ΚΟΣΜΟΣ. Σύμφωνα με τον Κάρολο Δαρβίνο, η φωτιά ήταν το πιο σημαντικό ανθρώπινο επίτευγμα μετά τη γλώσσα. Και από τότε που καταφέραμε να δημιουργούμε φωτιά, οι άνθρωποι προσπάθησαν να βρουν έναν πιο εύκολο και βελτιωμένο τρόπο στη δημιουργία της. Πριν από την εφεύρεση του σπίρτου, οι φωτιές κατασκευάζονταν συνήθως με πυρόλιθο και χάλυβα ή τρυπάνι πυρόσβεσης, ωστόσο και τα δύο θα μπορούσαν να είναι επίπονα.

Τα πρώτα σπίρτα βασίζονταν σε χημικές ουσίες, όπως το «σπίρτο του Προμηθέα», που εφευρέθηκε το 1829, το οποίο περιείχε ένα γυάλινο φιαλίδιο θειικού οξέος τυλιγμένο σε χαρτί. το σπίρτο άναβε συνθλίβοντας το γυάλινο φιαλίδιο. Ο ίδιος ο Δαρβίνος ήταν θαυμαστής αυτών των σπίρτων και διασκέδαζε τους άλλους δαγκώνοντας σπίρτα για να τα ανάψει. Ωστόσο, όπως θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, ένα σπίρτο που οι άνθρωποι μπαίνουν στον πειρασμό να ανάψουν με το στόμα τους έχει ορισμένα μειονεκτήματα ασφαλείας.

Την ίδια περίπου περίοδο, ο Βρετανός φαρμακοποιός Τζον Γουόκερ πειραματιζόταν με χημικές ουσίες όταν κατά λάθος έξυσε επάνω τους ένα επικαλυμμένο ραβδί. Το ραβδί ξέσπασε στις φλόγες δίνοντας στον Walker μια ιδέα. Το 1827, άρχισε να πουλά το "Congreves" στο φαρμακείο του, τα οποία πήραν το όνομά τους από έναν τύπο πυραύλων. Τα Walker's Congreve's ήταν ραβδιά από χαρτόνι επικαλυμμένα με ένα μείγμα χλωρικού καλίου και θειούχου αντιμονίου, το οποίο αναφλεγόταν όταν χτυπούσε σε ένα κομμάτι γυαλόχαρτο.

Αν και η εφεύρεση του Walker έγινε αμέσως δημοφιλής, επέλεξε να μην την κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ως αποτέλεσμα, άλλοι αντέγραψαν το σχέδιό του και άρχισαν να πωλούν τις δικές τους εκδοχές, κρύβοντας τον ρόλο του ως εφευρέτη. Μόνο πολύ μετά τον θάνατό του το 1859 αναγνωρίστηκε ως ο δημιουργός του πρώτου σπίρτου τριβής.

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις