Αυτό που θα ζήσει σήμερα η χώρα και Λαός της ίσως έχει να το ζήσει από τον Μάιο του 1943, όταν απελευθερωνόταν από τους Ναζί.

Σήμερα στην Ελλάδα δεν (πρέπει να) υπάρχουν δύο πλευρές. Σήμερα σε αυτό το Συλλαλητήριο ακουμπά η Ελλάδα!

Σε τούτο τον τόπο ο θάνατος μας ενώνει, η δοκιμασία μας συνταιριάζει. Σήμερα κλείνει οριστικά η εποχή της Μεταπολίτευσης. Πενήντα ολόκληρα χρόνια με τις καλές και τις κακές στιγμές. Με τα μεγάλα και τα μικρά. Με τις κατακτήσεις και τις προδοσίες. Με τις διακρίσεις και τις κρίσεις. Με τη ζωή και τον θάνατο. Με την Σημαία πότε ψηλά, πότε χαμηλά.

Σήμερα, από τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας εκκινεί η άλλη εποχή. Σήμερα, όταν τα όρια έχουν εξαντληθεί αλλά όχι οι δυνάμεις. Σήμερα που η Κοινωνία μετρά στη ράχη τις βουρδουλιές κρίσεων, κάθε λογής. Σήμερα που το παιδί μας περιμένει την αφύπνιση, τι άλλο. Σήμερα που η νεολαία μας «έπεσε», με τέτοιον τρόπο, για να πάρει τη σκυτάλη της Ιστορίας και να συνεχίσει.

57 νέοι άνθρωποι αν είχαν «πέσει» πίσω από τις πόρτες ενός Πολυτεχνείου, η Ελλάδα θα φλεγόταν. Τόσες κοπελιές και τόσα παλικάρια αν είχαν πέσει σε οδομαχία ή σε αντάρτικο, ο κατακτητής θα έτρεμε. Ιερός Λόχος ο ακούσιος θάνατός τους. Η νέα Ελλάδα θυσιάστηκε για να φυσήξει ο άνεμος της Δικαιοσύνης και να αναπνεύσουμε Οξυγόνο με άρωμα νιότης, με δροσιά αγώνα, με ελπίδα…

Η νέα γενιά της Ελλάδας σήμερα γυρίζει τη σελίδα. Δεν έχει το δικαίωμα να σιωπήσει, να αδρανήσει, να αστοχήσει. Οι παλαιότερες γενιές δεν έχουν κανένα περιθώριο λάθους και απουσίας. Ελάχιστη προσφορά η παρουσία, ενεργά, έντιμα, σεμνά.

Σήμερα δεν είναι κηδεία. Δεν είναι απεργία. Δεν είναι αργία. Δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι αφασία. Σήμερα ανοίγει το σεντούκι και ξεδιπλώνεται η σημαία της Ελλάδας. Σήμερα ανοίγουν οι Ουρανοί και μνημονεύουμε όσους έχουν θυσιαστεί για να γίνει η ζωή πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη, πιο έντιμη, πιο ασφαλής. Σήμερα από την ίδια αιτία, αλλά ο κάθε ένας για τον δικό του λόγο, ενώνουμε τα χέρια και τις ψυχές και αλλάζουμε.

Σήμερα ίσως «αναστηθεί» η Ελλάδα των ποιητών. Σήμερα ίσως ξορκίσουμε το κακό των γενεών. Σήμερα ίσως νικήσουμε τον δόλιο εαυτό μας.

Σε αυτό το Συλλαλητήριο ακουμπά η Ελλάδα. Προσέχει η Ευρώπη. Βλέπει ο Κόσμος.

Σήμερα για χρώμα έχουμε το φως του Ήλιου του νοητού, της Δικαιοσύνης. Για άρωμα έχουμε το καθαρό Οξυγόνο της Ελεύθερης βούλησης.

Σήμερα η Ιστορία της Ελλάδας πρέπει να γράψει σε ολόλευκη σελίδα.