Στη μακρόχρονη πορεία του, πήρε μέρος σε περίπου 100 ταινίες. Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος, ο αρχικός του στόχος ήταν να γίνει «ζεν πρεμιέ», αλλά οι καθηγητές του στη Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, όπου φοιτούσε, τον έστρεψαν προς την κωμωδία, στην οποία έκανε τελικά καριέρα. Είχε εξομολογηθεί πως η κωμωδία τον βοήθησε να ξεπεράσει τη μελαγχολία που τον συνόδευε από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.

Οι γονείς του γνωρίστηκαν στο Αίγιο όπου ήταν ο τόπος καταγωγής της μητέρας του. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, βρέθηκε στην περιοχή για κάποια εμπορική συναλλαγή, τη γνώρισε και παντρεύτηκαν. Ο Μίμης ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας. Λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, ο πατέρας του πέθανε από φυματίωση. Η μητέρα του για να τα βγάλει πέρα πήρε τα τρία της παιδιά και επέστρεψε στο Αίγιο, όπου ζούσαν η μητέρα και η αδελφές της. Τα προβλήματα όμως όχι μόνο δεν τέλειωσαν, αλλά χειροτέρεψαν, με τον θάνατο της αδελφής του Μίμη.

Η Άννα Φωτοπούλου ήταν μόλις 27 ετών, χήρα και είχε χάσει την κόρη της, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Αφοσιώθηκε στην ανατροφή των δύο γιων της και παρά το νεαρό της ηλικίας της, δεν ξαναπαντρεύτηκε, γεγονός που εκτιμούσε ο ηθοποιός ακόμα και όταν μεγάλωσε. Όταν η κατάσταση στο Αίγιο χειροτέρεψε, οι γυναίκες της οικογένειας αποφάσισαν να αναζητήσουν την τύχη τους στην Αθήνα. Έτσι μετακόμισαν στην περιοχή Πευκάκια, τη σημερινή Νεάπολη Εξαρχείων


Η ζωή στην Αθήνα και η στροφή στην υποκριτική λόγω αγγελίας

Ο Μίμης στην Αθήνα, ζούσε σε ένα σπίτι με τον αδελφό του τον Άγγελο και πέντε γυναίκες. Τη μητέρα, τη γιαγιά του και τις αδελφές της γιαγιάς του. Όλες εργάζονταν ως μοδίστρες, προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν. Τα δύο αγόρια μεγάλωσαν ακούγοντας νυχθημερόν τον ήχο της ραπτομηχανής.

Παρά τη φτώχεια και τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, η Άννα Φωτοπούλου φρόντισε να δώσει στα δύο παιδιά της την καλύτερη δυνατή μόρφωση. Είχαν δασκάλα Γαλλικών, ενώ και τα δύο αγόρια μάθαιναν βιολί. Ο ηθοποιός ευγνωμονούσε τη μητέρα του για τον τρόπο που διαπαιδαγώγησε τον ίδιο, αλλά και τον αδελφό του. Με την παιδεία που απέκτησε αγάπησε τη λογοτεχνία. Τόσο ο ίδιος, όσο και ο αδελφός του ξόδευαν σχεδόν όλο το χαρτζιλίκι τους στην αγορά βιβλίων. Ο ηθοποιός δεν αγάπησε τα γράμματα μόνο ως αναγνώστης, αλλά άρχισε και ο ίδιος να γράφει. Σε ηλικία 17 ετών, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών στο Αίγιο, έγραψε το πρώτο του ποίημα.

Όταν το 1931 αποφοίτησε από το γυμνάσιο, ξεκίνησε να δουλεύει ως πλασιέ σιδηρικών. Παράλληλα ξεκίνησε και τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου πέρασε, λόγω του καλού βαθμού που είχε γράψει στην έκθεση. Λίγο νωρίτερα είχε απορριφθεί από τη Γεωπονική Σχολή, εξαιτίας του κακού βαθμού που είχε γράψει στην έκθεση!


Η υποκριτική δεν ήταν παιδικό όνειρο του Φωτόπουλου

Ο Φωτόπουλος δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική, γιατί αποφάσισε να γραφτεί στη Δραματική Σχολή. Δεν ήταν μια απόφαση που τη βασάνισε πολύ, ούτε η υποκριτική αποτελούσε παιδικό του όνειρο, όπως συμβαίνει συνήθως. Όλα έγιναν τυχαία, όταν διάβασε μια αγγελία σε εφημερίδα. Ο ίδιος είχε περιγράψει τη σκηνή ως εξής:

«ενώ ακόμα έδινα εξετάσεις στη Φιλοσοφική, τράβηξε την προσοχή μου μια αγγελία στις εφημερίδες που μιλούσε για εισιτηρίους εξετάσεις της Δραματικής Σχολής… Ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω πως μου ‘ρθε έτσι στα καλά καθούμενα να δώσω εξετάσεις στη Δραματική».

Για να προετοιμαστεί για τις εξετάσεις αγόρασε από ένα περίπτερο τον Προμηθέα και άρχισε να μελετάει τραγωδία. Η απαγγελία του έπεισε τους καθηγητές, οι οποίοι εκτός των άλλων, εκτίμησαν και τη χροιά της φωνής του. Έτσι, ο Μίμης Φωτόπουλος ξεκίνησε τις σπουδές του στην υποκριτική.

Παράλληλα με τη Φιλοσοφική και το θέατρο έδωσε εξετάσεις και στη Νομική. Πέτυχε και γράφτηκε γιατί τότε δεν ήταν σίγουρος ακόμα ποιον κλάδο θα ακολουθούσε τελικά. Σύντομα έλυσε την απορία του…

Ο Μίμης Φωτόπουλος πέθανε στις 29 Οκτωβρίου 1986....


Συγγραφικό έργο

«Το ποτάμι της ζωής μου» εκδ. Καστανιώτη : Αυτοβιογραφία όπου ο Μ. Φωτόπουλος μιλάει για το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο της εποχής του, καθώς και για άλλες του επιδόσεις στις τέχνες, παράλληλα με τις διάφορες σχέσεις του με τους ανθρώπους.

«Γεννήθηκα», γράφει, «ανήμερα Κυριακής των Βαΐων, σημαδιακή μέρα στη Ζάτουνα, χωριό που έγινε γνωστό όχι από μένα φυσικά, αλλά από τον Μίκη Θεοδωράκη που τον εξόρισε εκεί η εφταετία».

Στο ποτάμι της ζωής του γράφουν επίσης οι Λάκης Λαζόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Κ. Γεωργουσόπουλος, Έλενα Ακρίτα, Μαρία Ρεζάν, Χρ. Βαλαβανίδης και Γιάννης Ξανθούλης. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια εικονογράφηση με έλλειψη όμως χρονολογίου στοιχείων φιλμογραφίας και θεατρικών παραστάσεων.


Πολιτική δράση και εξορία

Στη διάρκεια της κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις του ΕΑΜ. Το 1944 θα συμμετάσχει στα Δεκεμβριανά όπου θα συλληφθεί από τις Βρετανικές μονάδες και θα εκτοπιστεί στο στρατόπεδο της Ελ Ντάμπα, από όπου θα επιστρέψει τον Μάρτη του 1945.[3]

Πηγές:
www.mixanitouxronou.gr
wikipedia.org