Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Ήταν 16 Ιανουαρίου του 1979, όταν ο Σάχης της Περσίας, ο βασιλιάς του Ιράν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα από την οργισμένη εξέγερση του λαού για τον απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης. Η πολιτική του στηριγμένη στα Δυτικά πρότυπα και η στενή σχέση του με τις ΗΠΑ έφεραν τεράστιες ανισότητες, με τη διαφθορά στο δημόσιο βίο να είναι ανεξέλεγκτη. Οι επιλογές του υπέρ των πλουσίων, η εγκατάλειψη της μεγάλης πλειονότητας των μη προνομιούχων και η δημιουργία σκληρής μυστικής αστυνομίας ξεσήκωσαν το λαό. Η αμφισβήτηση της πολιτικής του, οι αντιδράσεις, οι συγκεντρώσεις, οι διαδηλώσεις και οι απεργίες άρχισαν στο τέλος του 1977, εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα και πήραν τη μορφή επαναστατικού κινήματος.

Βασικός καθοδηγητής της Ιρανικής επανάστασης που ανέτρεψε τη βασιλική φαυλοκρατία ήταν ο εξόριστος από το 1964 στο Ιράκ και μετά στο Παρίσι θρησκευτικός ηγέτης Αγιατολάχ Χομεϊνί, ο οποίος κατηύθυνε από το εξωτερικό τις ακραίες Ισλαμικές οργανώσεις που τον υποστήριζαν με φανατισμό. Ερχόμενος στην Τεχεράνη έγινε ο αδιαφιλονίκητος θρησκευτικός και πολιτικός ηγέτης της χώρας για 10 χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1989. Στη θέση του αποτυχημένου συστήματος του Σάχη στήνεται ένα θεοκρατικό ισλαμικό καθεστώς στηριγμένο στην αυστηρή ερμηνεία του Κορανίου, με την εξουσία να περνάει στα χέρια των Μουσουλμάνων κληρικών. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί ο πολιτικός ηγέτης του Ιράν να είναι Μουλάς, με το λαό να ζει κάτω από σκληρούς κανόνες θρησκευτικής πειθαρχίας.

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι, σε αντίθεση με τις άλλες θρησκείες, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός έχει το χαρακτήρα οπισθοδρομικής οργάνωσης, που γίνεται ολοένα και περισσότερο επικίνδυνη για τον ελεύθερο κόσμο, αντίθετη στην κοσμοπολιτική παράδοση του Διαφωτισμού. Με τη θεοκρατική αντίληψη, τον αποκλεισμό των γυναικών από τη δημόσια ζωή, την αυστηρή σεξουαλική ηθική και την ανελέητη εχθρότητα προς τους αλλόθρησκους, ο σιιτικός ισλαμισμός αποβλέπει στην ανατροπή όλης της πορείας της νεότερης ιστορίας. Όμως, σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1995 φαίνεται καθαρά η φθίνουσα πορεία όλων των άλλων θρησκειών και η θεαματική άνοδος του Ισλάμ μεταξύ του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα φθάνοντας περίπου τα 1,6 δις πιστούς (Σουνίτες, Σιίτες και άλλες ομάδες).

