Μία βόλτα μέσα στο Εθνικό Μουσείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου της Νέας Υόρκης (photos)
Ένα φωτογραφικό ταξίδι πίσω στο χρόνο, στην μέρα που σταμάτησε ο χρόνος
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Το Μουσείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου προσκαλεί τους επισκέπτες να μάθουν για την ιστορία των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και τον βομβαρδισμό του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου το 1993 στην τοποθεσία όπου κάποτε βρίσκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι. Ο δυναμικός συνδυασμός αρχιτεκτονικής, αρχαιολογίας και ιστορίας του Μουσείου δημιουργεί μια αξέχαστη συνάντηση με την ιστορία των επιθέσεων, τα επακόλουθα και τους ανθρώπους που βίωσαν αυτά τα γεγονότα.
Στις 15 Μαΐου 2014 αφιερώθηκε το Μουσείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου, σε μια τελετή υπό την ηγεσία του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και του προέδρου του Μνημείου της 11ης Σεπτεμβρίου Μάικλ Ρ. Μπλούμπεργκ. Άνοιξε για το κοινό στις 21 Μαΐου 2014. Έκτοτε, άνθρωποι από τις 50 πολιτείες και από περισσότερες από 175 χώρες έχουν επισκεφθεί το Μουσείο.
Οι επισκέπτες εισέρχονται στο Μουσείο μέσω του Pavilion (περιπτέρου της 11ης Σεπτεμβρίου) που είναι πάνω από το έδαφος. Σχεδιασμένο από το αρχιτεκτονικό γραφείο Snøhetta, το Pavilion λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ της μνήμης των γεγονότων του παρελθόντος και της υπόσχεσης της ανανέωσης μέσω της ανακατασκευής. Στο βάθος, οι αρχιτέκτονες Davis Brody Bond σχεδίασαν χώρους του Μουσείου που αναγνωρίζουν τη δύναμη του τόπου και αναδεικνύουν τα αυθεντικά αρχαιολογικά απομεινάρια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.
Σύνδεση με το παρελθόν
Η κεκλιμένη κατάβαση του Μουσείου προσφέρει μοναδική θέα στην τεράστια κοιλότητα του αρχικού συγκροτήματος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι συντηρητές, οι επιζώντες και άλλοι υποστηρικτές πολέμησαν για να διασφαλίσουν ότι ο χώρος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και τα αρχαιολογικά του απομεινάρια θα σωθούν.
Το Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Τοπίων δεν θεωρεί τα ακίνητα ως ιστορικά μνημεία παρά μόνο 50 χρόνια μετά την ανέγερση τους. Ο χώρος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ωστόσο, έγινε επιλέξιμος τον Φεβρουάριο του 2004, αφού κρίθηκε «εξαιρετικά σημαντικός στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών ως τόπος γεγονότων που επηρέασαν άμεσα και βαθιά τις ζωές εκατομμυρίων Αμερικανών πολιτών».
Ένα από αυτά τα ιστορικά απομεινάρια, γνωστό ως Survivors’ Stairs, βρίσκεται στο τέλος της ράμπας του κτηρίου. Στις 9/11, αυτή η σκάλα στην άκρη του υπερυψωμένου Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου Plaza παρείχε μια ανεμπόδιστη έξοδο για τους ανθρώπους που εγκατέλειπαν την τοποθεσία. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι σκάλες ήταν προγραμματισμένες για κατεδάφιση, αλλά διασώθηκαν κατά τη διάρκεια της ομοσπονδιακής διαδικασίας αναθεώρησης των ιστορικών περιουσιακών στοιχείων της τοποθεσίας. Καθώς οι επισκέπτες φτάνουν στην κύρια έκθεση και το επίπεδο εκπαίδευσης, ακολουθούν τις σκάλες που οδήγησαν εκατοντάδες επιζώντες στην ασφάλεια στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
Αναγνωρίζοντας τη δύναμη του τόπου
Οι επισκέπτες κατεβαίνουν στην κύρια έκθεση και το επίπεδο εκπαίδευσης μέσω μιας ράμπας που παραπέμπει σε μια ιστορία κατασκευής ράμπων στο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου: μία για την κατασκευή του αρχικού συγκροτήματος τη δεκαετία του 1960 και μία άλλη που εγκαταστάθηκε κατά την περίοδο ανάκαμψης μετά την 11η Σεπτεμβρίου για την απομάκρυνση των συντριμμιών από τον χώρο και παραχώρησε στα μέλη της οικογένειας των θυμάτων πρόσβαση στο σημείο «Ground Zero».
