες και κατευθυνόμενες μάζες των λαών. Την πολιτιστική τους ένδεια προσπαθούν να καλύψουν με φάσεις επιβολής, παρότι τα ποδοσφαιρικά δρώμενα δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό και πολύ περισσότερο με το σύμβολο του έθνους.

Το ποδόσφαιρο δεν έχει τα χαρακτηριστικά της ευγενούς αθλητικής άμιλλας, παρά είναι ένα δυνατό προπαγανδιστικό χαρτί στα χέρια των ισχυρών. Ο βομβαρδισμός της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας είναι συνεχής και ανελέητος. Οι φράσεις όπως «ναός του ποδοσφαίρου», «στρογγυλή θεά», «μάγος της μπάλας» κ.λπ. φανερώνουν την απόλυτη διάβρωση του εγκεφάλου και την καθιέρωση νέων προτύπων, ινδαλμάτων και ειδώλων. Το κράτημα από το χέρι των μικρών παιδιών από τους παίκτες όταν μπαίνουν στο γήπεδο είναι εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στη μικρή ηλικία που βλέπει, εμπεδώνει, αντιγράφει, μιμείται. Αποδιοργανώνει, αποπροσανατολίζει και εκτρέπει από τον κεντρικό στόχο και το μοναδικό δρόμο που είναι η μελέτη, η μόρφωση, η Παιδεία και ο μετέπειτα σκληρός αγώνας για την επιβίωση, την ανάπτυξη, τη ζωή. Πόσο ωφέλιμοι και αποδοτικοί θα ήταν αγώνες πρωταθλήματος γνώσεων, τεχνών και πολιτισμού. Εκεί που δεν έχουν θέση οι παράγκες, οι χουλιγκανισμοί και οι μίζες.

Η εξάρτηση των κοινωνιών από το όπιο του ποδοσφαίρου είναι απόλυτη. Τα τοπικά και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά και το παγκόσμιο κλέβουν πολύτιμο και ακριβό χρόνο από τους πολίτες και τη νεολαία. Η συνεχιζόμενη εντριβή έχει κοστολογηθεί θετικά από τα εξουσιαστικά μορφώματα, τα οποία γνωρίζουν καλά την αλλοτρίωση που επιφέρει η δύναμη του ποδοσφαίρου, αλλά και τις οικονομικές απολαβές που γεμίζουν τις τσέπες τους. Ο πρόεδρος της FIFA είπε στη συνέντευξη: «Όχι μόνο δεν υπάρχει κρίση, αλλά εισπράξαμε για τα τηλεοπτικά δικαιώματα 200 εκατ. δολάρια περισσότερα απ’ ότι στη Ρωσία. Συνολικά, με εισιτήρια και χορηγίες, αναμένουμε έσοδα κατά 700 εκατ. δολάρια περισσότερα από απ’ ότι το 2018».

Η επίγνωση της πραγματικής κατάστασης, αφού η μπάλα διαγράφει συγκεκριμένη/προδιαγεγραμμένη τροχιά και η αποστροφή από την σωρευτική/μαζική εκμετάλλευση θα είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Η προφύλαξη του εαυτού από τη χειραγώγηση, τη διαφημιστική καμπάνια ιδιοτελών συμφερόντων και η ενσυνείδητη απομάκρυνση από τις εξευτελιστικές και αποχαυνωτικές προσφορές ενός συστήματος παγκόσμιας χειραφέτησης είναι το μεγάλο ζητούμενο.

  • Οι θεατρικές παραστάσεις, οι κινηματογραφικές ταινίες, το διάβασμα βιβλίων, το γράψιμο και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, θα αποτελέσουν την ασπίδα της απόκρουσης των κατευθυνόμενων προσβολών. Η αδιαφορία στις σκοπιμότητες και η στροφή σε ωφέλιμες και χρήσιμες επιλογές, θα είναι μια ακόμη κατανίκηση του εμφυτευμένου στον εγκέφαλο ανθρώπινου πάθους.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις