«Οι Κυβερνήσεις δεν πέφτουν στα συλλαλητήρια αλλά μετά από εκλογές» ήρθε να πει η Άννα Διαμαντοπούλου για να πάρει βαθιά ανάσα ο Μητσοτάκης, να χαμογελάσει ο Φάμελλος και να συνοφρυωθεί ο Ανδρουλάκης.

Ήταν αναγκαία αυτή η παρέμβαση από το υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Την ώρα μάλιστα που ο Νίκος Ανδρουλάκης ακροβατούσε ανάμεσα στην συστημική αντίληψη περί της οχλώδους λαϊκής οργής και στην υπόδειξη του ΣΥΡΙΖΑ για επιβεβλημένη πτώση της Κυβέρνησης;

Αλιεύουν ψηφοφόρους της δεξιάς που δεν θέλουν τον Μητσοτάκη ή θέλουν να ενθαρρύνουν τους πολίτες να συμμετέχουν στις πορείες γιατί έτσι δεν θα ρίξουν, απαραίτητα, την Κυβέρνηση;

Σε κάθε περίπτωση ο Νίκος Ανδρουλάκης θα βρεθεί αντιμέτωπος στο Κοινοβούλιο με δύο, τουλάχιστον, τάσεις. Η μια που λέει ότι η Φωνή του Λαού θέλει αλλαγή της Κυβέρνησης και θα ακούγεται και από τα αριστερά και από τα δεξιά και η άλλη που θα λέει ότι οι εκλογές είναι αυτές που αλλάζουν Κυβέρνηση. Ποια θέση θα πάρει ο Νίκος Ανδρουλάκης; Την ενδιάμεση; Γιατί η Αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ακόμα σαφές στίγμα θέσης και στάσης;