Στο βράχο, οι επισκέπτες συναντούν δύο μνημειώδεις χώρους: Memorial Hall και Foundation Hall. Στο Memorial Hall, που βρίσκεται ανάμεσα στα ίχνη των αρχικών Δίδυμων Πύργων, φαίνονται δύο έργα τέχνης ειδικά για την τοποθεσία. Ένα απόσπασμα σφυρηλατημένο από ανακτημένο χάλυβα του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου από τον καλλιτέχνη και σιδηρουργό Τομ Τζόις - «Καμία μέρα δεν θα σε σβήσει από τη μνήμη του χρόνου» - μιλά για την υπόσχεση του Μουσείου να θυμηθεί τις 2.983 ζωές που χάθηκαν στις 11 Σεπτεμβρίου και στο Παγκόσμιο Εμπόριο του 1993 Βομβαρδισμός στο κέντρο.
Γύρω από τα γράμματα του αποσπάσματος του Βιργίλιου υπάρχει ένα έργο του καλλιτέχνη Spencer Finch με τίτλο «Προσπαθώντας να θυμηθώ το χρώμα του ουρανού εκείνο το πρωί του Σεπτεμβρίου». Αποτελούμενη από 2.983 μεμονωμένα πάνελ χαρτιού, η εγκατάσταση του Finch είναι ένα πανοραμικό μωσαϊκό χρώματος που πιστοποιεί το μέγεθος της καταστροφής και το ανυπολόγιστο κόστος της σε ανθρώπινες ζωές.
Ο μεγαλύτερος χώρος του Μουσείου είναι το Foundation Hall, που βρίσκεται δίπλα στο αποτύπωμα του Βόρειου Πύργου. Το σκηνικό για το Foundation Hall είναι ένα μνημειώδες τμήμα του τοίχου με λάσπη, ένας τοίχος από σκυρόδεμα που κατασκευάστηκε για να συγκρατεί τα νερά του κοντινού ποταμού Hudson όταν ανασκάφηκε για πρώτη φορά η τοποθεσία του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Μετά την κατάρρευση των πύργων στις 9/11, ο τοίχος παρέμεινε άθικτος - ένα ισχυρό σύμβολο δύναμης και ανθεκτικότητας.
Στο κέντρο του Foundation Hall βρίσκεται η Τελευταία Στήλη, το τελευταίο κομμάτι χάλυβα του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου που θα αφαιρεθεί από το Ground Zero. Καθώς οι εργαζόμενοι διάσωσης και ανάκτησης καθάρισαν τον χώρο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, κάλυψαν τη χαλύβδινη στήλη μήκους 36 ποδιών από πάνω προς τα κάτω με επιγραφές, αναμνηστικά και υπογραφές. Η Τελευταία Στήλη αφαιρέθηκε από τον χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στις 30 Μαΐου 2002, σε μια τελετή που σηματοδοτούσε το επίσημο τέλος της περιόδου ανάκαμψης.
Θυμόμαστε την ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου
Οι εκθεσιακοί χώροι, που σχεδιάστηκαν από τους κορυφαίους σχεδιαστές Thinc Design σε συνεργασία με την Local Projects, προσφέρουν στους επισκέπτες μια ανεξίτηλη συνάντηση με την ιστορία των επιθέσεων που βρίσκεται στον αυθεντικό χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Οι βασικές εκθέσεις του Μουσείου βρίσκονται μέσα στα ίχνη του Βόρειου και του Νότιου Πύργου. In Memoriam, η έκθεση μνήμης του Μουσείου στο αποτύπωμα του Νότιου Πύργου, τιμά τη μνήμη των θυμάτων των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και της 26ης Φεβρουαρίου 1993.
Στο αποτύπωμα του Βόρειου Πύργου, η ιστορική έκθεση του Μουσείου που σχεδιάστηκε από τον Layman Design, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, επανεξετάζει τα γεγονότα εκείνης της ημέρας και διερευνά τα ιστορικά προηγούμενα των επιθέσεων καθώς και τα επακόλουθα και τις μόνιμες επιπτώσεις τους. Το Layman Design εισήχθη το 2010 για να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η σχεδιαστική ανάπτυξη της ιστορικής έκθεσης.
Το Μουσείο διαθέτει επίσης δύο γκαλερί για εκ περιτροπής, προσωρινές εκθέσεις. Η γκαλερί South Tower στο αποτύπωμα του South Tower είναι αφιερωμένη σε εκθέσεις φωτογραφίας και έργων τέχνης. Η Special Exhibitions Gallery, στο αποτύπωμα του Βόρειου Πύργου, εξερευνά θέματα σύγχρονης σημασίας που μιλούν για τις συνεχιζόμενες συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτή η γκαλερί είναι προσωρινά κλειστή.
Αυτά είναι μερικά από τα τεχνουργήματα στο Εθνικό Μουσείο Μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου
Κομμάτια ενός από τα αεροπλάνα που έπεσαν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, μια παραμορφωμένη κεραία από την κορυφή του Βόρειου Πύργου, ένα πορτοφόλι που περιείχε μια κάρτα επιβράβευσης του Sainsbury, ένα πυροσβεστικό όχημα με την καμπίνα του.
Με ανατριχίλα και σπαραγμό, το μουσείο Ground Zero οδηγεί τους ανθρώπους μέσα από ένα ταξίδι, στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Υπάρχουν σκηνές φρίκης, συμπεριλαμβανομένων βίντεο από την κατάρρευση των ουρανοξυστών και την πτώση ανθρώπων από αυτούς, αλλά υπάρχουν επίσης και σύμβολα ηρωισμού, από κατεστραμμένα πυροσβεστικά οχήματα μέχρι το ρολόι χειρός ενός από τους επιβάτες της αεροπορικής εταιρείας που αντιμετώπισαν τους αεροπειρατές.
Οι επισκέπτες μπαίνουν σε ένα ευάερο περίπτερο όπου οι σκουριασμένες κορυφές από τις δύο κολόνες σε σχήμα τρίαινας (του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου) υψώνονται προς τα επάνω. Από εκεί, οι επισκέπτες του μουσείου κατεβαίνουν τις σκάλες και τις ράμπες, περνώντας μέσα από έναν σκοτεινό διάδρομο γεμάτο με φωνές ανθρώπων που θυμούνται την ημέρα, περνούν από την κακοποιημένη «σκάλα των επιζώντων» που εκατοντάδες χρησιμοποίησαν για να γλιτώσουν από τους φλεγόμενους πύργους.
Στο βασικό επίπεδο, ανάμεσα στα υπολείμματα των θεμελίων των ουρανοξυστών, οι γκαλερί βυθίζουν τους επισκέπτες στο χάος των επιθέσεων: θραύσματα αεροπλάνων, παπούτσια καλυμμένα με σκόνη όσων έφυγαν από την κατάρρευση των ουρανοξυστών, κατεστραμμένα κράνη των πυροσβεστών και ήχοι έκτακτης ανάγκης, ραδιοφωνικές εκπομπές και υπάλληλοι γραφείου που καλούν αγαπημένα πρόσωπα.
Το έργο σημαδεύτηκε από κατασκευαστικά προβλήματα, οικονομικές διαμάχες και διαμάχες σχετικά με τον κατάλληλο φόρο τιμής για τους σχεδόν 3.000 ανθρώπους που σκοτώθηκαν στη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον και την ύπαιθρο της Πενσυλβάνια.