Τον Σεπτέμβριο του 2022 η 22χρονη Ιρανή Μαχσά Αμινί συνελήφθη από την περιβόητη Αστυνομία των Ηθών, επειδή παραβίασε τους κανόνες της ισλαμικής θρησκείας, δεν φορούσε καλά τη μαντίλα, και κατέρρευσε στα κρατητήρια της ασφάλειας, λόγω της αστυνομικής βίας. Αμέσως πυροδοτήθηκε ένα δυναμικό κίνημα διαμαρτυρίας και άρχισαν οι διαδηλώσεις, οι οποίες με βασικό σύνθημα JIN, JIYAN, AZADI δηλ. ΓΥΝΑΙΚΑ, ΖΩΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ επεκτάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, με το θάνατό της να γίνεται σύμβολο εξέγερσης των γυναικών. Αμέτρητες Ιρανές τόλμησαν να πετάξουν τη μαντίλα και να βροντοφωνάξουν «ΟΧΙ» στις δυνάμεις του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης. Για να αντιμετωπιστούν και να κατασταλούν οι διαδηλώσεις, που κάθε μέρα έπαιρναν τη μορφή επαναστατικού/ανατρεπτικού κινήματος, η κυβέρνηση με δακρυγόνα, αντλίες νερού και πυροβολισμούς προσπάθησε να περιορίσει τις δράσεις των διαδηλωτών. Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος Χαμενεΐ ανυποχώρητος δηλώνει ότι οι γυναίκες που «δεν φορούν σωστά τη μαντίλα πρέπει να νοιώθουν ανασφαλείς», δήλωση που υποστήριξαν πολλοί κληρικοί και αξιωματούχοι, με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών.

Μπροστά στα φαινόμενα έξαρσης της βίας και προκειμένου η κυβέρνηση να περιορίσει τον όγκο των διαμαρτυρομένων και τη μείωση της λαϊκής οργής προχώρησε τον περασμένο Δεκέμβρη σε παραχωρήσεις καταργώντας την περιβόητη αστυνομία των ηθών. Πρόκειται για ένα αναχρονιστικό κατάλοιπο, με βάση το οποίο οι κοινωνικές συναναστροφές μεταξύ ανύπαντρων ζευγαριών δεν είναι επιτρεπτές και δεν γίνονται αποδεκτές και μαζί με την «απρεπή ενδυμασία» αποτελούν τους κύριους λόγους της ύπαρξής της. Έτσι επαληθεύεται η αρχή ότι, όσο τα πατριαρχικά καθεστώτα υπάρχουν και βασιλεύουν, οι γυναίκες θα καταπιέζονται, θα βασανίζονται και θα δολοφονούνται διεκδικώντας τα δικαιώματά τους. Οι όποιες εξαγγελίες δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από ένα επικοινωνιακό τρικ, ένα πυροτέχνημα για το εσωτερικό και το εξωτερικό και εντάσσονται στη λογική του κατευνασμού του κύματος των διαμαρτυριών, οι οποίες έχουν αφήσει πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς.

Η νεότερη γενιά των Ιρανών απορρίπτει το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία και στέκεται απέναντι στη θρησκευτικοπολιτική ελίτ που κυβερνάει τη χώρα. Η συνέχιση των περιοριστικών μέτρων ένδυσης για τις γυναίκες δυναμιτίζουν ακόμη περισσότερο το ήδη τεταμένο κοινωνικό κλίμα. Οι εξελίξεις αυτές έχουν δημιουργήσει μια αμφισβήτηση, μια ρωγμή στο θεοκρατικό καθεστώς, το οποίο φαίνεται να διατηρεί τις δυνάμεις του και προς το παρόν δεν αποδυναμώνεται. Όμως, ο προβληματισμός για το μέλλον είναι έντονος, με πολλούς να προτείνουν διάλογο και να προτρέπουν για παραχωρήσεις προς τους διαμαρτυρόμενους. Η επίμονη ηρωική δράση του λαού του Ιράν και κυρίως των γυναικών έχει επιφέρει καίρια πλήγματα στις τάξεις των σκληρών υπερσυντηρητικών ερμηνευτών του Κορανίου και έχει ενισχύσει τον αγώνα εναντίον της καταπίεσης και υπέρ της κοινωνικής ελευθερίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της γυναικείας χειραφέτησης.

Επιβεβαιώνεται η άποψη-θέση της ρητής κατοχύρωσης της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους. Οι συνθήκες επιτάσσουν τον πλήρη διαχωρισμό του από τη θρησκεία, που θα αποβεί προς όφελος και των δύο θεσμών. Γιατί, όταν εμπλέκεται ο ένας στα πεδία του άλλου διαμορφώνονται εκατέρωθεν τάσεις κυριαρχίας και επιβολής, με αρνητικά για το λαό αποτελέσματα.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις